Blog roku 2005

Barwy Beskidu

09/09/2005 - 23:49

 

Komentarze: 


  • ~Mau



    19 Czerwiec 2008 05:40

    ta czerwien tyle wyraza, a listki, zdaja sie byc nieufne wobec fotografa, odwracaja sie, zdaja sie miedzy soba cos szeptac …




  • ~Jofa



    13 Wrzesień 2005 16:12

    Właśnie dzisiaj czy wczoraj…w każdym razie jakoś niedawno ;) doszłam do wniosku, że bardzo się cieszę, ze mieszkam w Polsce, kraju 4-ech pór roku. I wszystko się pięknie zmienia, wiosna, lato, jesień, zima, łagodnie odchodzą gdy już zaczynają się nudzić i cudną metamorfozą przychodzi inny czas. :) Tak.



  • ~Julia



    11 Wrzesień 2005 14:29

    Kolory konczacego sie lata … Lubie zmieniajace sie pory roku. A jednak …



  • ~czado



    10 Wrzesień 2005 21:35

    Zdjęcie zrobiłem wczoraj tj. 9 września. Ale to jeszcze nie jesień, to koniec lata. Większość drzew jest jeszcze zielona. Tylko pojedyncze listki są czerwone lub żółte przez co bardzo przyciągaja uwagę kontrastując z otoczeniem. Jeziorka duszatyńskie to magiczne miejsce, ale jesień tam będzie za miesiąc. Pozdrawiam



  • ~czado



    10 Wrzesień 2005 21:29

    Nie mam nic przeciwko wykorzystaniu moich zdjęć w taki sposób. Pozdrawiam




  • ~Jofa



    10 Wrzesień 2005 16:18

    Zdjęcie robione teraz niedawno czy z jakichś ‘archiwów’? Zastanawiałam się ostatnio czy Beskidy już nabrały kolorów. Przypomniały mi się wędrówki w okolicy Jezior Duszatyńskich kilka lat temu i srebrne pnie buków na tle usłanego pomarańczowymi liśćmi zbocza. Tamten październik był słoneczny.



  • ~Olesia



    10 Wrzesień 2005 15:33

    PS 2. Przepraszam, to raz jeszcze ja. Adres mojego bloga to http://www.pochylajacsie.blog.onet. pl. Tytuł brzmi tak, jak napisałam wyżej… :-)



  • ~Olesia



    10 Wrzesień 2005 15:31

    PS. Twoje zdjęcia podpisuje adresem Twojego bloga, oczywiście.



  • ~Olesia



    10 Wrzesień 2005 15:30

    Twoje zdjęcia są naprawde cudne… Takie … hmmm… Artystyczne, piękne…Bardzo chciałabym umieszczać niektóre Twoje fotografie na moim blogu (www.pochylajacsienadEwangelią.blog.onet. pl), oczywiście, jeśli wyrazisz zgodę. Jedną już umieściłam – przy ostatnim rozważaniu. Jeśli jednak nie zgadzasz się – natychmiast usunę. Umieściłam Cię także w swoich linkach na moim blogu poetyckim http://www.olesia41.blog.onet. pl – o ile nie masz nic przeciwko temu.Pozdrawiam serdecznie. Na pewno będę Cię często odwiedzać.



  • ~Zielony_Motylek_



    10 Wrzesień 2005 14:49

    moja kochana rozogniona jesień…



  • ~Asia



    10 Wrzesień 2005 12:25

    barwy Beskidu – barwy jesieni… „Jesień idzie, jesien idzie, nie ma na to rady”… ale zapowiada się śliczna i złoto-czerwona, będzie pieknie :)



  • ~zANILK



    10 Wrzesień 2005 10:16

    Natura ma jednak najpiękniejszy kolor.



  • ~Czarna



    10 Wrzesień 2005 00:45

    Jesień… ale jakże radosna:))) Aż coś w duszy chce śpiewać.http://foto-black.blog.onet.pl http://czarna-piosenki.onet.pl



  • ~EVA(MOJA-TOSKANIA)



    9 Wrzesień 2005 22:40

    ***W PAŹDZIERNIKOWY ZMIERZCH KONCERT NA OPADŁE LIŚCIE PRZEKOMARZA SIĘ WIATR KRADNIE NAM CZAS… IMBRYK PARZY HERBATĘ – JESIEŃ U DRZWI IMBRYK PARZY HERBATĘ…. – JESIEŃ…*** Jak zwykle łagodnie..:)



  • [email protected]



    9 Wrzesień 2005 22:18

    Widząc to zdjęcie poczułam coś czego okreslić nie potrafię … powiem jedynie , że dzięki tym barwom i temu zdjęciu zrobiło mi sie lżej na sercu … dziekuję …-mroweczkab….

pejzaż

„Oprócz błękinego nieba…”

04/09/2005 - 10:34


P.S.
To Wy tworzycie wspaniały klimat wokół tych zdjęć patrząc na nie życzliwie, taktownie pomijając milczeniem to co słabe. Zostawiacie tu swoje emocje, skojarzenia, piękne słowa, wiersze. Potraficie widzieć, przeżywać. Jestem zaskoczony. oczarowany czasem wzruszony tym co czytam.
Dziękuję i proszę o jeszcze.

Komentarze: 


  • ~AS



    19 Luty 2010 22:29

    Kryształ nie mogę oderwać oczu od zdięć.



  • ~zdzisława



    5 Styczeń 2006 22:35

    Wspaniałe zdjecia….a to jest super!



  • ~cinka (www.cinusia.blog.onet.pl )



    22 Wrzesień 2005 15:12

    focia śliczna, ale notka po prostu mnie poruszyła :) ))) przyznaję, zdecydowanie za rzadko… ale tu zaglądam :) ))) i nigdy nie mogę nacieszyć oczek :) ))) dodaję do linków :) ))) pozdrawiam serdecznie i obiecuje zagladac czesciej :) ))))



  • ~Gariga



    15 Wrzesień 2005 13:11

    Wyszło pięknie…………….wielkie słowa uznania………..



  • ~czarownica



    14 Wrzesień 2005 22:47

    witam! trafilam na Twoj blog przypadkiem i… jestem oczarowana…! zwlaszcza zdjecie powyzej jest piękne…! Postaram sie zapoznac z calym Twoim blogiem – na pierwszy rzut oka wydał mi sie magiczny i niezwykly…! Pozdrawiam goraco i w wolnej chwili zapraszam do siebie na http://www.moje-musicale.blog.onet.pl – troche inna tematyka, ale moze jednak Cie zainteresuje…?



  • ~czado



    9 Wrzesień 2005 22:03

    Nie potrafię wskazać takiego zdjęcia. Z każdym jestem emocjonalnie związany, pamiętam dokładnie okoliczności w jakich powstało, a to nie pozwala obiektywnie oceniać.



  • ~..::ania::..



    9 Wrzesień 2005 21:42

    Po prostu dech zapiera jestem tu dopiero 2 raz ale zdazlylam objrzec prawie wszystko!! Po prostu gratuluje talentu i dziwie sie ze sa to zdjecia amatora a nie znanego na calym swicie fotografa!Moglabym zadac jedno pytanie?? Które zdjecie wedlug samego autora jest najlepsze i najciekawsze pana zdaniem!!



  • ~Łodzianka



    9 Wrzesień 2005 18:59

    Naprawdę masz tu piękne zdjęcia:-) zapraszam do siebie http://www.lodz-miasto.blog.onet.pl Pozdrawiam!



  • ~ufoemilka



    8 Wrzesień 2005 14:38

    boze, jakie to piekne:D



  • ~Ewcia



    8 Wrzesień 2005 14:28

    Pędzę na tej karuzeli życia, pomiędzy wschodem i zachodem. Wysiadam tylko na chwilę, szukam w sobie resztek ciszy i spokoju, wspomaga mnie w tym kontakt z naturą no i oczywiście Twóje zdjęcia.



  • ~madulka



    8 Wrzesień 2005 12:13

    Hej pierwszy raz jestem na ttm blogu ale…..zamurowało mnie!!!! Musiałam zobaczyć wszystkie zdjęcia!! Są naprawdę naprawdę bardzo dobre.Potrafisz uchwycić w piękny sposób to co dała nam przyroda.masz naprawde wielki dar do robienie zdjęć i trzymaj tak dalej. dzięki nim w jakis sposób przemieszczam się i kojąco na mnie one wpływaja i za to Ci dziekuję.czekam zniecierliwoscią na nowe cuda natury.Pozdrawiam i tak trzumać siemanko!!!!!!



  • ~zoomek



    8 Wrzesień 2005 11:29

    Od dawna chciałem napisać jak dobre są zdjęcia na tym blogu. A to zdjęcie robi bardzo silne wrażenie i trudno tego nie zauważyć.



  • ~kasieni23



    7 Wrzesień 2005 13:23

    na wiosne przyszedł spóźniony przymrozek. Szkółkarz lał pół nocy wodę i nad ranem wyszło na zdjęciach coś niesamowitego. Krople wody zamienione w grudki, bryłki lodu. Rozrzucone po powierzchni, zwisające z bezlistnych gałązek. Piękne to było. I straszne.Tu jest inaczej, ale tak mi się skojarzyło.




  • ~Asia



    7 Wrzesień 2005 11:09

    ładnie sie komponuje ze zdjęciem… „szklane paciorki”, ślicznie :)



  • ~.ja



    7 Wrzesień 2005 09:10

    To zdjęcie mnie orzeźwia! jest jakbym wypiła kubek chłodnej wody w ciepły dzień albo jakbym wskoczyła do jeziorka… mmm :)



  • ~nenyan



    6 Wrzesień 2005 22:57

    PPS. A powyższe zdjęcie to bym tak prosiła bardzo bardzo na maila… :) Na [email protected] lub [email protected] bo ‘bezimienna spod ciemnej…’ się chwilowo całkowicie rozsypała. Tylko jeśli znajdziesz chwilę oczywiście. Bo wiem, że nie masz czasu i tak aż mi głupio prosić…Dobrej nocy… :)



  • ~nenyan



    6 Wrzesień 2005 22:22

    PS. (czyli to co Pewien Radiowy Dziennikarz uważa za najważniejsze w każdym liście ;]) Wiesz Czado, od jakiegoś czasu mam takie wrażenie, że Twoja fotograficzna galeria jest takim wirtualnym bieszczadzkim schroniskiem dla nas wszystkich. Przychodzimy Tu znużeni, po przewędrowaniu nie jednej szalonej miejskiej drogi. Przychodzimy często (niektórzy nawet kilka razy dziennie ;])… Jedni zostają tylko chwilę. Inni, urzeczeni, mogliby już nie wychodzić. I choć nie znamy się przecież, to tak jak w Górach, znajdujemy drogi do siebie… Dzięki Tobie. I wracamy, wracamy, wracamy… I zawsze czeka Tu na nas Coś Pięknego :) A w talent uwierz :) Bo jak nie to jak na demokratyczne państwo przystało zrobimy głosowanie i wtedy nie będziesz miał już nic do powiedzenia ;] Co jak co, ale wydaje mi się, że należysz do takich osób, którym obrastanie w piórka absolutnie nie grozi :) I cieszę się… Dzięki temu wierzę każdej Twojej fotografii. Wiem, że są prawdziwe.



  • ~zANILK



    6 Wrzesień 2005 21:39

    Fotki nie zmieniają się od światła,od cienia.Przynajmniej nie jest to diametralna zmiana. Czasem po prostu człowiek zauważy coś ciekawego, pięknego i z roślin zrobi takie coś.Ale to nie światło.



  • ~Julia



    5 Wrzesień 2005 21:16

    Cudowne ………



  • ~zANILK



    5 Wrzesień 2005 20:16

    nic mi więcej nie potrzeba:)To podobnie jak „myśli/interferencja” wydaje mi się mocno nie Pańskie. W sensie odbiega normą od tego, co zwykle widzę tu. Od gór, łąk, pól…. Jest niesamowite, piękne… jest takie, że nie wygląda jak zwykła roślina, krzew, drzewo, cokolwiek innego, nie jest tylko „zieleniną”, ale jest też czymś dziwnym i tajemniczym. No wow Panie, wow:)(Ja bym miała prośbę, bo po tym tytule mi się nieba zachciało, jakby Pan kiedyś miał jakieś niebo i mógł „cyknąć” mu zdjęcie byłoby pięknie. Jeśli nie, to trudno:)



  • ~Violcia



    5 Wrzesień 2005 14:07

    Witaj :) z kobietami podobno jest tak, że gdy coś zmienia się w ich życiu, często zmieniają wygląd lub uczesanie czy też kolor włosów…Ciekawie czy mężczyźni mają podobnie … Czyżby jakaś zmiana w życiu? :) Bo tutaj ciekawa :) )) Podoba mi się to odbicie świateł :) A tak poza tym pytaniem … Jaki masz obiektyw do zdjęć makro ??Pozdrawiam serdeczniucho :)



  • [email protected]



    5 Wrzesień 2005 01:06

    Ojeeeeeeeeeeeej jakie slicznie bajkowe….:-)



  • ~ewa33



    4 Wrzesień 2005 22:36

    Bardzo mi sie podoba…:).pozdrawiam.ewa33



  • ~Yetips



    4 Wrzesień 2005 18:36

    Jestem początkującym foto-amatorem, a Twoje zdięcia są super może obejżałbyś moje http://yetips-foty.blog.onet.pl/ i coś mi doradził, będe wdzięczny.



  • ~nenyan



    4 Wrzesień 2005 14:45

    Pozwolę sobie zapukać, zanim przyjdzie Czado :) „Masz w sercu jakiś płomień, który nie pali. Masz jakąś iskrę…” …pięknie powiedziane.



  • ~nenyan



    4 Wrzesień 2005 14:42

    Jeszcze nie wzeszło słońce. Jeszcze nie… Jeszcze przez kilka chwil ten maleńki zielony Kopciuszek będzie tańczył w swojej srebrzysto-błękitnej biżuterii, w swoich ulotnych koronkach, przy szeptach drzew i strumieni, przy tej symfonii lasu, którą wyczarować mógłby tylko Beethoven, dla którego muzyka nie miała już dźwięku i była tylko kryształową struną marzenia. I potem wzejdzie słońce, wybije dwunasta… A my przyjdziemy na bal jak zawsze spóźnieni. Wielcy, nieokrzesani, niczym słonie w składzie porcelany. Kryształowego pantofelka nie tylko nie zauważymy, ale go jeszcze podeptamy… A wystarczyłoby tak niewiele; wstać zanim mgły podniosą się z doliny, pójść i przykucnąć, wstrzymać oddech, mówić szeptem… by nie spłoszyć tego małego cudu świata, który objawia się w ciszy…Zajrzałam Tu do Ciebie dzisiaj rankiem… i oniemiałam. Czy też jak to się potocznie mówi ‘zatkało mnie’ :) Patrzyłam szeroko rozwartymi oczami, nie mogąc wyjśc z podziwu… Bo są takie Zdjęcia, które potrafią zastąpić i tysiąc słów… Jak Ty bardzo musisz To kochać…



  • ~dziewczynka15



    4 Wrzesień 2005 13:58

    Oszałamiające……..pokój wam ludzie!!!!!!!



  • ~dziewczynka15



    4 Wrzesień 2005 13:58

    Oszałamiające……..pokój wam ludzie!!!!!!!



  • ~EVA(MOJA-TOSKANIA)



    4 Wrzesień 2005 13:18

    ***Zasuszyłam dzisiaj łzy Niczym szklane paciorki babci Ponawlekam je na źdżbła traw Potem wieczorem, w blasku świec Będą się mienić i srebrzyć… Ot, i tyle zostało po Tobie…*** Łagodnie…:)



  • ~Beth



    4 Wrzesień 2005 12:47

    Zapachniało jesienią w Twoim wyjątkowym, wrażliwym świecie.Ale mi teraz zaparło dech….Pomilczałam chwilę, by kontemplować ten wyjątkowy sznur korali. Ten wyjątkowy naszyjnik niby nocą zmrożonych łez wiatru. Wydaje się, że jakiś Anioł bowiem przysiadł na trawie, płacząć w samotności.Dostrzec taką samotność, dojrzeć taką pajęczą niemal czułość, dojrzeć taką wrażliwość wiatru, który nie miał odwagi strącić tych korali – to uklęknąć gdzieś wyżej niż cała reszta Nas.Masz w sercu jakiś płomień, który nie pali.Masz jakąś iskrę, która nie żarży.Masz wiatr, który nie smaga chłodem.Masz jakiś dar…..którego nie sposób opisać.To piękne. Wyjątkowe. Zupełnie niecodzienne….Zapraszam czasem do mnie: mahtabi.blog.onet.pl



  • [email protected]



    4 Wrzesień 2005 11:54

    Masz poprostu oko ! co tu dużo mówić … znasz sie na rzeczy …to coś jest jak sznur przeźroczystych koralików -mroweczkab…



  • ~asia



    4 Wrzesień 2005 11:50

    „…nic mi dzisiaj nie potrzeba…” śliczne surrealistyczne :)



  • ~Zielony_Motylek_



    4 Wrzesień 2005 11:10

    mi się to zdjątko z pajęczyną skojarzyło



  • ~......................................



    4 Wrzesień 2005 09:00

    ……….ech…………………………..)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))….

pejzaż

„… któremu serce dasz? …”

02/09/2005 - 00:17

Komentarze: 


  • ~K z http://cokarolinasfotografowala.blog.onet.pl



    9 Październik 2005 19:00

    jeszcze żeby ten ktoś to serce przyjął…



  • ~Zielony_Motylek_



    2 Wrzesień 2005 23:48

    mój kochany wrzesień…jarzębinowe sny…



  • ~.................................................



    2 Wrzesień 2005 21:55

    ….a ja pamietam z dzieciństwa ze mozna było kupić jarzębinę w lukrze….takie ‘groszki’…mniam….nigdy ich nie zapomnę!!!!!!..szeroki uśmiech …dla ciebie ..za zdjecie…))))))))))))))



  • ~nenyan



    2 Wrzesień 2005 20:32

    „…jak chłop krowie…” :) Moja dawna ‘Pani od polskiego’ tak mawiała zawsze wtedy, gdy w sposób jak najprostszy i jak najbardziej niepedagogiczny ;]tłumaczyła nam, niekumającym trzynastolatkom, prawidła polskiej gramatyki. I zawsze potem prosiła, by to zostało między nami, bo ją inni poloniści prześwięcą albo z pracy wyrzucą ;) Wiem, wszystko płynie, wszystko pięknie się przenika. Po miesiącu spadających gwiazd, następuje miesiąc spadających liści, głębokich barw i świetlistości więzionych w babim lecie i kroplach rosy. A Pan Zaklinacz Światła zostaje Panem Profesorem i znów ‘zaklina’ uczniów na szkolnych lekcjach… ;)



  • [email protected]



    2 Wrzesień 2005 13:37

    Każde Twoje następne zdjęcie fascynuje mnie coraz bardziej … a to z jarzębiną jest niepowtarzalne w swej prostocie … pozdrawiam ciepło -mroweczkab.blog.onet.pl



  • ~czado



    2 Wrzesień 2005 10:53

    Zadziwiasz mnie, masz wiersz w każym rekawie, na wszystko… :)



  • ~czado



    2 Wrzesień 2005 10:33

    „…jak chłop krowie…” :D … jakie celne i dokładne określenie. Oczywiście, że jest lato. I to nie moja wina, że borowiki rosną w lipcu, a jarzębiny dojrzewają już w sierpniu, a światło teraz bywa najlepsze.Problem w tym, że piszę to w pracy…



  • ~nenyan



    2 Wrzesień 2005 10:09

    Korzystając z tego, że jest jeszcze LATO, i mam jeszcze odrobinę wakacji, wreszcie mogę się zaczytać „Szkołą fotografowania National Geographic” (piszą jak chłop krowie na granicy, więc mam jeszcze szanse coś z tego zrozumieć :]) I właśnie się dowiedziałam, że „fotografia” w dosłownym tłumaczeniu z greki znaczy „rysowanie światłem”… Czy nie pięknie?… Niby to takie oczywiste, a jednak nigdy na to nie wpadłam.I tak sobie pomyślałam, że o Twoich zdjęciach właśnie tak można powiedzieć, że każde z nich najpiękniej i najcieplej, dosłownie i metaforycznie, od płynnego tła, po pogodne cienie na kuleczkach jarzębiny, jest własnie światłem rysowane…



  • ~misia4



    2 Wrzesień 2005 06:18

    Piekna… kiedys dostalam korale zrobione z Jarzebiny…. Piekne wspomnienia…. „…ktoremu serce dasz?…” :-)



  • ~Julia



    2 Wrzesień 2005 00:14

    Nikt pewnie nie uwierzy, ze nie widzialam prawdziwej jarzebiny od wielu lat. Jednak po raz pierwszy spotkalam ja wlasnie tutaj w tamtym roku. I tak jakos wierzylam, ze i tej jesieni sie pojawi. Dziekuje ….



  • ~EVA(MOJA-TOSKANIA)



    1 Wrzesień 2005 22:42

    ***Zasuszyłam dzisiaj jesień w dużym glinianym wazonie kiedy popijam wieczorem kawę wtulona policzkiem w kota spoglądają na mnie wyrozumiale oczy czerwonych jarzębin…*** Pozdrawiam łagodnie:)

pejzaż

Z Podziemia…

31/08/2005 - 10:00


 

Komentarze: 


  • ~kasia



    11 Marzec 2007 00:37

    czy może być piękniejszy widok dla grzybiarza? Jest dopiero marzec, a ja tak bardzo chciałabym pójść na grzyby



  • ~klaudia



    1 Maj 2006 18:39

    zajefajny grzybek a blog jeszcze lepszy ;D Supcio znjecia WSZYSTKIE



  • ~czado



    18 Wrzesień 2005 20:51

    Gdzieś między brzegiem kapelusza a trzonem, na patyczku lub listku :) Techniczne kryteria nie są tu najważniejsze, to nie jest komercyjne, profesjonalne zdjęcie. Jednak żal go wyrzucić… Pozdrawiam.



  • ~bywalec plfoto



    18 Wrzesień 2005 20:02

    a gdzie ostrosc???



  • ~nenyan



    2 Wrzesień 2005 10:01

    Nie, nie chcę zamieszczać żadnych wierszy o jesieni, nawet o tej złotej, pełnych babiego lata i barw… Może dlatego, że wbrew wszystkiemu próbuję zatrzymać jeszcze tą odrobiną lata gdzieś przy sobie i w sobie. Ktoś Tam u Góry tak to sprytnie wymyślił, że każda z pór roku choć jest tak zupełnie inna, jest niesamowicie piękna… Ale tylko lato ma smak wolności. Dlatego dobrze, że to jest lipcowy grzybek… :) I znów jednym zdjęciem jesteś w stanie wszystko opowiedzieć. Tak, że się czuje tą wilgoć i ten zapach leśnego runa (i smak takiego wielkiego grzybka – mmm… ;]) Ja swoich fotografii z lustrzankowej Agfy rocznik ’81, która jest moim substytutem Zenita, aż się boję… :(



  • ~misia4



    2 Wrzesień 2005 06:16

    Grzyb… piekniejszy niz kiedykolwiek… wnaturze trzeba sie schylic nisko do ziemi by dostrzec cale piekno… Oko obiektywu widzi wiecej… Ludzie nie lubia sie schylac…



  • ~EVA(MOJA-TOSKANIA)



    1 Wrzesień 2005 22:37

    ***W nabrzmiałym od jesieni powietrzu cicho słyszę Twój oddech pod nogami szelest liści… A więc…znowu śniłam na jawie realniejsza jest biedronka schowana pod kapeluszem grzyba niż Twoja ręka w mojej…*** …łagodnie pozdrawiam:)



  • ~Asia



    1 Wrzesień 2005 21:25

    śliczny grzybek :) próbuje się kamuflować w tle, w tej wspaniałej głębi ostrości, ale mu się nie uda, grzybiarz i tak go wypatrzy, wytnie, ususzy i zje… tak, „jesień idzie, nie ma na to rady”…



  • ~czado



    1 Wrzesień 2005 19:07

    Ten prawdziwek wyrósł w lipcu :) ale jesień, miejmy nadzieję, że złota, tuż, tuż.



  • ~czado



    1 Wrzesień 2005 19:00

    Świetne oko! :) Zdjęcie jest w innym stylu niż większość ostatnich, ponieważ zrobione jest starym analogowym aparatem. Zatem inna ogniskowa, głębia ostrości, przestrzeń barwna. Także punkt widzenia inny. Aby tak pstryknąć borowika trzeba było się położyć, a nie przykucnąć i obrócić obrotowy wyświetlacz. Zatem od sprzętu mocno zależy jakie będzie zdjęcie.



  • [email protected]



    1 Wrzesień 2005 18:28

    No pięknie lasem zapachniało … czysta, żywa natura nawet na zdjęciu ! z pozdrowieniami -mroweczkab.blog.onet.pl



  • ~Nieninque



    1 Wrzesień 2005 18:24

    Och, zapachniało jesienią… wyraźnie czuję…Pozwolę sobie zatem załączyć jesienną piosenkę zespołu Przejście :) )Zaszumiało jesieniazapłakało jesieniazastukało jesieniądo okienZapłonęło czerwieniomzaszkodziło marzeniomzadudniło, zawisłoobłokiemChociaz nie chce sie wierzyćto od ciebie zależyile będzie jesieniw tym rokuCzy nas wiatrem zawiejeczy zabierze nadziejei roztopi w zbyt wczesnympółmroku?Czy uśmiechem jarzębinkrótkie dni nam obrębii przyjaznym odezwie sie świerszczem?Czy sie smutkiem zadławiw czarnym kluczu żurawii niedobrym przegna nas wierszem?Czy nam jakoś przeminieprzy nagrzanym kominiebędzie smiać sie czy raczejzapłacze?Czy zmokniętym szarakiempójdzie z deszczem na bakiermiędzy drogi pożółkłe i sosny?Czy jabłuszkiem wesołymbędzie toczyć sie kołemi dotrwamy, przetrwamydo wiosny?Nic nie poradzę, że przyszła mi od razu do głowy, gdy tylko zobaczyłam to zdjęcie… :) ) Pozdrawiam :)



  • ~Julia



    1 Wrzesień 2005 16:22

    A ja mysle, ze jest to „wstep do jesieni”…



  • ~minerwa



    1 Wrzesień 2005 14:33

    Piękny okaz :) ciekawe kadrowanie, jak zwykle profesjonalnie, jednak mam wrażenie, że zdjecie jest w innym stylu – tak jakby była by to stara fotografia, co dodaje uroku oczywiście.. Lubię takie kolory poza tym :) Dziękuję za zalinkowanie, to dla mnie duży zaszczyt ! Pozdrawiam ciepło,Mincia



  • ~Zielony_Motylek_



    1 Wrzesień 2005 13:43

    i chce mi sie grzybów…

pejzaż

Ostra Hora

29/08/2005 - 23:55


 

Komentarze: 


  • ~asica-1984.blog.onet.pl



    7 Październik 2005 17:30

    Jesienią góry są najszczersze….



  • ~nenyan



    2 Wrzesień 2005 21:23

    Dziękuję :) Czasem się boję, że jakbym zaczęła tak mówić, tak opowiadać każdemu i zawsze, to niektórzy przechodnie na moich drogach pukali by się w czoło ;) To taki strach przed brakiem zrozumienia, odrzuceniem. Ale gdy ufam, to opowiadam właśnie tak. Tak jak czuję.



  • ~nenyan



    2 Wrzesień 2005 21:19

    „…Każdy z nas ma pewne miejsca metafizyczne, dokąd się wybiera bez biletu i często jest to tylko jednoosobowa ‘cela pustelnicza’ – i tak jest. Czasem trzeba pomilczeć będąc z przyjaciółmi w jednym namiocie, bo robi się zbyt tłoczno w Nas Samych. A poznawanie ludzi to fascynująca podróż, która nie musi być luksusowym 747 lub salonką, ale najlepiej na twardym grzbiecie konia i z snem pod gołym niebem wśród mgieł i szemrania strumieni…” [z listu od mojego licealnego Profesora]Każdy napotkany człowiek, rozmowy z bliskimi i z nieznajomymi, rozmowy z książkami, muzyką, nieprzypadkami i wspólne milczenie z tym niesamowitym światem, który nas boli, zachwyca, przytula… to wszystko tworzy nas; tych nas tam głęboko w środku…***Podaj mi rękę. Tylko tyle mamyCiepła co w sobie jak kubek podamyz wrzącą herbatą. Zapal jakieś słowoa ja zapalę inne jak lampę naftową.Może ten mróz podniebny jakoś przeczekamy?Podniosę lampę, zobaczę – a możektoś obok jeszcze czuwa, choć go nie widzimy.Może ten blask mu usta zamknięte otworzyi powie: obok nas czuwają inni.Zaszeptaj. Niech odszepcą. Krzyknij. Niech odkrzykną.Popatrzmy dobrze w tę noc trzaskającą.Podnieśmy płomyk, niech wszyscy przelicząilu nas jest…



  • ~Ewcia



    2 Wrzesień 2005 11:02

    Neynan pięknie to napisałaś! Czy to Twoje słowa? ”…kiedy góry zakładają swoje najpiękniejsze suknie. A ich włosy nabierają koloru starego złota i ciepłej miedzi, jak włosy kobiet na obrazach Tycjana…”. Pieknie.



  • ~czado



    2 Wrzesień 2005 10:50

    Skąd Ty to Wszystko wiesz? Kto nauczył Cię tak czuć?



  • ~nenyan



    2 Wrzesień 2005 09:39

    Dołączam do oczarowanych „Testamentem z mchu i paproci”… :) Po przeczytaniu zamieszczonych tu przez Ciebie wersów miałam nadzieję, że całość będzie równie delikatna, prosta i czuła. I jest. Chyba już teraz ten Twój utwór będzie mi zawsze towarzyszył w moim wędrowaniu…



  • ~nenyan



    2 Wrzesień 2005 09:27

    Najpiękniejsza pora dnia. Na chwilę przed zmierzchem, na chwilę przed wielkim snem naszego małego fragmentu świata. Jest tak delikatnie ciepło i cicho. Większość wędrujących, w obawie przed nocą, zeszła już ze szlaku do swoich namiotów, schronisk, domków. I być może właśnie teraz zaparzają herbatę… Teraz, kiedy góry zakładają swoje najpiękniejsze suknie. A ich włosy nabierają koloru starego złota i ciepłej miedzi, jak włosy kobiet na obrazach Tycjana… I nawet Boreasz, zauroczony, szaleje mniej niż przed południem.A my stoimy zapatrzeni…Twoja fotografie niosą w sobie tak wiele ciepła… Każde zdjęcie, nawet te z mgłą, które wywoływały uśmiech poprzed drobne, zagubione szczegóły, pełne jest takiej pogody i energii. Po prostu trzeba się uśmiechnąć. I zamknąć oczy. I doobrazić sobie opowieść takiej Fotografii…



  • ~Jofa



    1 Wrzesień 2005 13:18

    Ech, zapomniałam o tym wierszu. A bardzo mi się podoba – to co mówi. Pamiętam, że jak go pierwszy raz przeczytałam daaaawno temu byłam zaskoczona, że jeszcze ktoś, ktoś tak odległy, jeden z tych opiewanych poczuł to samo co ja. :) Coś tak prostego, bez mocy zmiany ludzkości. ;)



  • ~Nieninque



    31 Sierpień 2005 20:36

    Jak zwykle jest śliczne :) ciesze sie ze skonczyla sie seria z mgla, byla bardzo nastrojowa, ale w zyciu jednak potrzeba slonca :) zycze go jak najwiecej!



  • ~Nieninque



    31 Sierpień 2005 20:32

    … znalazlam (ale sie naszukalam… :o )) i polecam: http://moja-toskania.blog.onet.plPozdr.



  • ~Nieninque



    31 Sierpień 2005 20:03

    Także chętnie bym przeczytała więcej Twoich wierszy … :) Pozdr.



  • ~kfiatuszek



    31 Sierpień 2005 10:54

    http://www.kfiatuszek-marcelka.blog.onet.pl wejdz i napisz mi komencik z adresem bloga to wpadne tu jeszcze i cosik skomentuje



  • ~Julia



    30 Sierpień 2005 21:53

    To jest wlasnie tak, jak powinno byc w Krainie Wiecznej Szczesliwosci …



  • ~misia4



    30 Sierpień 2005 21:34

    Zdjecie sloncem pokryte… Piekne… po prostu. Slownik zbyt ubogi by oddac…



  • ~czado



    30 Sierpień 2005 21:17

    Cokolwiek próbowałem napisać nie wyrażało tego co chciałem, więc tylko…dziękuję…



  • ~Ewcia



    30 Sierpień 2005 20:32

    Poruszona tymi pejzażami, chcę Ci zadedykować ten wiersz Jana KasprowiczaWitajcie, kochane góry,O, witaj droga ma rzeko!I oto znów jestem z wami,A byłem tak daleko!Dzielili mnie od was ludzie.Wrzaskliwy rozgwar miastaI owa śmieszna cierpliwość,.Co z wyrzeczenia wyrasta.Oddalone to są przestrzenie,Pustkowia, bezpłodne głusze,Przerywa je tylko tęsknota,Co ku wam pędzi mą duszę.I ona mnie wreszcie przygnała,Że widzę was oko w oko,Że słyszę, jak szumisz ty, wodo,Szeroko i głęboko.Tak! Chodzę i patrzę, i słucham-O, jakże tu miło! jak miło!I śledzę, czy coś się tu możęOd kiedyś zmieniło?



  • ~Asia



    30 Sierpień 2005 12:58

    jakie śliczne, cieplutkie kolory…



  • ~Violcia



    30 Sierpień 2005 06:48

    Brawo! Piękne słowa jak obrazy… podziel się jeszcze innymi, czekam, pozdrawiam i życzę powodzenia :)



  • ~Zielony_Motylek_



    29 Sierpień 2005 23:06

    magiczne góry, rozkołysane trawy, wszechogarniające niebo…niczym we Władcy Pierścieni PJ.pozdrawiam :)



  • ~EVA(MOJA-TOSKANIA)



    29 Sierpień 2005 22:04

    Wszystko co mam górom ofiarujęBrązowym paprociom, zielonym paprociomKamieniom zmęczonym na drodze…(frag.Testamentu z mchu i paproci)Oddaje tylko to co myślę, większość moich wierszy jest o górach a TWOJE zdjęcia powodują że w myślach powstają nowe…. Pozdrawiam łagodnia :)

pejzaż

Ranną rosą…

28/08/2005 - 11:42


 

Komentarze: 


  • ~justysia36



    19 Styczeń 2006 06:00

    ta błoga cisza,gdzie poranna mgła otula góry kwiaty pola i zioła czujesz ze żyjesz……..pozdrawiam



  • ~misia4



    30 Sierpień 2005 21:30

    Krajobraz poruszyl….bo kiedys rankiem..wystawilam glowe z namiotu… i bylo tak wlasnie…



  • ~Jofa



    30 Sierpień 2005 12:58

    Hehe, no i chyba nadeszło w następnym zdjęciu :)



  • ~eliane



    29 Sierpień 2005 13:12

    cudnie-mglisty poranek :)



  • ~Mira



    29 Sierpień 2005 12:28

    no wlasnie! czyli nadchodzi cale bogactwo kolorow Zlotej Polskiej Jesieni! :)



  • ~Nieninque



    29 Sierpień 2005 11:06

    Bardzo mi się podoba ten różowy akcent na zdjęciu… :) Przez to zdjęcie nie jest smutne, tylko bardzo wymowne :D



  • ~Jofa



    29 Sierpień 2005 10:56

    Ej, no bo to i lato się już kończy i jesień zbliża wielkimi krokami. :)



  • ~Mira



    29 Sierpień 2005 10:52

    jakieś takie nieletnie te zdjęcia ostatnio – zero słońca, zero chmur, sama mgła, lasy, cienie… Nie mówię, że nieładne, ale zimą mam wspominać szarości? wolę zdecydowanie kolory!



  • ~jutrzenka65



    29 Sierpień 2005 07:53

    O, jak dobrze bylo znowu tu przyjsc, nasycic oczy, uradowac dusze…serdecznie pozdrawiam :-)



  • ~Violcia



    29 Sierpień 2005 06:29

    Troszkę tak :) )) myślę że każdy z nas troszkę prowokuje… wielu rzeczy umiem sobie odmówić ale nie wizyty tutaj :) bo Twe zaproszenia są nieodmawialne..Pięknie opisałeś uczucia które targają podczas tych niepowtarzalnych chwil ( dokładnie takie uczucia ale ubrałeś je w słowa ) … i dziwisz się ze prowokuję ? Postokroś dziękuje i życzę miłego poniedziałku :) ))



  • ~shingle



    29 Sierpień 2005 01:33

    Ech… jestem tu od dłuższego czasu. Codziennie myślę o Bieszczadach. Od kiedy wróciłam. Dziękuję za obrazy… zbyt piękne żeby coś mądrego napisać. Pozdrawiam :) .




  • ~patix



    28 Sierpień 2005 13:33

    Twoje zdjęcia są WSPANIAŁE!! bez wahania dodaje blog do linków u mnie na http://www.patix12.blog.onet.pl TAK TRZYMAJ!!:D:D



  • ~Zielony_Motylek_



    28 Sierpień 2005 12:44

    a ja sobie ukradę takie kwaitki, o…zmuszasz mnie do łamania prawa…



  • ~czado



    28 Sierpień 2005 10:53

    Prowokujesz :) Pisanie to czas, a mnie bardzo go brakuje. Łatwiej i szybciej jest mi opowiadać zdjęciami. Co czuję, gdy jestem w górach? Wszystko co najlepsze… radość, wolność, wzruszenie, zaduma, zdrowe zmęczenie… ale to wszystko zdominowane jest przez zachwyt i zdziwienie dziecka, które widzi coś pierwszy raz i nie może oderwać oczu, nigdzie się nie spieszy, nie może zrozumieć matki, która za rękę ciągnie go gdzieś dalej, a ono jeszcze nie wszytko widziało, jeszcze obraca głowę za siebie fotografuje co może szeroko rozwartymi oczyma, potyka się o własne nogi… Te obrazy i przeżycia pozostają gdzieś głęboko, są jedną z najcenniejszych rzeczy jakie można mieć…



  • ~Violcia



    28 Sierpień 2005 10:17

    … Te wielkie piękności, jakby ciągle w drodze były i niosły na swych plecach, worek ciężkiej mgły … Co czułeś wspinając sie wysoko i depcząc po chmurach??

pejzaż

Góry, góry, góry…

25/08/2005 - 00:16

   

Komentarze: 


  • ~czado



    19 Czerwiec 2006 22:57

    Tak, to surowe bezludne okolice.



  • ~Magia



    19 Czerwiec 2006 22:46

    strachy..strachy..strachy…



  • ~Asia



    26 Sierpień 2005 21:43

    nawet nie bajkowo, tylko baśniowo… klimacik…



  • ~nenyan



    26 Sierpień 2005 18:25

    Góry z głowami w chmurach, góry bujające w obłokach… :) Tylko ich chyba nikt nie gani za to, że nie stąpają twardo nogami po ziemi… I tak się ta mgła się snuje wysoko, zawadzając o wierzchołki starych świerków, taka ciepła i smutna… Tak, że chciałoby się iść i wtulić w ten puch. A może to tylko kolejny mały przypływ tęsknoty… :) Rawki wyglądały przecież niemalże tak samo…”…Idę samotny wśród górzagubiony w świeciewiatr tylko myśli me znasłońce niebawem za horyzont się wzniesielasem zawładnie mgła…Niech każdy z was się dowieco traci nie będąc tu…”



  • ~Julia



    25 Sierpień 2005 21:43

    Moj komentarz, niech bedzie …brakiem komentarza. Piekne…



  • ~misia4



    25 Sierpień 2005 21:33

    Po prostu piekne….



  • [email protected]



    25 Sierpień 2005 10:51

    Zajefajnie zdjęcia, nawet parę sobie skopiowałam, bo strasznie mi podobaja.



  • ~Zielony_Motylek_



    24 Sierpień 2005 22:30

    spojrzenia wystarczą…

pejzaż

Jeszcze można zawrócić…

23/08/2005 - 17:32

 
…idziemy.

Komentarze: 


  • ~Moja-toskania



    26 Sierpień 2005 22:57

    ***Zwarócić…(?)…tylko po co…? i w jakim celu…?Ja wolę iść naprzod przed siebie z góry i znowu pod górę….może łatwiej odnajdę choć małą namiastkę siebie albo chociaż cień mojego cienia….bo bez cienia już zupełnie nie ma mnie…***Pozdrawim łagodnie i gratuluję wyzwolenia chociażby poprzez małe zdjęcia słów u mnie…nie można przejść koło Twoich zdjęć i nie musnąć ich słowem które samo ciśnie się na papier…Myślę że jeszcze nie raz będą Twoje zdjęcia podporą i natchnieniam dla mojego słowa:)moja-tosknia.blog.onet.pl



  • ~Ewcia



    25 Sierpień 2005 09:23

    Robisz tak piękne ujęcia, bywasz w tak wielu miejscach, widać że za tymi zdjęciami kryje się bardzo bogata osobowość, szkoda że tak mało piszesz o sobie i o swoich podróżach. Dzięki za blog, jestem tu często.



  • ~Jofa



    24 Sierpień 2005 18:30

    Wypiwszy ostatnią kroplę gorącej herbaty zakręcam nieco poobijany stalowy termos, umieszczam w plecaku i ruszam dalej. Dookoła rozciąga się błękitnozielony mokry pejzaż. Po otaczających mnie porośniętych gęstym ciemnozielonym borem zboczach dostojnie snują się obłoki mgły niczym czujni strażnicy penetrujący każdy zakątek lasu. Gliniaste podłoże ‘ciamka’ pod stopami, czasem jakieś dwa wilgotne kamyczki zgrzytną o siebie w ten charakterystyczny sposób. Z każdym krokiem ciemna ściana drzew rośnie w oczach. Nozdrza wyłapują już zapach mokrej ściółki. Kiedy wkraczam pomiędzy wysmukłe pnie nagły powiew wiatru przebiega obok mnie wywołując szelest w koronach i deszcz kropel spadających mi za kołnierz. Zapewne niesie jakąś ważną wiadomość królowi tego zamku. Uśmiecham się do towarzyszy i wymieniwszy krótkie komentarze idziemy dalej, poprzez wysokie zielone komnaty…



  • ~Jofa



    24 Sierpień 2005 18:29

    Wypiwszy ostatnią kroplę gorącej herbaty zakręcam nieco poobijany stalowy termos, umieszczam w plecaku i ruszam dalej. Dookoła rozciąga się błękitnozielony mokry pejzaż. Po otaczających mnie porośniętych gęstym ciemnozielonym borem zboczach dostojnie snują się obłoki mgły niczym czujni strażnicy penetrujący każdy zakątek lasu. Gliniaste podłoże ‘ciamka’ pod stopami, czasem jakieś dwa wilgotne kamyczki zgrzytną o siebie w ten charakterystyczny sposób. Z każdym krokiem ciemna ściana drzew rośnie w oczach. Nozdrza wyłapują już zapach mokrej ściółki. Kiedy wkraczam pomiędzy wysmukłe pnie nagły powiew wiatru przebiega obok mnie wywołując szelest w koronach i deszcz kropel spadających mi za kołnierz. Zapewne niesie jakąś ważną wiadomość królowi tego zamku. Uśmiecham się do towarzyszy i wymieniwszy krótkie komentarze idziemy dalej, poprzez wysokie zielone komnaty…



  • ~Julia



    24 Sierpień 2005 14:48

    Wulkan, ktory nie wygasa …



  • ~królowa wilków



    23 Sierpień 2005 19:21

    dziękuję serdecznie za odwiedziny, naprawdę fajny z ciebie facet, miło też, że moje fotki przypomniały ci dzieciństwo – w sumie to bym się takich wrażeń nie spodziewała, pozdrawiam



  • ~Zielony_Motylek_



    23 Sierpień 2005 17:07

    zaklinacz lasów z Ciebie…



  • ~ufoemilka



    23 Sierpień 2005 15:58

    trzeba zawrocic- szykuje sie cos groznego-mrocznego……..



  • ~Karolina



    23 Sierpień 2005 15:54

    hejka u ciebe jest bosko oby tak dalej także cię zapraszam do mnie i mam nadzje że pozostawsz po sobe śladwww.wm-mandaryna-index.blog.onet.pl pozdrawiam

pejzaż

Ktoś się za nas modli…

22/08/2005 - 16:29

 
Na Grofie, Gorgany, Ukraina.

…

…omotany wspomnieniami oraz Waszymi opiniami…
…nie mogę rozstać się z tą mgłą…

Komentarze: 


  • ~ells



    21 Marzec 2009 20:56

    Ja nawiązałabym tą postac do Bieszczadzkiego Anioła :)



  • [email protected]



    1 Wrzesień 2005 04:41

    ………. To mój komentarz, cokolwiek nie powiem, będzie to chyba profanacja tego niemal mistycznego widoku. Czarna http://czarna-piosenki.blog.onet.pl http://foto-black.blog.onet.pl



  • ~Nieninque



    24 Sierpień 2005 19:54

    Chyba każdy obraz Beksińskiego ma w sobie mnóstwo emocji, jak dla mnie one wszystkie żyją jakimś strasznym życiem… Uwielbiam Jego malarstwo :) ) Wiesz, nenyan, chyba rzeczywiście ma coś ono wspólnego z tym zdjęciem :>



  • ~Nieninque



    24 Sierpień 2005 19:50

    Ach, co za mgła… Podobną miałam na Rozsypańcu i haliczu jakiś tydzień temu… Ależ to zdjęcie jest nastrojowe, nie ma co :)



  • ~Asia



    23 Sierpień 2005 13:12

    i bardzo słusznie, bo z tą mgiełką tworzy się śliczny cykl fotografii. To naprawdę ładny głaz, pięknie :)



  • ~Jofa



    22 Sierpień 2005 23:11

    A ja myślę, że to celtycki mnich-wędrowiec, który sobie właśnie rozmawia z Panem Bogiem :) ’Sam, zupełnie sam z wyjątkiemCiebie, mój Boże,W podróży na mej drodzeczegóż mam się bać,gdy Ty jesteś blisko,o Królu nocy i dnia?Bardziej bezpieczny jestemw zasięgu Twej dłoni,niż gdyby mnie wokółzbrojny hufiec bronił’(przypisywanie św. Kolumbie, VI w.)



  • ~Julia



    22 Sierpień 2005 20:19

    Mgla to tez tajemnica … okrywa to ,co nie zawsze powinno byc widzialne dla oka. A w oddali modli sie Ktos …



  • ~Zielony_Motylek_



    22 Sierpień 2005 17:40

    kobiece oblicze Boga po raz kolejny…mgła – symbol Niepokalanejskała – symbol wiary[a ta jedna skała we mgle to kształtem jest podobna do figury Niepokalanej ]



  • ~nenyan



    22 Sierpień 2005 15:14

    W częstochowskim Muzeum jest taki obraz śp. Zbigniewa Beksińskiego… Makabryczny jak każde z jego dzieł, ale namalowana na nim szkarada trzyma w dłoniach czerwone, aksamitne zawiniątko, które się wydaje ogromnie dla niego ważne… Chroni je i osłania przed mgłami, zawieją i ciemnościami panującymi dookoła. Może szuka drogi do dwóch jasnych ogników widzianych w oddali – świateł w oknach starego, bezpiecznego domostwa? Nie wiem i nie zdradzam też, co się w tym zawiniątku kryje… (zapraszam do Częstochowy :D ), ale… …zanim przeczytałam tytuł, to to Twoje Zdjęcie właśnie z tamtym obrazem mi się skojarzyło… bo pomimo surowości skał, mgieł, półmroku jest w nim taka odrobina Ciepła – dzięki tej postaci/skale/zjawie widocznej w oddali… Tak, jak w poprzedniej Twojej Fotografii…”…Dziękuję Ci, Panie, za Ciepło i Czułość, których tak wiele jest w drobiazgach i ludziach…”:)

pejzaż

Ślady słońca

21/08/2005 - 19:19

 
Na Wysokiej, Gorgany, Ukraina.

Komentarze: 


  • ~mau



    19 Czerwiec 2008 05:33

    te kwieciste pociechy wygladaja jak wycieczka szkolna, ktora zagubila sie w lesie i obawia sie teraz nadchodzacej mgly



  • ~fotos_kowiczka



    18 Kwiecień 2006 07:26

    kochanie kochakochanie kochakochanie kochano tak przeciez: ***UWIELBIA***



  • ~........................................



    25 Sierpień 2005 21:04

    ….pikne….




  • ~królowa wilków



    22 Sierpień 2005 20:51

    a mi się zdaje, że te kwiaty lubia mgłę. tak poza tym – dawno cię nie zapraszałam do zerknięcia na moje fotki, teraz mam foto blog więc zapraszam na http://fotkivi.blog.onet.pl/



  • ~Violcia



    22 Sierpień 2005 16:02

    …. gdy mgła nas otula… częściej spogląda się i widzi najbliższe rzeczy i ludzi :) jednak serce wie, że tam za mgłą jest ukryte piękno…



  • ~Zielony_Motylek_



    22 Sierpień 2005 14:01

    z kwiatka na kwiatek…



  • ~Toldie



    22 Sierpień 2005 13:28

    Wspaniałe zdjęcie, jak z resztą wszystkie znajdujace sie na tej stronie…Nie wiem jak ty to robisz ale potrafisz uchwycic na zdjęciach piekno nie dostrzegalne gołym okiem…Po prostu piekne…




  • ~Julia



    21 Sierpień 2005 23:39

    Gdy widzi sie takie piekno, nalezy przystanac, aby nie sploszyc trwajacej chwili …



  • ~Jofa



    21 Sierpień 2005 22:58

    Od jakiegoś czasu marzą mi się ukraińskie góry. Teraz to już chyba siły nie ma żebym sobie darowała. ;) Przyjdzie czas, że i ślady moich stóp naznaczą tamtejsze szlaki. Może za rok….? Myślałam o zrobieniu w tym roku kursu przewodnickiego (skg/skpb?) więc kto wie.



  • ~Jofa



    21 Sierpień 2005 22:50

    To jeden z tych małych cudów, które w słoneczny dzień umykają oka w całym tym ogromie blasku, złota, soczystej zieleni…. a w taki mglisty dzień stają się miłą niespodzianką i uśmiechem przeznaczonym tylko dla naszych oczu, prezentem od Pana Boga. :)



  • ~Anitka:)



    21 Sierpień 2005 21:15

    aaaaaaaale szaaaaaaaaaaaaał……….. boskie :]



  • ~nen



    21 Sierpień 2005 18:37

    A kiedy się tak patrzy na te żólte kwiatuchy, to się tak robi jaśniej i cieplej… Jakby bezpieczniej. Przyjaźniej… :)



  • ~nenyan



    21 Sierpień 2005 18:28

    Są takie miejsca do których czasem mgła i deszcz pasują bardziej niż słoneczne bezchmurne niebo… I mam wrażenie, że swoimi Fotografiami, tą snującą się mgłą, pięknie oddałeś urok tych gór, ich odosobnienie i dzicz, to Nieznane… Mgła to takie niedopowiedzenie, taka tajemnica… budząca naszą wyobraźnię i nasze marzenia… ‘These mist covered mountains are a home now for me…’ (to tak słuchając starych audycji Pana Piotra :) )

pejzaż

Strony

Subskrybuj Pejzaże karpackie RSS