Orion

ja też lubie gwiazdozbiór oriona a najbardziej jego gwiazde betelgeze (ramię oriona) i rigla (stopę )

;( jaki potrzeba miec sprzet, zeby moc fotografowac gwiazdy??odp bardzo mi na tym zalezy… ps. sliczne zdjecie oriona, a masz gdzies moze fote labedzia?? pozdrawiam i czekam na odp. jesli to mozliwe alicja403.blog.onet.pl

Widzę, że mamy tę samą ulubioną konstelację.

I Syriusza widać

O księżycowych oczach – zorzach – efemerycznym puchu i stimmungu…Czado!…będę się po raz kolejny powtarzała, ale kolory na Twoich zdjęciach wprawiają mnie w „niemy…?” zachwyt. Nie uważam siebie za osobę „monochromatyczną” i staram się subtelnymi i pięknymi kolorami otaczać, dostrzegać je w naturze a później na długo zapamiętać, ale…to jak Ty widzisz, jak postrzegasz ten świat…brakuje mi tu słów…Chyba jakieś „KSIĘŻYCOWE” albo inne „nieziemskie” oczy posiadasz…Fakt, że nigdy w górach o tej porze roku nie byłam i dużo jeszcze nie widziałam, ale takich zestawień barwnych, zupełnie nieoczekiwanych w danych porach dnia nawet bym sobie nie wyśniła. Mam w pamięci zimowe niebo z pierzastymi obłokami, których mięciutka materia odbija blask księżyca w pełni, ale jak pamiętam niebo było zawsze granatowe a jasne obłoczki bladożółte, ewentualnie trochę szarozielone w ciemniejszych miejscach – generalnie chłodny klimat.A Ty pokazujesz nam niebo, które nie jest granatową otchłanią tylko ciepławą brunatną materią a pasma chmur rozciągające się na jego powierzchni są rudawe, miejscami delikatnie pomarańczowe. Gdy pierwszy raz ujrzałam tę fotografię pomyślałam, że to jakieś ZORZE Twoje niebo nie jest przerażającym dramatem rodem z Drakuli (choć i takie są fantastyczne), ale dużo w nim łagodności i „gościnności” dla podziwiających gwiazdy. Spokojnie się na nie patrzy i bez starachu, że „coś” nas wciągnie w tę otchłań i nie pozwoli powrócić na ziemię. Bez drżęnia nóg możemy je godzinami kontemlować…I jeszcze korony drzew…wszyscy wiemy, że są to twrade, mocne gałęzie, które nie jedno przeszły i łatwo się nie ugną, a Ty pokazujesz nam, że zwieńczenia koron mogą być jak EFEMERYCZNY PUCH – jak dmuchwce w maju – jak brązowe futrko jakiegoś milusiego zwierzaczaka.I gwaizdy…ale ze mnie ciemnota…zanim przeczytałam tekst poniżej zdjęcia myślałm, że Syriusz to księżyc w pełni – wybaczcie mi moją niewiedzę i dziękuję czado, że oświecasz mnie i pomagasz nadrobić braki. O gwiazdach może innym razem napiszę…myśli nie chcą się sprecyzować…a tak w ogóle nic o nich nie wiem i dopiero tutaj dzięki Wam je poznaję.Kompozycja…o tym już nie będę pisała – jesteś czado w tym niedoścignionym mistrzem…Jest jeszcze taki mały fragmenicik obrazu, w środkowej części zdjęcia tuż pod Syriuszem, który zwrócił moją uwagę…O ile dobrze widzę to blask Syriusza nieśmiało oświetla łagodne pagórki i drzewa na horyzoncie – to „żywcem” wyjęty nastrój z obrazów epoki romantyzmu, tzw. STIMMUNG – „piękny, ciepły ton i wielka siła światła”.To malarstwo chrakterystyczne było dla XIX w., i najpełniej rozwinęło się w Niemczech, ale do nas też przywędrowało, bo w tamtych czasach nie miliśmy własnych Akademii Sztuk Pięknych i nasi artyści wyjeżdzali do Monachium, by tam zgłębiać tajniki sztuki. U nas to nastrojowe malarstwo określamy mianem luminizmu – i właśnie owy luminizm bije z Twoich Pejzaży Waldku…może nie dosłownie i nie w każdym ujęciu, bo przecież do brązów Twoje prace się nie ograniczają a czasami wręcz „buchją ferią barw”, ale to w jaki sposób światłem budujesz w nich nastrój odpowiada temu mlarstwu.Zresztą…może kiedyś już napisałam, że Pejzaże Czado to poezja malarstwa…Dzięki ostatnim publikacjom możemy chłonąć nie tylko dzienne, ale i nocne piękno górskiego „klimatu” Mimo, że „ciemno wszędzie, głucho wszędzie”, pokazujesz nam prawdziwe kolory nocy i jak się zdaje może na kolejnych „nocnych” zobaczymy więcej – że pejzaże ciemnością otulone mogą być też różnorodne i równie mocno potrafią chwycić za serce, jak te fotografowane za dnia – warto czasami zadzierać głowę…P.S. wpisując w google luminizm wyskakują hasła w wiekszości odnoszące się do baroku, Carravagia, itp. tam również operowano światłem, ale jest to głównie malarstwo mitologiczne bądź religjne nie zabardzo odpowiadajce pejzażom Waldka – jeśli znajdę właściwe – pejzażowe przykłady, wtedy podeślę link…zainteresowanymAle żem się znowu rozpisała, taka forma wypowiedzi chyba jest tu nie na miejscu, ale czasmi trudno się opanować…szczególnie gdy kilka dni obraz nowego pejzażu nie opuszcza jaźni a myśli na jego temat kłebią się i narastają…przychodzi wtedy chwila i mówię sobie…..”Aaa! napiszę dzisiaj już coś konkretnego”……i jak już się pozwoli refleksjom opuścić zkamarki umysłu to jak lawina prą naprzód niczym nie zatrzymane.Moją sytuajcę „wylewnego pisarza” pogarsza fakt, że jestem niedoszłą pianistką a pisanie na klawiaturze sprawia mi naprawdę przyjemność…i czasami szukam pretekstu, by zagrać długą sonatę Postaram się następnym razem opanować myśli i jedynie ich streszczenie wyrazić – ale obiecać tego nie mogę…Pozdrwaiam wszystkich ciepło…i czekam Waldku na księżyc w pełni, by już bez reszty oddać się marzeniom o elfach, nimfach i aniołach, które gdzieś są, tylko nie można ich tak łatwo odnaleźć, albo o Małym Księciu, który tam samotnie czyście swoje wulkany i pielęgnuje ukochaną maleńką różę.Pozdrawiam i dopinguję nocnym wyprawom…

siemka ;] właśnie ogłosiłam konkurs na mojim blogu. Twój … … blog ma bardzo duże szanse :] wiecej informacji na http://www.aania.blog.onet.pl

„Nie ma nic cenniejszego nad wartość dnia” i umacniam się w tym, gdy oglądam twoje zdjęcia..pokazujesz wiele piękna w naszym życiu codziennym…Ciesze się,ze trafiłąm na tego bloga, każde tu zaglądanie na pewno bedzie dodawało mi skrzydeł aż do Oriona…Moje ulubione gwiazdy to Kasjopea i Perseusz i to własnie Twoje zdjęcia przenoszą mnie do nich…Czy jak powiem ,ze ten blog jest swietny to bedzie to juz oklepane?Hmm…zatem powiem..ten blog jest tak niezwykły,ze niebieski poziomki przy nim nie mają szans…Z niezwykle niezwykła niezwykłoscią-pozdrawiam,:)

Juz raz byłam na twoim blogu, ale teraz przyszłam poraz drugi żeby jeszcze raz i owiele dokładniej obejrzeć adjęcia no tym blogu. Są poprostu świetne! Ja też lubie robic zdjęcia krajobrazom ale takich zdjęć jeszcze nie widziałam. No dobra kończę już moją wypowiedź wiem napewno że będę tu wpadać częściej, bo uwielbiam oglądać ładne zdjęcia. No dobra ruszam przeglądać Twoje archiwum

piękna dusza … piękne zdjecia

Piękne gwaizdy… Zabrzmi to dziwnie, ale chyba nawet nie miałam okazji zobaczyć takich na żywo.

Anioły, SDM i teraz ten Zaciszek tutaj:) I choć na chwilę robi się lepiej…PS.Jak znajdę uczelnię, gdzie można się edukować na angelologii, to wtedy będę piiiisać i piiisać Pozdrawiam:)

rewelacyjne…już wypowiedziałam życzenie…

Moj eks twierdził, że potrafię go wywieźć na Syriusza, a ja się zawsze z tego śmiałam, bo z wykładów z astronomii pamiętałam, że Syriusz to psia gwiazda…Ech, taka refleksja:)A pomysł z albumem bardzo dobry. Obawiam się jednak, ze, jak kazdy album, nie bedzie on na moja studencka kieszeń. No ale przeciez kiedys skoncze studia, hihii;)

Niech czado wybierze to jego Album, to być może jego…Opus Magnum, wierzę, że nas nie zawiedzie a nawet po raz kolejny zachwyci, byłaby to dla nas kolejna niespodzianka…ale oczywiście decyzja należy do niego i może rzeczywiście będzie chciał z naszej podpowiedzi skorzystać…ale ja nawet do 20- stu „koniecznych” nie będę potrafiła się ograniczyć w tym całym bogactwie…Trochę spóźniłam się ze swoim komentarzem, bo czado powyżej dał już odpowiedz

Blog Roku. Czy blog bedzie bral udzial w konkursie w tym roku?

Album? Byloby fajnie, gdyby ktos zdecydowal sie wydac, byloby jeszcze fajniej, gdyby mozna bylo kupic Twoje reprodukcje i to powiekszone. Ach, takie GDZIES TAM na scianie…

..siadanie do komputera nie miałoby sensu, gdyby Ciebie tu nie było…

Które zdjęcia powinny KONIECZNIE znaleźć się w albumie „Pejzaże karpackie”?

Niebo usmiecha sie do nas swoimi neonami gwiazd. A Ty sprawiasz, ze sa one na wyciagniecie reki. Tak daleko, tak blisko. Podobnie jak my- Twoi wierni przyjaciele blogowi. Niech bedzie pieknie!

Oriona najlepiej widać jesienią i zimą, gdy mróz i zimno. Czasem stoję w środku ogrodu (bo jest tam ciemno) w mroźny wieczór i patrzę na niego. Bardzo lubię ten gwiazdozbiór. Może dlatego, że potrafię go bezbłędnie i szybko odnaleźć, a może dlatego, że jest piękny po prostu. A to że myśl jest błyskawicą…celnie, bardzo trafiona uwaga:)wydaje mi się że ci którzy ti trafili i zachwycili się zostaną mimo wszystko, mimo twojego milczenia. Zdjęcia mówią same za siebie:)

Czado myślę, że zamieszczenie „blogowych rozmyślań” w mającym zaistnieć albumie będzie dla nas wyróżnieniem, czymś szczególnym… Myślę też, że masz do tego prawo – w końcu to Twoje Dzieła kreują te piękne myśli i nikt chyba nie będzie miał Ci za złe jeśli ujrzą światło dzienne (ale to moje zdanie w dobie „wszechobecnie” chronionych praw autorskich).Zgodzę się też z Tobą, że by w pełni oddać „tutejszy” klimat potrzebne są i blogowe komentarze…to jakie uczucia, wrażenia, skojarzenia wywołują w ludziach Twoje zdjęcia są nieprawdopodobne. Dużo można się z nich dowiedzieć, dużo nauczyć a czasami są słowem, którego brakuje, by wyrazić własne myśli (Carrmelita – „Stoję…”). Świadczą też o tym jak cenne i jak ważne są dla wielu z nas Twoje fotografie.Ja również przyłączam się do wspaniałego pomysłu wydania albumu. Zabrzmi to prozaicznie, ale te cudowne Pejzaże staną się trochę bardziej materialne…Inna sprawa, że internet jest z nami od niedawna a książka od wiek wieków i zawsze pewnym szacunkiem była darzona…przynajmniej tak jest u mnie…przynajmniej tak powinno być wszędzie.A internet i monitor,…jakie cuda by nie pokazywały to…trudno pałać miłością do szklanego ekranu – a do książki owszem. Jak na razie te „nowinki techniczne” choć niezastąpione, nie posiadają jeszcze „duszy” tak jak woluminy – może kiedyś..za ileś lat…I jeszcze jedna mała, ale trącająca egoizmem „sprawa”…otóż posiadając Album będziemy posiadali cząstkę Ciebie – Twojego Dzieła,…cząstkę tych wspaniałych miejsc, które odwiedziłeś a fotografie i refleksje blogowiczów (o ile się pojawią) będą trwały jeszcze przez długie lata i łatwiej będzie się tym pięknem z innymi podzielić.Pozdrawiam i trzymam kciuki, by Album wyśnionych pejzaży zaistniał

śliczne są te gwiazdy… na Twoich zdjęciach one są tak bardzo blisko… Ewa z „Pamiętników Adama i Ewy” mogłaby wplatać je sobie we włosy i byłaby szczęśliwsza