Monthly archive

Wczoraj cudowny był wieczór, tak ciepło, tak pachnąco… nawet w wielkim mieście – gdy jest ciemno znośnie wygląda w świetle latarnii, powiedziałabym nieśmiało, że przytulnie (na tyle ile może byc przytulne I ponownie Wenus z Księżycem sie spotkali – dokładnie w tej smej relacji jak to było równy miesiąc wstecz. Bardzo mocno świecili na bezchmurnym niebie, zupełnie nie przeszkadzała im łuna rozświetlonego miasta – radośnie było ich znowu zobaczyc i powitac. Wczoraj byli moimi kompanami wędrówki … od muzemum do muzeum A ich magicznym widokiem i swoim zachwytem zaraziłam znajomych… też wzdychali do nieba.Ciekwe jak dzisiaj Wenus z Księżycem ułożą się na nieboskłonie?Pozdrawiam, „do zobaczenia” pod gwiazdami

J. pozwolisz,że przysiądę się do Ciebie z różowym półwytrawnym i wzniosę toast byś uśmiechy odnalazła. Czasami brak koloru jest wskazany – „neutralizuje” napięcia i pozwala inaczej spojżeć na dane zjawisko…trochę wycisza. Gdy piszesz „dziwna taka…ta noc” w myślach słyszę słowa piosenki „Sen bez snu” SDM…Północ nie daje snu tej nocyKaże rozmawiać z gwiazdamiKomar upija się mą krwiąPiszczy do ucha głupie sprawyI nie ma metafizyki w tę nocJest tylko tępy ból istnieniaKsiężyc jak krążek starej płytyKtórej od dawna nikt nie zmieniaChodzę po domu jak po klatcePiję kolejną szaloną herbatęKomar piłuje cienki krzykDalej nade mną trzyma wartęModlić się trudno w taką nocTy wiesz najlepiej – BożeWięc tylko można wyjść za prógKiedy poranne wstają zorze…ja często tak się czuję w „nocne” noce nieprzespane, ale się przed nimi nie wzbraniam, bo nocą myśli są najszczersze…pozdrawiam i zdrówko Twoje

…KTOŚ zgasił światło i zrobiło się całkiem dziwnie dla lubiących kolor, trochę po omacku stawiam boso kroki w ciemnościach pomiędzy gwiazdami szukając uśmiechu i korkociągu (?), noc nie dla mnie dzisiaj układa aksamitne niebo do snu, a ja witam miłe twarze moich przyjaciół i opowiadam….(bajki im opowiadam ?) o czarcich sprawach i innych…..a oni pozwalają mi na to , spoglądając w moje myśli o podróżach na cztery strony świata, dziwna taka…ta noc, gdy podnoszę do ust kolejny łyk chilijskiego wina, pozwalam sobie na szybsze krążenie krwi …księżycowi i gwiazdom na zdrowie….wspominam, zapominam…..tęsknię, czekam…..jak zwykle….

Przypomniał mi się jeden z odcinków serialu ‘Przystanek Alaska’ ( nienawidzę seriali !, ale ten uwielbiam, bo jest inny … ), w którym główną rolę grało właśnie nocne, rozgwieżdżone niebo. Holing – właściciel baru, wyciągnął na dach domu lunetę i postanowił odnaleźć gwiazdę chyba K-23 klasy M, którą kupił w Toronto na cześć swojej dawnej Miłości z przed lat i nazwał ją Elenor. Ona była astronomem i namawiała go zawsze, żeby przyjechał na Alaskę. Taka była Elenor… Holing od niej właśnie dostał tę lunetę. Kiedy kupił jej gwiazdę, postanowił po latach zadzwonić do niej z Alaski i jej o tym powiedzieć. Okazało się jednak, że Elenor nie żyje … Dziś właśnie ta malutka i niepozorna gwiazda miała się pokazać na niebie, po długich latach ‘nieobecności’ i Holing chciał ją wyśledzić dla Elenor, dla niej, dla przeszłości … ale gwiazda już zgasła…. Mage powiedziała do Holinga: ‘Tak naprawdę nie zgasła, ale ciągle gdzieś tam jest i czaka …. Tylko my jej nie widzimy przez dystans tysięcy lat świetlnych …Ale ona tam jest, Elenor istnieje … Jedno wiem, Holing. Jest pięknie tu i teraz. Jest cudowna, jasna noc z gwiazdami. Jesteśmy tu My, Ty i ja, … i nic innego nie jest ważne … Tylko bieżąca, cudowna chwila na tym dachu …’

Miałaś nosa , Ameli, gdy przypuszczałaś pod ‘Łagodną’, że Czado siedzi z obiektywem w gwiazdach. Jak Ty Go wyczułaś ? A może było odwrotnie i to na Twoje życzenie Czado zrobił to zdjęcie ? Ciekawa jestem …Panie Waldku, otworzyłeś puszkę Pandory ! Uwolniłeś kolejny raz nasze emocje i uczucia, ale czy tylko dobre, jak pisze Ameli …?

Czado jesteś niesamowity, a mój zachwyt granic nie znajduje, ogromną radość sprawiłeś mi tym zdjęciem … i nie spodziewałam się, że będzie to tak wspaniale wyglądało…Wiedziałeś jak „podejść” Wenus i Księżyc, chyba się Ciebie tam nie spodziewali, bo pełnią „szczęścia” i światła iskrzą się na niebie, a gwiazdy jakby wtórowały im śpiewem w figlarnym tańcu…bałamutni kochankowie…”poszli w tango” zapominając o Miss Samotności (z dawniejszych opowiadań).Gdy widzi się takie piękno to jak tu życia nie kochać ? (choć bywają dni, że wstrętem napawa)…Waldku chyba Najwyższy specjalną misję Tobie powierzył na tym świecie – jesteś niczym posłaniec łagodności… jak opiekun wrażliwych dusz pogubionych w tym pędzącym świecie. Tyle ukojenia można u Ciebie zaznać. Jak Dobry Duch zarażasz nas dobrą energią płynącą z Twoich obrazów, „spulchnia” ona pokłady naszych uczuć i emocji skamieniałe pod wpływem surowego klimatu dnia realnego… sprawiasz, że dajemy wolność naszemu wnętrzu i przestajemy tłamsić skrywane dla wielu emocje.I tak mi własnie od początku tygodnia wszystko na głowę się wali, to że na wczoraj coś potrzeba to już mało powiedziane, lecz gdy tu przychodzę lżej mi się na duszy robi, biorę głęboki oddech i stwierdzam, że… jakoś to będzie, w końcu nie muszę spać 8 godzin, trzy też mi wystarczą…i powinnam zdąrzyć P.S. Przyznam że tytuł choć prosty to dla mnie tajemniczy i w innych komentarzach będę poszukiwała jego interpretacji …i przepraszam za moje wylewności, ale oczarowanie powyższym widokiem mąci powściągliwość myśli

…czasami księżyc nocą pośród gwiazd nasze myśli znaczy, wielkie okruchy uczuć i tęsknot za wieczną miłością ,na tysiące bardzo ważnych zaczarowanych uśmiechów i wspomnień, pod niebem wieczornym i cichym ….gwiazdy wszędzie, i niepokój na dzisiejszy wieczór i na każdy inny….bo przecież nie znamy wcale odpowiedzi na to ciągłe wypatrywanie czy jesteśmy najważniejsi na świecie…na wieczność? przez kogoś obiecaną……i czy to wystarczy………i nieba dotknąć rozmarzonym wzrokiem, i zgubić się przez chwilę……..

Trzeba chyba mieć specjalne względy tam na górze,by trafić na taki zachód słońca.Oczywiście zazdroszczę…

‘Proporce nie powiewająI flagi nie łopocą,I cisza w krąg zalega.Tysiące rycerstwa ,Tysiące rycerstwa …Kim jest ta dziewczyna ? Czy znam jej imię ?Kim ona jest ?Joanna, Joanna nosi złoty krzyżI wygląda tak pięknie w swojej zbroi.Joanna, Joanna Bogu pocałunek śleI nigdy nie włoży pierścienia na palec. Wszystkie armaty strzelająI miecze dźwięczą,I konie nacierają,I flagi łopocąI bitwa narasta.A dzwony, a dzwony biją …Kim jest ta dziewczyna ? Czy znam jej imię ?Kim ona jest ?Joanna, Joanna nosi złoty krzyżI wygląda tak pięknie w swojej zbroi.Joanna, Joanna Bogu pocałunek śleLecz nigdy nie włoży pierścienia na palec. Joanna, Joanna, Joanna Bogu pocałunek śleI wygląda po prostu pięknie w swojej zbroi.Pięknie w swojej zbroi …Dla Ciebie, Panie tańczę lekko na paluszkachA łąki płoną kwieciem …( Hyhym, Hyhym, Hyhyhym – maszerują zbrojni …)( A-aaaaaaaaaaaaaa ! A-aaaaaaaaaaa ! – krzyk kobiety ) Dam Ci Panie dowód mojego oddaniaA Ty podaruj mi skrzydła,Bym zmartwychwstałaW trzepocie ognia,W tumanie popiołu.( Hyhym, Hyhym, Hyhyhym – maszerują zbrojni …)( A-aaaaaaaaaaaaaa ! A-aaaaaaaaaaa ! – krzyk kobiety )’Wolne tłumaczenie niesamowitego utworu ‘Joanni’ z magicznej płyty ‘Aerial’ Kate Bush. Twoje zachody słońca, Czado, przypomniały mi tą pieśń. Mam gęsią skórkę, gdy jej słucham .

Widzę że fascynują Cię zachody słońca. Ciekawie wychodzi Tobie ich przedstawienie, ale wszystkie zdjęcia są miłe dla oka.zapraszam na mojego blogawww.asfoto.bloog.pli pozdrawiam

To jest jak Msza wieczorna, jak Podniesieniu, jak ‘Ciało Chrystusa’ i krew Jego i męka …Jakby co dnia Zbawiciel za nas umierał w spokoju i łagodnie …

wspaniałe… bardzo lubię takie fotki… zresztą masz wspaniałe okolice, aż Ci zazdroszę…pozdrawiam

widok tego krzyża z oddali kojarzy mi się z kapłanem unoszącym monstrancję przy podniesieniu…

Pewne motywy zapisują się nam w pamięci jako niezmienne i stałe obrazy, ale chyba niesłusznie, bo skuta mrozem i oprószona srebrzystym śniegiem dzisiaj pod tytułem „Spalona” widnieje. Zimą wydawała się krucha i delikatna… jakby była stworzona mroźnym oddechem, który w jednej chwili mógł się rozproszyć, a dzisiaj majestatyczna i silna trwa mocno i swoim dźwięcznym brzmieniem stoi na straży naszej wiary. Wtedy niczym kryształ w śnieżnej krainie, a dzisiaj jak żarem nieba spalona …góruje nad horyzontem i przypomina, … by Właściwemu za piękny dzień podziękować.Zimą niebo nieme było, a dzisiaj grzmi całą swoją potęgą.Kapliczka nas upomina, a ziemię i niebo (na drugim zdjęciu) swoim milczeniem godzi. Te dwa olbrzymy, które za dnia kontrastem zieleni i błękitu „gryzły” się ze sobą teraz milkną i łączą się we wspólnym kolorze. Z oddali płyną już obłoki, które otulą i ukoją zmęczoną „plonowaniem” ziemię. Niebo naciąga już nad ziemią granatową kołdrę nocy i powolutku gaśnie światło dnia.Ale jak widać zanim ciemność nastanie natura piękną wieczorną bajkę nam opowiada.

…zielono mi, zielono Tobie, zielono nam wszystkim…i znowu jak dzieci z górek tym razem zielonych się cieszymy

Na Kopcu dziwy jakieś ?! Smuga światła odprawia ‘czary – mary’ ? Idzie od lasu po łące i zamienia kolory jesienna na wiosnne. Jeszcze został jej złoto-rudy las w oddali do zaczarowania …

Powitac wiosne w calej krasie jej kolorow- to jest to. U nas tez zaczyna sie wszystko zazieleniac.

.. u mnie trawiastość jeszcze trochę malutka, nabiera dopiero wigoru, żeby było można biegać na bosaka po łąkach gdy majowe słońce wychyli się już spoza wzgórz i pozwoli zdjąć traperki, i dać się połaskotać trawkom już podrośniętym po stopach …lubię gdy dłuuuugie cienie drzew gaszą w gorące dni promienie słońca na łąkach by dać wędrowcom odetchnąć, czyżby to tęsknota za upalnym latem? przecież zawsze twierdzę ,że nie znoszę upałów, no nie wiem…

A nie czasem Komańcza? Ta cerkiew, która w ostatnich miesiącach spłonęła… Piękne zdjęcia i klimaty! Gratuluję!

…warto zobaczyć to wszystko również w realu…TUTAJ zawsze jest pięknie….;o)) czarodziejska kraina chętnie wita wędrowców i potrafi się odwdzięczyć…

…bo TU tylko jedna taka fajna Rzepedź jest….

…bardzo trafne, one tutaj rzeczywiście takie bywają bardzo często….niebieskie góry….. pewnie z powodu porannej mgły albo może czary jakieś, ostatecznie to przecież kraina biesów i czadów ( z tym Czadem również oczywiście)….

Dziękuję za inf. Przyjdę się pomodlić i zrobić zdjęcia cerkiewki. Pozdrawiam.

…widzę, widzę a może bardziej słyszę coś jakby huk wody spienionej na kamienistym dnie strumienia górskiego…

Tak, msza jest w każą niedzielę o 10-tej lub jednenastej – muszę sprawdzić..

… a jak Ci sie widzi śnieg na pierwszym planie ? Ja mam złudzenie jakby to spieniony, górski strumień spływał z jazgotem w doliny. Tak inny ‘stan skupienia’ ma ten śnieg, jakby z innego obrazu …

Rzepedź

te zdjecia sa boskie wpadnij do mnie http://www.qobrazki.blog.onet.pl