W takim właśnie zamglonym lazurze nieba spadał zauroczony przestrzenią i światłem, igrającym na liściach , Ikar … Zapomniał rozanielony, że musi machać skrzydłami i szybował nieuchronnie w dół ku przyziemności … Jeszcze widać w rogu zdjęcia fragment jego oczarowanej, wniebowziętej pięty .
Waldku posiadasz niebywały dar chwytania światła. Już różne światło tu u Ciebie widziałam…najróżniejsze, jakie tylko można sobie wyśnić, czy wymarzyć i wiele razy pierwszy raz w życiu dane mi było zobaczyć takie cuda, ale by uchwycić światło, które buduje trójwymiarowy obraz?…brakuje już mi słów podziwu, zachwytu i zdumienia – Jak to możliwe?Naprawdę tak widzę … górskie stoki wraz ze skrawkiem nieba stworzyły „rozniebieszczone”, ale dosyć jednlite i prawnie płaskie tło dla tych cudownie zielonych rozmigotanych liści. Promienie słońca tańczą w nich na całego, a dzięki temu, że udało Ci się uchwycić kika „gatunków” zieleni w obrębie drzew doskonale czuje się ich przestrzenność. Coś w środku namawia, by palec wcisnąć pomiędzy te gałęzie i upewnić się, bo może rzeczywiście nie jest to płaski obraz.
Jestem stałym bywalcem na Twoich stronach dlatego, że strasznie kocham góry chociaż w Twoich okolicach jeszcze nie byłam ale mogę chociaż popatrzeć na nie, zadumać się i pocieszyć oko… Gdybyś chciał odwiedzić mój blog to bardzo byłabym zaszczycona. http://www.bubu-ona.blog.onet.plZ pozdrowieniami
Hejka! Masz super blogaska ale było by mi żal gdybyś nie …weszła na mojego http://www.mareczka.blog.onet.pl Mam wielką nadzieje że wpadniesz i zostawisz komka a jak jeszcze napiszesz adres bloga to bedziesz w linkach!
~Carrmelita
16 Luty 2007 20:13
W takim właśnie zamglonym lazurze nieba spadał zauroczony przestrzenią i światłem, igrającym na liściach , Ikar … Zapomniał rozanielony, że musi machać skrzydłami i szybował nieuchronnie w dół ku przyziemności … Jeszcze widać w rogu zdjęcia fragment jego oczarowanej, wniebowziętej pięty .
~czado
24 Styczeń 2007 15:28
To zdjęcie oddaje charakter miejsca. Ja tylko miałem szczęście tam być…
~ameli
24 Styczeń 2007 02:03
Waldku posiadasz niebywały dar chwytania światła. Już różne światło tu u Ciebie widziałam…najróżniejsze, jakie tylko można sobie wyśnić, czy wymarzyć i wiele razy pierwszy raz w życiu dane mi było zobaczyć takie cuda, ale by uchwycić światło, które buduje trójwymiarowy obraz?…brakuje już mi słów podziwu, zachwytu i zdumienia – Jak to możliwe?Naprawdę tak widzę … górskie stoki wraz ze skrawkiem nieba stworzyły „rozniebieszczone”, ale dosyć jednlite i prawnie płaskie tło dla tych cudownie zielonych rozmigotanych liści. Promienie słońca tańczą w nich na całego, a dzięki temu, że udało Ci się uchwycić kika „gatunków” zieleni w obrębie drzew doskonale czuje się ich przestrzenność. Coś w środku namawia, by palec wcisnąć pomiędzy te gałęzie i upewnić się, bo może rzeczywiście nie jest to płaski obraz.
~kasia
24 Sierpień 2006 08:12
Cudowne!
~Kasik
24 Sierpień 2006 07:40
Witam,niesamowita perspektywa, wspaniałe ujęcie. Aż dech zapiera.pozdrawiam serdecznie
~bubu_ona
23 Sierpień 2006 19:04
Jestem stałym bywalcem na Twoich stronach dlatego, że strasznie kocham góry chociaż w Twoich okolicach jeszcze nie byłam ale mogę chociaż popatrzeć na nie, zadumać się i pocieszyć oko… Gdybyś chciał odwiedzić mój blog to bardzo byłabym zaszczycona. http://www.bubu-ona.blog.onet.plZ pozdrowieniami
~Mareczka
23 Sierpień 2006 15:34
Hejka! Masz super blogaska ale było by mi żal gdybyś nie …weszła na mojego http://www.mareczka.blog.onet.pl Mam wielką nadzieje że wpadniesz i zostawisz komka a jak jeszcze napiszesz adres bloga to bedziesz w linkach!