Cóż …, Poetka ma rację, gdy mówi o niektórych z nas:’Wędrujemy cygańskim obozem,nocujemy w gwieździstej grozie,dzisiaj pod Wielkim Wozem,jutro na Wielkim Wozie …’
Myślę że w tych miejscach, kiedy robisz te zdjęcia, wyłączasz pośpiech, znajdujesz spokój… Ja patrzę na nie i czuję ciszę, jest mi dobrze i cieszę się, jakby je zrobił ktoś, kogo znam.
Czesto zagladam na Pana bloga ale jeszcze nigdy nie zostawilam tu zadnego sladu ; ) Naprawde, zachwycam sie pana zdjeciami, i podziwiam…Ja rowniez od niedawna prowadze blog ze zdjeciami, i mam pytanie bardziej techniczne: jak umieszczac wiele zdjec na blogu? Tak jak na blogu Pana? Obawiam sie zawsze limitu pojemnosci bloga…umieszczam mocno zpikselowane zdjecia…. Pozdrawiam ;*
Nie zatrzymamy czasu,przemijania…Możemy jedynie ukraść obiektywem ulotną chwilę.Gnamy w tym zaprzęgu ,zwanym życiem,coraz szybciej i szybciej…Czasem sobie coś weżmiemy z tego życia,czasem damy ,czasem dadzą nam…Różnie bywa,ale życie to fajny wynalazek.A jesienne smutki „przysługują” każdemu Artyście…
Te zdjęcia to najpiekniejsza forma zatrzymywania czasu i przestrzeni w małe prostokąciki i rozsyłania ich do ludzi spragnionych kolorów, powietrza, zapachu trawy i liści… dzięki Ci jeszcze raz!
Słusznie przyznali temu blogowi II nagrodę w konkursie Blog Roku 2005. Piękne zdjęcia i warte docenienia.Uwielbiam góry, jednak nie bywam tam często, uwielbiam piękne widoki oraz świeże powietrze.Mam nadzieję, że nie będziesz zły jak dodam twój blog do linek. [Shore]
Piękny zachód słońca.Wyjeżdżam jutro z dala od miasta choć przez chwilę posłuchać ciszy.Mam nadzieję,że w tym zakątku jest już równie piękna jesień jak na Twojch fotografiach.Pozdrawiam. wiedzmamala.blog.onet.pl
Potrafisz Drogi Czado… Przez to małe wielkie szkiełko… A Ty wiesz, że dzięki Tobie my też czasem potrafimy? Wielkie Ci za to dzięki:) A Bogu za Jesień!
Porafisz Czado, świetnie Ci to wychodzi:) dla mnie jesteś bardzo skuteczny, po prostu wielkie dzięki za Twój…, mój świat, który pokazujesz…, w którym żyjesz…
dwa ostatnie zdjęcia – jak ja bym chciała tam być Jedno już jakbym skądś kojarzyła, może fotografowałeś to samo miejsce Tak, spokoju trzeba… jak śpiewa pan Kleyff: „Ja, panie Cohen, od pewnego już czasu szukam w sobie spokoju”… pozdrowienia ciepłe!
~Carrmelita
25 Październik 2007 00:32
Cóż …, Poetka ma rację, gdy mówi o niektórych z nas:’Wędrujemy cygańskim obozem,nocujemy w gwieździstej grozie,dzisiaj pod Wielkim Wozem,jutro na Wielkim Wozie …’
~kamyczek_
18 Październik 2007 19:15
Myślę że w tych miejscach, kiedy robisz te zdjęcia, wyłączasz pośpiech, znajdujesz spokój… Ja patrzę na nie i czuję ciszę, jest mi dobrze i cieszę się, jakby je zrobił ktoś, kogo znam.
karolinenow@onet.eu
14 Październik 2007 12:55
świat warty zatrzymania
gratuluje wyrózneienia i zapraszam na http://www.margolis.blog.onet.pl
~Lukass
13 Październik 2007 22:31
Super notka! zapraszam na projektantmilosci.blog.onet.pl
~radusewa
13 Październik 2007 21:03
…potrafisz… te zdjęcia świadczą o tym, że potrafisz odnaleźć spokój… gratuluję wyróznienia
~Weronika
8 Październik 2007 20:16
Czesto zagladam na Pana bloga ale jeszcze nigdy nie zostawilam tu zadnego sladu ; ) Naprawde, zachwycam sie pana zdjeciami, i podziwiam…Ja rowniez od niedawna prowadze blog ze zdjeciami, i mam pytanie bardziej techniczne: jak umieszczac wiele zdjec na blogu? Tak jak na blogu Pana? Obawiam sie zawsze limitu pojemnosci bloga…umieszczam mocno zpikselowane zdjecia…. Pozdrawiam ;*
Choco_Loko_Bum
8 Październik 2007 14:45
Nowe zdjątka mile by były widziane
[ shore ]
~anusiak-na-wolnosci.blog.onet.pl
8 Październik 2007 13:52
Każdy by chciał. Niewielu potrafi. Dobrze, że można zatrzymać choć obraz.pozdrawiamAgnieszka
~Jolka
7 Październik 2007 22:24
Nie zatrzymamy czasu,przemijania…Możemy jedynie ukraść obiektywem ulotną chwilę.Gnamy w tym zaprzęgu ,zwanym życiem,coraz szybciej i szybciej…Czasem sobie coś weżmiemy z tego życia,czasem damy ,czasem dadzą nam…Różnie bywa,ale życie to fajny wynalazek.A jesienne smutki „przysługują” każdemu Artyście…
~whiterose.ownlog.com
7 Październik 2007 16:22
Zrobiłam tyle zdjęc zachodowi, ale żadne nie było takie jak Twoje – chylę czoła kolejny raz…
~Aś
7 Październik 2007 12:07
Te zdjęcia to najpiekniejsza forma zatrzymywania czasu i przestrzeni w małe prostokąciki i rozsyłania ich do ludzi spragnionych kolorów, powietrza, zapachu trawy i liści… dzięki Ci jeszcze raz!
~Li
7 Październik 2007 10:14
Słusznie napisała rude wredne, dzięki Bogu i Tobie Czado, my czasem potrafimy…, więc i Tobie tego życzę obyś potrafił..
~Julia
6 Październik 2007 23:24
Kiedys przyjade w jesieni i zobacze to piekno na wlasne oczy!
~AnKa
6 Październik 2007 14:09
W zdjęciach można się zakochac
Pozdrawiam 
http://www.okiem-ani.blog.onet.pl
Choco_Loko_Bum
6 Październik 2007 12:02
Słusznie przyznali temu blogowi II nagrodę w konkursie Blog Roku 2005. Piękne zdjęcia i warte docenienia.Uwielbiam góry, jednak nie bywam tam często, uwielbiam piękne widoki oraz świeże powietrze.Mam nadzieję, że nie będziesz zły jak dodam twój blog do linek. [Shore]
~Wiedźmusia
5 Październik 2007 18:03
Twoich oczywiscie(co za błąd;p)
~Wiedźmusia
5 Październik 2007 18:01
Piękny zachód słońca.Wyjeżdżam jutro z dala od miasta choć przez chwilę posłuchać ciszy.Mam nadzieję,że w tym zakątku jest już równie piękna jesień jak na Twojch fotografiach.Pozdrawiam. wiedzmamala.blog.onet.pl
~rude wredne
5 Październik 2007 15:20
Potrafisz Drogi Czado… Przez to małe wielkie szkiełko… A Ty wiesz, że dzięki Tobie my też czasem potrafimy? Wielkie Ci za to dzięki:) A Bogu za Jesień!
~Li
5 Październik 2007 11:32
Porafisz Czado, świetnie Ci to wychodzi:) dla mnie jesteś bardzo skuteczny, po prostu wielkie dzięki
za Twój…, mój świat, który pokazujesz…, w którym żyjesz…
~ola
5 Październik 2007 10:10
och, ach!!! jak pięknie, zwykle nie przepadam za czerwienią, ale w tej sytuacji… cudo
~Aś
5 Październik 2007 08:51
dwa ostatnie zdjęcia – jak ja bym chciała tam być
Jedno już jakbym skądś kojarzyła, może fotografowałeś to samo miejsce 
Tak, spokoju trzeba… jak śpiewa pan Kleyff: „Ja, panie Cohen, od pewnego już czasu szukam w sobie spokoju”… pozdrowienia ciepłe!