Pejzaż

ojjjjjjjjj piekna ta nasz POLSKA ziemiapozdrawiam

To „chyba” mnie rozczuliło…

Czado-we zdjęcie!!!! Super to wyglda. masz bardzo wyraźne te zdjęcia. I te kolory – piękne. ja również zajmuje się fotografią i mam trochę zdjątek… Jak chcecie to wpadajcie do mnie. oto link – http://albumfoto.blog.onet.pl/ Pozdrawiam.

Znalazłam się na tym blogu przypadkowo…ale nie żałuję…zdjęcia są cudowne…To piekne, że są osoby, które zachwycają się naturą i mogą choć przez chwile uszczęśliwić ludzi, którzy nie mają czasu na jej poznawanie,a dzięki Panu wiele osób może choć przez chwile przenieść się w tak cudowne miejsca…najpiekniejsze jest to co stworzyła natura, to,w co nie ingeruje człowiek…pozdrawiam…

zapach łaki skoszony stoi w kopach zasuszony..w chlodne dni bedze letnim sloncem snił…… uwielbiam..ten zapach widok ..

Gdy się już trochę odrosło od ziemi pomagało się układać to siano na wozie i na strychu tak nagrzanym, że brakowało tchu. A później chodziło się tam spać razem z kotami co było jedną z wakacyjnych atrakcji. Daj znać gdy będziesz w moich okolicach. Pozdrawiam.

Oczywiście… nie kopie tylko kopi, czyli składa w kopy lub kopki …

ekhm.. siana się nie kopie… chyba

No właśnie, jak to dobrze, że są JESZCZE miejsca, gdzie ludzie kopią siano. Całe nogi sie miało „wydropane”, a i o żadnych środkach na komary nie było mowy. A jaka była frajda jechać na wozie pełnym siana i potem „tolać sie” się na nim w stodole!

uwielbiam takie widoki w górach… taki błogi spokój, cisza… i jeszcze to słońce, stogi wyglądają najlepiej w zachodzącym słońcu

…a w nim tysiące żab, żabeczek, kum, kumamów, ropuch i ropuszek – niemal słyszę ich zachrypły, roześmiany rechot, kumknie w skupieniu, czy bulgotające nawoływania, nawet ważki helikopterki siadają na nosie pobzykując wesoło, tylko…brakuje odważnej księżniczki poszukującej swego księcia w tej bajce

A w tej topieli siedzi Toplec. Bałam się go chyba do dziesiątego roku życia, bo babcia nieobacznie postraszyła mnie nim, gdy byłam malutka. Zresztą do studni też potrafił przeleźć z bagna (studnia nie miała wcale cembrowiny, była odwieczna, murowana kamieniami do poziomu ziemi, woda w niej była cudownie zimna; pewnego dnia dowiedziałam się, że to ropuchy tak chłodzą wodę, rewelka!). Toplec został moralnie pokonany dopiero wtedy, gdy podrosłam na tyle, aby pomagać babci dźwigać tę wodę (wychłodzoną ma się rozumieć) do domu. Teraz studni już nie ma, ale nie pozwalam moim dzieciom zbliżać się do tego miejsca.

Zadziwiasz mnie ostatnio. Od jakiegos czasu wchodze tutaj i przyznam ze jestem pod coraz wiekszym wrazeniem na skutek tego co piszesz. Zapraszam Cie na strone ktora wspoltworze http://www.1i.pl -> dzieki tej stronie Twoj blog bedzie mial krotszy adres.

super:) bardzo mi sie podoba

Ciekawe miejsce, ale nie chciałabym przechodzić obok niego po ciemku lub we mgle. Takie zwodnicze i niebezpieczne. Ale fotka bardzo mi się podoba. Pozdrawiam

Ma Pan juz 5000 komentarzy a ja chciałem zeby było juz ponad i szło 6000 komentarzy. Zapraszam do mnie na http://www.pejzaze-podkarpacie.blog.onet.plRobi Pan piękne zdjęcia

Bez względu na wszystko, nikt nie zaprzeczy, że jest śliczne

A z resztą to są trudne warunki dla aparatu Ciemno i ciemne obiekty

a co z jakością zdjęcia? jakaś dziwna, chyba czegoś tu nie kapuję, pozdrawiam

Extra blog… wpadnij do mnie —>http://karolcia-my-blog.blog.onet.pl z góry dziex… paaaaa=)

Ten tytuł dopełnił mojego oglądu zdjęcia. Z dreszczykiem.

a wilkom pozostaje tylko wyć

Jak udaje Ci się uzyskać takie cienie?

… to miejsce z opowieści mojego dzieciństwa, Odrzechowa…kiedyś, kiedy mnie nie było na świecie, mój tata był tam „kierownikiem” szkoły a mama „naczelniczką” poczty…a ja nigdy tam nie byłam Zdjęcia piękne…wszystkie.Twój blog – to był mój pierwszy foto-blog, pierwszy, który widziałam.I zachęcił mnie do prowadzenia własnego, jesteś moim „chrzestnym ojcem” Dziekje, że jesteś.Pozdrawiam

Zgadzam się. Tak powinno być! I bardzo się cieszę że wreszcie są nowe zdjęcia. Już za nimi tęskiłam..

Uwielbiam takie kolry na niebie, jest w tedy tak magicznie. Sam w tedy uważam że aniołowie maluję nieba na różne sposoby, w tedy ich natchnienie jest tak wielkie. Pozdrawiam