Przepraszam,ze sie wtrace i moze mam inne zdanie,ale wg mnie czlowiek,ktory nie pochodzi z gor niebylby w stanie oddac ich piekna.Co z tego ..mozna robic zdjecia,ale zeby oddac w nich emocje,przeslanie,uczucia trzeba byc naprawde dobrym fotografem i w tym przypadku mieszkac w gorach….Jednym slowem Beskid Niski gora;))Pozdrawiam
Jedno pytanie do Ciebie – bo jakoś nie wywnioskowałam tego z lektury bloga (może dlatego, że czytuję, a raczej oglądam go stosunkowo od niedawna, a może dlatego, że zwykle na opisy nie patrzę, lecz samym fotografiom się przyglądam… A natura moja ciekawska ) – czy w górach mieszkasz, czy tylko odwiedzasz je od czasu do czasu?
Czułem podczas czytania, że coś sie wydarzy . W Bieszczadach i Beskidzie Niskim też można spotkać jadowitego węża – żmiję zygzakowatą. Zdarzylo mi się to kilka razy. Pozdrawiam.
Witam serrdecznie, tym razem, jak zwykle zreszta, marze sobie, ze tam jetsem…… czuje zapachy wiosny tej tak dlugo wyczekiwanej, tej ktora napawa nas energia na caly rok nastepny. Marze, ze stoje tam, dlugo, patrze i serce me plonie z zachwytu nad Swiatem, przeciez taki piekny jest. jak ja mam daleko do tego…..Wlasnie lza sie w oku zakrecila i ….Dzis bylam na spotkaniu z przyrodnikami w kanuionie okolicznej rzeki, z wszystkich proponowanych wycieczek, jednoglosnie bez slow cala moja rodzina ( liczaca sztuk 3 ) pomaszerowala tropiac grzechotniki. Ludzie jak to ludzie wypytywali, dzieci lekko poddenerwowane. Prezwodnik podal najwazniejsze wskazowki …… i nakazal podnosic kamyki, bo nasi przyjaciele o tej porze dnia powinny sie tam wlasnie skrywac. Wyruszylismy na lowy …..Idziemy sobie, idziemy wszyscy podnaosza kamyki i podnosza a ja nie, chyba za stara ze mnie osobka na tyle odwagi. Zdecydowalam sie jednak zapytac przewodnika co bedzie jak podniose ten oto kamien no a pod niem bedzie ten moj mily w dotyku a nie mily w kaszeniu waz??? Nie wiem czemu ale obawialam sie, ze waz zechce mi zaaplikowac dawke jadu. Pan ze stoickim spokojem odparl moje obawy. Waz sie bedzie, przeciez, mnie bal i zabierze swe cialo i w nogi….mimo iz brzmialo to zdecydowanie, realnie, prawdopodobnie i przekonujaca wolalam sie skupic na podgladaniu innych, kiedy wystawiaja sie na to ryzyko. pomyslalam, mam nadzieje – slusznie, ze jak zobacze kogos innego w takiej akcji, upewnie sie co bedzie grane. Wtedy podejme to ryzyko jak mopi poprzednicy. NIestety wycieczka dobiegala konca a grzechotnika w naturalnych warunkach nie zobaczylismy, wracalismy do miejsca wymarszu raznym krokiem, ja znalazlam sie miedzy przodownikami grupa a wlekacymi sie z dzieciakami rodzicami. No i stalo sie strach przeszyl mnie od stopy po koniuszki wlosow. krok razny, zmierzajacy wesolo w przod…. az nagle widze weza sunacego pod moaja stopa, w jednej sekundzie widzialam nastepna klatke tego co moglo sie …., moja spadajaca noga przygniata weza a ten w odwecie zawija swe cialo i zanurza swe zabenki w mojej nodze – wstrzykujac jad…. AAAAAAAAAAAA!!!! pomyslalam, daleko do szpitala!! – ciekawe, ze w jedna sekunde no moze nawet dwie czlowiekowi tyle mysli moze przeleciec przez glowe – madre z nas istoty ..::))Mialam wrazenie, ze ze strachu zamarlam z noga w powietrzu, dokladnie jakby zatrzymano kadr filmu albo nagle zaczelo zycie sie toczyc w systemie poklatkowym. W efekcie waz umknal, nie zostal zdeptany. Ja z wrazenia krzyczala, „waz, waz..znalazlam weza!!!”….krzyczac to mialam swiadomosc, ze zrozumie mnie tylko maz i corka jednak angielskie slowo nie bylo w stanie wcisnac sie w gardlo. Przewodnik, oczywiscie nie wiedzial co jest grane ale zamarl na chwile, zerknal na mojego lubego, ten zeznal prawde ppo angielsku i wnet przybiegla cala zgraja ciekawskich, z nimi jakas pani reporter, ktora sie z niami akurat zapaletala w ta ze ture wycieczkowa. Zaczela wypytywac kim jestem, skad, itd itp. bede wiec slawna……blahha ha przewodnik poinformowany o tym, gzdie czmychnal wazn dokladnie po pierwszym rzucie oka na widoczny skrawek grzbietu weza, rzucil sie na trawe.. Wygladalao jakby chcial swoim cialem nakryc go, pozbawiajac mozliwosci ucieczki. Zastanowilo nas to bardzo, jego dowaga byla zaskakujaca…. za chwile okazalo sie, ze to nie byl grzechotnik, jakis nie majacy ochoty na gryzienie kogo kolwiek, zastraszony przedstwaiciel gatunku.. z wrazenia nazwy oczywiscie nie pamietam. Z tym, ze jego skora przypominala grzechotnika, zwykly zjadacz chleba nie zobaczy roznicy w mgnieniu oka. Rzeczywiscie, pozniej dotykalam grzechotnika, mimo podobnej kolorystyki ten byl gladki, grzechotnik ma tak specyficzne luski z wyraznie wyczowalna roznica poziomow…cholewcia ale sie rozpisalam…..zaraz zabieram sie za zczytywanie fotek jak jakas wyszla wcisne na swojego blogaska, moze bedziesz mial ochote zobaczyc.. jak tak to wpadnij kiedys….blogofotki.blog…..pl
Mnóstwo w tym zdjeciu treści. Za dużo. Owszem bardzo udana fotografia, ale ten kontrast treści jest okrutny. Poza tym to piękne i ciche strony, w przeciwieństwie do gwaru za górką. Lubię cały BN – w środku tygodnia bez tego turystycznego zgiełku. To miejsce jak wiele innych z tego albumu jest mi dobrze znane. Razem z historią również. Świat smakuje w tej Twojej jego części inaczej – na pewno pełniej.P.S. Wiesz – historię tylko w jakiejś części tworzą politycy. To prawda, że nie małej.
Niesamowity klimat ma to zdjęcie… Jakiś taki niepokój duchowy wprowadza. Kiedy patrzę na nie, mam wrażenie, że za moment wypłynie z tej cerkwi jakiś duch, zjawa… Piękne:)
wiesz mam to szczescie, ze jestem kochana i kocham….. moje wyzniania do do Ciebie sa odzwierciedleniem moich uniesien jakie towarzysza spogladaniu na to co i Ciebie zachwyca a mnie nawet podnieca. Podniety czysto umyslowe zwielokrotnione sa tesknota za krajem. Podoba mi sie to jak dostrzegasz piekno w zwyklych rzeczach…. moze oznacza to, ze najzwyczajniej jestesmy podobni do siebie. Dlatego z pprzyjemnoscia zagladam do Ciebie i podgladam Twoj swiat.Gratuluje Twojej wybrance, mam nadzieje, ze rownie pieknie potrafisz okazac jej ta milosc, jaka palasz do niej. Kobbiety sa niczem ten kwiat na jabloni, potrzebuja otulanymi byc – sloncem. Partner jest tym sloncem, co nas tulic i wielbic powinien, wtedy bedziemy kwitly u boku ukochanego……. przez wieki….pozdrawiam
Widzisz i czujesz podobnie jak ja. Skąd się to u Ciebie wzięło? Czytałaś w dzieciństwie te same książki? O Winnetou…, … W Beskidzie i Bieszczadach jeszcze są tereny, gdzie można chodzić na azymut, poza drogami i szlakami, więc tak wędruję. Gdy coś przykuje moją uwagę – pstryk, jak Japończyk Dla niektórych to kicz, innym się podoba, kogoś wzrusza… A ja to wszytsko gromadzę, w sercu i na zdjęciach. Cerkiew stoi blisko drogi – nie jest jednak często odwiedzana – to przygnębiający widok, w środku jest pusto.
popatrzylam ponownie na fotke i zadumalam sie nad nia, wiesz, pewnie nie:jak nie wiele trzeba aby otulic swa dusze cieplem i delikatnym musnieciem, blogosci jaka niesie w sobie dusza takiego miejsca, ktore wlasnie tutaj ukazales…wlasniwie nie ma w tym kadrze niczego zaskakujaco niesamowitego……czuje, ze to miejsce nie jest czesto odwiedzane a jednak nadal ma w sobie magie… to ona mnie otulila..pozdrawiam
hm? Zastanawiaja mnie w wiekszosci powyzsze „komcie’…zupelnie jakby nie byly odzwierciedleniem ogkladajacego fotografie a tylko przypadkowe zatrzymanie sie z szybkim zostawieniem sowjego adresu….. a wszystko dla „komci”sorry dla mnie to ………Chce cos dopowiedzidec a co czuje patrzac na ta fotografie….. ludzie w Europie nie zdaja sobie do konca sprawy jak cenna jest nasza europa, Polska ze skarbami kultury…… kiedy patrze na ta stara budowle z przekreconym krzyzem na szczycie, doswiadczam na dusz ysmaku tej naszej kultury….heh ciekawostka, kilka dni temu spotkalam faceta, lotnika, ktory jak sie dowiedzial, ze jestem z Polski zaraz zaczal sie zachwycac i obwieszczaxc mi jak to wspaniale piora ma Czeslaw Milosz….. to bylo moje pierwsze spotkanie ( po trzech latach bytnosci w tym kraju) z osobnikiem majacym swiadomosc istnienia czegos co sie Polska zwie, do tego wiedzac o niej cos wiecej niz przecietny Amerykanin ( zazwyczaj mysla, ze PL to jakis kraj za Uralem, moze tylko jakas zasniezona czesc ZSSR. Kiedy moj kuzyn, jakies 8 lat emu, zawital w progi tego kraju, pracowal przy odnawianiu jakis tam restauracji ( nazwy ni epodam bo kryptoreklama nie potzrebna, zreszta mimo serwowanego tam jedzenie nie przepadam za ta restauracja)…powroce do watku, wiec kuzyn moj rzucil okiem na powierzchnie podlogi, przeliczyl i rzekl ” bedziemy potrzebowali tyle a tyle jednostek kwadratowych, aby przykryc podloge. Wtedy to olsnieni wspolpracownicy oznajmili, ze kuzym moj powinien pomyslec o studiowaniu bo jego zdolnosci sa nieograniczone…heh tak wlansie mozna ocenic, jak to czuje poziom umyslowy przecietnego obywatela tego oto kraju. Nie wiem ale chyba przecietne polskie oko okresli w przyblizeniu, oczywiscie dlugosci pokoju, przemnozy liczby przez siebie i poda wynik… tutaj zakrawa to o cudowny umysl…ahh ide sciagac moje fotki, mam nadzieje, ze tarfilam jakas fajna…aaaa co do mich wyznan miloscych – nie obawiaj sie nie jestem jakas walnieta i nawiedzona, to byla taka forma okazania zachwytu nad tym co robisz a nie proba porwania i poslubienia Cie, mam nadzieje, ze dalo sie to odczuc…pozdrawiam.
SiEmAnEcZkO….SuPeR BlOgAseK…ExTrA NoCiA.wPaDaJ Na http://www.jestem-kate.blog.onet.pl ZaPrAsZAm sErDeCzNiE.OdWdZiĘcZ Mi Sie KoMcIĄ..pLiSsSkA!!!!- – - dObRaNoC…=)
…w Króliku Wołoskim, po którym została tylko nazwa i te cudowne miejsca. Rdzenni mieszkańcy, krórzy przeżyli eksodus, gdzieś na Ukranie, w Kanadzie i wielu innych miejscach świata. Sprawiła to historia. Ale historia to decyzje polityków. Mieli odwagę wyrzucić dzieiątki, setki tysięcy ludzi z dnia na dzień, z ziemi na której żyli od pokolen, w imię swych politycznych celów. Kto ich osądzi? Stwierdzenie, że historia brzmi jak frazes…
Aż się nie chce uwierzyć, że nic nie pozostało…tylko chmury ze zdjęcia oddają dramat, jaki się tam pewnie kiedyś rozegrał. O rdzennych mieszkańcach tych terenów – o istnieniu Łemków (bo do nich nawiązuję), że tam mieszkali i o tym, jakie okrucieństwo ich spotkało – dowiedziałam się całkiem niedawno. Nigdy na historii nikt o nich nie wspominał, a szkoda. Teraz coraz częściej o nich słyszę, a ich historia bardzo mnie zaciekawiła i gdzie tylko mogę czytam i słucham opowieści o tych niezłomnych i dzielnych ludziach. Cieszę się też ogromnie,że chociaż garstka ich pozostała w swoich rodzimych stronach, to bardzo dbają i pielęgnują swoją bogatą kulturę i zwyczaje, czego dowodem jest odbywająca się latem, niedaleko Gorlic – Watra Łemkowska. W tym roku pierwszy raz byłam w okolicach Gorlic, dokładnie w Klimkówce – piękna okolica, tylko uroku trochę odbiera sztuczna zapora, jaka tam powstała, ale może była potrzebna? Z pewnością jeszcze nie raz tam wrócę, magia tego miejsca przyciąga.
Witaj Czado,Zaglądam tutaj już od kilku miesięcy ale dopiero dzisiaj poczułem jakąś więż i postanowiłem napisać. Trafnie tytułujesz swoje zdjęcia, szkoda, że tak rzadko komentujesz – to wzmacnia efekt obrazu (kto nie chce – niech nie czyta). Oglądam Twoje zdjęcia i ….. pragnę powrócić w Bieszczady, odwiedzić lekceważony do tej pory Beskid Niski – pokazać to Piękno moim synom.Z górotęsknym pozdrowieniemKrzysztof
Jejku, cudne są te zdjątak, niestety nigdy nie miałam okazji być w Bieszczadach i podziwiać ten piękny krajobraz…Pozdrawiam i zapraszam do mnie http://www.kasiunia1491.blog.onet.pl
te wszystkie puste miejsca, które kiedyś rozbrzmiewały śmiechem, płaczem, rozmowami, tętniły życiem, zawsze napełniają mnie jakimś smutkiem, przygnębieniem… zbyt często ludzie nie mają umiaru w pysznym przekonaniu, że można po trupach do celu…
wspaniały blog i wspanałe zdjęcia. Ja też trochę fotografuję, ale nie wychodzi mi to jeszcze tak dobrze, ale lubię to robić, a w końcu treing czyni mistrza. W wolnej chwili zapraszam na http://photo-by-m.blog.onet.pl/ pozdrawiam
Te zdjęcia są cudowne. Mi się bardzo podobają. Jestem tutaj po raz pierwszy ponieważ zobaczyłam ten blog na onecie jako jeden z najlepszych. Bardzo uwielbiam krajobrazy górskie. Są takie piękne i zawierają jakąś nieodczytaną myśl. Z dnia na dzień zdjęcia są coraz ładniejsze.
Ja wiem. Ja Cię rozumiem i czuję, że nie chodzi o Ciebie i Twoje zdjęcia. Moje dzieci z „Miłośników” co rok sprzątają cmentarz na Bonarówce i palą światełka. Bo tam już nikt nie przychodzi… I jeśli my o Nich zapomnimy, to niech Bóg zapomni o nas.
W Beskidach sa najpieknijesze burze …chmury wspaniale sie ukladaja i mozna poczuc cos w powietrzu ….czasami wyczuwam wrecz wrogosc burz…Ladne zdjecie … zreszta kazdy to wie;)
Poprostu miodzio fotka! Tak sobie właśnie siedzę i marzę o wakacyjnej wyprawie w góry. I płakać mi się chce, bo już wiem, że całe lato spędzę nad morzem: góra żółtego piachu i woda. Pensjonat, plaża, pensjonat, plaża…i tak w kółko
patrząc na ten pejzaż każdy chciałby tam być. Każde z Twoich zdjęć (wraz z komentarzem) może byc wspaniałą zachętą dla ludzi chcących odwiedzić Polskę i zobaczyć jak jest piękna…
soczysta zielen, pomieszna z delikatnoscia wtraconych innych kolorkow i ten drewniany detalik….dobre oko to sprawa podstawowa…jej ile razy widze dobry kadr a nie ma jak go zrealizowac..a szkodajakis czas temu upatrzylam sobie piekny widok, czekalam na odpowiednia pogode, do tego kwitnace czeresnie. Na pierwszym planie drzewa bez lisci a z kwiatami, co rano jade tam samochodem, co rano myslalam nad tym kadrem. Pojawil sie jednak problem, kadr o jakim marzylam byl mozliwy do osiagniecia dokladnie na zakrecie drogi, z gorki – sprawa z innej pozycjii zupelnie smaku nie miala jak sie okazalo, nawet jesli bym sie usadowila dokladnie na srodku zakretu, plus na srodku drogi… to nie wiem czy bym mogla sie skupic na wcisnieciu w kadr tego co chcialam, czy tez na wypatrywaniu auta co na mnie najedzie?tak wiec kadr wymarzony bedzie za rok i to tylko jesli wejde w uklad z jakas mila duszyczka policyjna, ktora pomoze mi zablokowac ruch na drodze.. inaczej sprawa nie bedzie zrealizowana…fju zapomnialam doadac, ze podstawa kadru jest widok ma Mt. Rainier, z wyjatkowo spora widocznosc gory, biorac pod uwage odleglosc od niej , jaka nas dzieli..pozdrawiam
teraz napatrzylam sie tak na nia i wiesz, cholera, masz racje – a to dlatego, ze wzrok moj przyciaga ta magia tla, rozmycie jego spowoduje skupianie wiekszej uwagi na obiekcie fotografowanym…zwracam honor::))pozdrawiamale i tak zlotem blyszczace tlo ma cos w sobie, cos co nie pozwolilo Ci na nie podzielenie sie z nami _ i dobrze jest na czym zawiesic oko
dla mnie nie jest az tak niedoskonale, ciekawe jest to, ze ta zlota jesien ( jaka na mysl mi przychodzi) – jes tpiekna polska wiosna, dlatego wada jaka temu wg Ciebie towarzyszy dla mnie nie zawiera wartosci ujmujacej..dlatego tez chyba dobrze jest zrobic ten sam kadr z roznymi glebiami ostrosci, wtedy mozna deliberowac nad kwestia…..
No proszę – każdego dnia człowiek uczy się czegoś nowego. A za wiedzę można tylko dziękować, więc dzięki ci, Czado Nie tylko za wiedzę, ale również za wspaniałe zdjęcia, które oglądam bardzo często – bo lubię tu przychodzić
Mówiąc najprościej byłoby lepiej dla tego zdjęcia, gdyby tło było jeszcze bardziej rozmyte. Teraz gałązka zbytnio wtapa się w otoczenie ponieważ ma dokładnie te same kolory. Bardzo cieszy mnie Twoja stała obecność. Pozdrawiam.
Witam jestem tu codziennie, ale nie wypowiadam się, bo nie chcę sie powtarzać Przeczytałam wyjaśnienie co do głebi, ale dalej nie wiem gdzie jest ten nieporządany efekt, ja tam uważam, że nie ma się do czego przyczepić Nie znam się zupełnie na fotografice, cykam zdjęcia, bo lubię, efekty są raczej marne, bo j/w Ale ja dopiero niedawno zaczęłam się bawić w fotografowanie, w dodatku Zenitem TTL, a urodziłam się w czasie kiedy pan cykał pierwsze zdjęcie czyli mam jeszcze trzydzieści parę lat żeby dojść do takiego mistrzostwa jak Pan Pozdrawiam i dziękuję po raz kolejny za ucztę dla oka
Głębia Ostrości to kombinacja wartości przysłony, ogniskowej obiektywu i rozmiaru matrycy lub błony fotograficznej, która powoduje, że tło fotografowanego obiektu jest bardziej lub mniej rozmyte. Im mniejsza głębia ostrości, tym bardziej nieostre jest to co przed lub za obiektem.Np. ostry czubek nosta, a oko już nie. Podczas zmniejszania rozmiaru zdjęcia rośnie głębia ostrości i taki niepożądany efekt wystapił w tym przypadku.Głebię ostrości niekórych zdjęć można właściwie ocenić tylko oglądając je w dużym formacie.
Wygladało dobrze na całym ekranie. Po zmniejszeniu rozmiau GO okazała się zbyt duża, ale żal było wyrzucić. Jak znajdę chwilę dołożę frgment ze zdjęcia o większej rozdzielczości. Pozdrawiam
czesc. u mnie na blogu jest konkurs na najlepsze i najładniejsze max 5 obrazkow. masz duuze szanse, regulamin na blogu- http://www.agutka12.blog.onet.pl mam nadzieje ze sie zgłosisz:)
Listki. Tak to już wiosna! ps.a wczoraj biegajac czemu nic nie uchwyciles? widziałam przesliczne niezapominajki na ląkach! usmiechem wabily przechodniow! pozdrawiam
… a mi się podoba ! To pewnie jakiś sad, więc drzewa muszą rosnąć w nim w rządach, symetrycznie. Sąsiedztwo krzewów też może mieć znamiona żywopłotu lub pola z krzakami owocowymi ? To wszystko wygląda jak obraz w kwietnych ramach dla zieleni traw w sadzie, a te obsypane kwiatowym puchem krzaki są jakby żywcem z zimy wyjęte. Uroczo !
Dopiero zaczynam swoją zabawę z fotoblogami i szukam, szukam miejsc, z których można ise czegoś ciekawego nauczyć, dowiedzieć… i to jest właśnie jedno z takich miejsc. Przeglądałem różne Twoje zdjęcia, jedne podobają mi sie mniej (jak np. to ) a inne bardziej, jak naprzykład to, umieszczone 23ego kwietnia… pozdrawiam serdecznie… i cóż, jakby to napisać, unikając natręctwa i spamu – zapraszam do siebie ))http://just-4-u.blog.onet.plOlaf
Dzięki twoim fotkom mogę trochę odetchnąć, bo o włóczędze po lesie – tylko pomarzyć, dokąd nie skończę pracy i jej nie obronię – czyli jeszcze kilka miesięcy. I nie wiem, czy wystarczy lata, żeby go posmakować. DZIĘKI Czado !!!
Za każdym razem jak oglądam Twoje zdjecia przywracasz mi wiarę w piękno jakie jest ukryte w zakątkach Polski. Jedno wstawiłam sobie na pulpit każdy mi zazdrości tego zdjecia.
Urocze – jak zawsze… A podobne widoki są obok mojej działki )) A teraz to wszystkie drzewa są chyba piękniejsze, niż kiedykolwiek – takie soczyście zielone…www.fotki-zuzqi.blog.onet.pl
Czereśniowe, pachnące lądowiska, krążowniki, o pokładach z białej kwiato-stali, na których przysiadają na chwilę pszczoły-helikoptery i tankują nektar. Gdy wiosenny szkwał dojrzeje, płatki ulecą w atmosferę, by opaść na zielone morza traw.
Z wszystkich kwiatów, chyba najbardziej kocham właśnie te na gałęziach drzew! Taki nagły wysyp koloru i zapachu. Eh, ja właśnie wróciłam z bieszczadzkich szlaków i jeszcze pachnie mi dokoła górami gdy zamknę oczy, na balkonie suszą się namioty, plecak stoi na środku pokoju i rozsiewa po domu resztki wiatru z połoniny, w sercu znalazł kącik mały smutek i tęsknota….i kolejna porcja cudnych górskich wspomnień – przygód, wędrówek, widoków…i zapachów – chyba dla mnie najukochańszych. Bo one potrafią w moment przenieść myśli i wyobraźnie w inne miejsce.
Piękny blog, jeden z najpiękbniejszych na jaki udało mi się natrafić A czy to czasem nie jest wisienka? Bo czytam tu o gruszy, jabłoni, ale nie wydaje mi się HmmZapraszam także na mój blog, mam tam też wiele przyrody i pejzaży http://www.alternative4p3.blox.pl Pozdrawiam serdecznie
Czuje jak powietrze pachnie,jaki maja delikatny dotyk,jaka jest pora dnia,co sie dzieje wkolo.Pieknie emocjonalne zdjecie …Bez watpienia jedno z moich ulubionych:)
No i nareszcie – 30.04, w moje urodziny – Czado zamieścił nową notkę )). Juz prawie czuje zapach tych kwiatów. I wiosny… I tak sobie pomyślałam o deszczu… Kiedy popada deszcz, a potem zaświeci słońce, to powietrze w górach jest takie wilgotne. I mokra jest trawa, i kamyk, i drzewo… I wogóle tak jakoś fajnie jest
Piękne zdjęcie. Z tym dotknięciem to nie wypali, bo płatki lecą, ale ich zapach jest naprawdę… silny. Przynajmniej, kiedy wieje wietrzyk. Tak to jest u mnie.
Śledzę Twój blog od dawna-po części dlatego, żeby nasycić wzrok górami, a po części dlatego, żeby podziwiać Twoje fotografie i być na bieżąco ze wszystkimi zmianami, które niosą ze sobą pory roku w górach. A swoją drogą, to jesteście szczęściarze z tymi kwitnącymi sadami. U nas nad morzem dopiero co pojawiają się nędzne listki! Pozdrawiam serdecznie.
juz czuje ich zapach,zamknelam oczy i wyobrazilam siebie w sadzie gdzie kwitna jablonie(?), poczulam ich zapach, na policzku musnely mnie platki zdmuchniete przez wiatr i czuje cieplo slonczenego dnia…..rozmarzona,odplynelam:)dziekuje ci za to
Cieszę się Ameli, że tak sprawnie się zmobilizowałaś. Teraz musi jeszcze dopisać nam pogoda i słoneczko, żeby powstały fajne zdjęcia i nie przemarzły nam … plecaki. E-mail już zapisałam. Będzie jak znalazł do wymiany pierwszych zdjęć. Jeszcze tylko muszę rozchodzić nowe buty. Oj, coś mało czasu mam na chodzenie ….. Do zobaczenia o 18.00. w sobotę. Jakby, co to:’ dryń, dryń, allioo ?’
Carrmelito jesteś niemożliwa…wszystko tak dokładnie zaplanowałaś…i o suszarce pamiętałaś …bardzo Ci dziękuję.Co do mojego autobusu, to dopiero jutro potwierdzę godzinę, bo dzisiaj nikt się nie zgłasza w info. (kurs z Łodzi i dokładnie o 18:00 na miejscu). Prawdę mówiąc nie wiem gdzie wysiąść, bo Zdrojowa ciągnie się przez cały Rymanów, ale raczej w centrum.Moja Druga Połowa się nie skusi, bo do pracy iść musi, a ja muszę wracać 3 maja (rano wyjazd I oprócz czerwonego szala będę miała zieloniutko-szary plecak…nie da się go niezauważyć….nowością kole w oczy To co, jesteśmy umówione ))Przepraszam, ale o e-mailu wczoraj zapomniałam…nie wiem czy jest jeszcze potrzebny tak na wszelki wypadek ameli@onet.euJuż się nie mogę doczekać, a tu jeszcze pięć dni „urwania głowy”Do zobaczyska w krainie marzeń…nie myślałam, że moje tak szybko się spełnią … jednak cuda się zdarzają i to za sprawą ludzi…kochanch ludziPozdrawiam gorąco
Ameli, powiedz mi dokładnie, o której będzie Twój autobus w Rymanowie Zdr. ( chodzi o przystanek w centrum, bo jest jeszcze Rymanów Górka, więc uważaj , żeby za daleko nie pojechać ) i z jakiej miejscowości startowej będzie jechał autobus, bo one mają czasmi opóźnienia. Wyjdę po Ciebie na przystanek i przy okazji zrobię jakieś zakupy na kolację i niedzielne śniadanie. Dzwoniłam do p. Katarzyny Hanus-Kuszel ( najemca ) i dowiedziałam się, że ma jeszcze jeden wolny pokój taki sam jak mój obok. Ameli, powiedz mi dokładnie, o której będzie Twój autobus w Rymanowie Zdr. ( chodzi o przystanek w centrum, bo jest jeszcze Rymanów Górka, więc uważaj , żeby za daleko nie pojechać ) i z jakiej miejscowości startowej będzie jechał autobus, bo one mają czasami opóźnienia. Wyjdę po Ciebie na przystanek i przy okazji zrobię jakieś zakupy na kolację i niedzielne śniadanie. Dzwoniłam do p. Katarzyny Hanus-Kuszel ( najemca ) i dowiedziałam się, że ma jeszcze jeden wolny pokój, taki sam jak mój obok. Zrobiłam dla Ciebie rezerwację do 02.05.07. lub 03.05.07. Cena taka sama 24 zł/os. Będziemy miały więcej przestrzeni ( nie wiem, jak ‘małe’ są pokoje ), trochę prywatności i luksus zawsze wolnej łazienki. Poza tym, może uda Ci się zbałamucić swojego mężczyznę na te parę dni. Do mnie może zajrzą około 01.05. rodzice na dwa, trzy dni, wracając z Brzegów k/Bukowiny Tatrzańskiej z wesela znajomych. Będą mogli zatrzymać się u mnie w pokoju, a gospodyni użyczy pościel. Podaję jeszcze raz dane kwatery: RYMTAR, ul. Zdrojowa 29, tel. 013-4357252. Będę na przystanku ( podaj mi spodziewaną godzinę przyjazdu ). Jestem wysoką blondynką ( trochę podfarbowaną ). Cóż, nikt nie jest doskonały … Uczeszę się w dwa kucyki, a wszystko nakryję zieloną czapką z daszkiem. Czekam na informację pod ‘kukułkami’. Gdyby były jakieś opóźnienia z autobusem, to dzwoń: 889671732. Do zobaczenia.P.S. Nie zapomnij o kurtce lub płaszczu przeciwdeszczowym. Jeśli weźmiesz latarkę, to bosko, bo ja nie mam !. Ja biorę suszarkę, więc możesz nie brać swojej.
jestem czekałam ) JADĘ )) Mój autobus będzie w Rymanowie Zdr.28.04 o 18:00 (ale muszę to jeszcze raz sprawdzić) …nie wiem o co jeszcze zapytać, bo w tak szalony sposób nigdy nie wyjeżdżałam. Buty są (stare, ale to już nieważne), kurtka i plecak też…jeszcze mapa, latarka, cos ciepłego do ubrania i nie wiem co więcej. Co do zarezerowanego pokoju – zaakceptuje każdy to jest najmniej istotna sprawa, zresztą cena wydaje mi się naprawdę rozsądna. Czy brać śpiwór?Mój znak rozpoznawczy – czerwony szyfonowy szal w różyczki – takiego nikt nie ma Wracać muszę w oklicach 2-3 majaTo chyba tyle?Carrmelito nie wiem jak mam Tobie dziękować…
Jeśli jesteś zainteresowana wyjazdem, to zajrzyj na stronę Rymanowa w Internecie pod noclegi i odszukaj RYMTAR II u Państwa Hanusów na ul. Zdrojowej 29 w Rymanowie Zdrój ( e-mail jest wydrukowany nieaktualny ! – mają nowy ). Tam jest zdjęcie domu, ale nie ma zdjęć pokoi. Mam rezerwacje na 2 tyg. do 12.05.2007. Cena jak mówiłam 24 zł/os. bez posiłków. Płatne po przyjeździe. Lodówka na piętrze. Jeśli się zdecydujesz, podaj swój e-mail, to napiszę szczegóły i ustalimy, co z dojazdem i jak się spotkamy. Będę musiała uprzedzić najemcę o ewentualnie dwóch osobach w pokoju ( pościel, wieszaki, sztućce, itp. detale ). Pozdrawiam.
Zgadzam się z Tobą, Ameli, że czasami lepiej być mile zaskakiwaną i odkrywać przestrzenie dla siebie. Co do Łosi, to byłam, ale nie w tych nad Zalewem Klimkówka ? ( koło Ujścia Gorlickiego ? ), ale w tych koło Krynicy G. i Roztoki Wlk. Jednak zachęcona Twoim opisem myślę je odwiedzić w maju, gdy zorganizuję kilkudniowy wypad z Rymanowa do Magurskiego Parku Narodowego ( zobaczyć hucuły i nie tylko ! ). Mówisz, że rybków sobie podjem w Łosiach, mniam ?! Co do Twojego planu na Rytro i Piwniczną, to rejon ten był ostatnio za bardzo na zachód od moich wędrówek. Kiedyś atakowałam Szczawnicę i Pieniny, ale to dawne czasy i przydało by mi się jeszcze raz odwiedzić stare kąty, bo widzę je z daleka jak przez mgłę… Odwiedzić Krościenko, Niedzicę, Czorsztyn i spłynąć Dunajcem w towarzystwie jakiegoś barczystego, roześmianego Flisaka ! Hej ! Jakby co, to spotkamy się ‘pod kukułkami’ . Pozdrawiam.
Dziękuję Carrmelito za wędrówkowe podpowiedzi, prawdę mówiąc nastawiałam się na przemierzanie Pasma Radziejowej w trójkącie: Piwniczna Zdrój, Rytro i Prehyba (1173 n.p.m.), ale Twoje „przednie miody” kuszą obietnicą niezapomnianych, a już sprawdzonych wrażeń tak więc bez „ciągnięcia zapałki” się nie obędzie A co do Łosi – jeśli miałaś na myśli te niedaleko Zalewu Klimkówka, to miała okazję już tam być i zapadły mi w pamięci przepysznym smażonym pstrągiem – przepiękna okolica i tyle tam niemych świadków historii…zresztą, co w górach nie zachwyca – wszystko, a każdy nawet najmniejszy szczegół na swój sposób uwodzi.A pytań trochę jest, ale gdzieś przeczytane ciekawe słowa o tym, że „góry te nie lubią planów, wygodnickich, a kochają zagubionych wędrowców i uczą kochać życie takim, jakie jest” przekonały mnie, że im mniej będę wiedziała, tym więcej niespodzianek mnie czeka i będę „zdobywała” te szlaki niczym pierwotny człowiek puszczę pradawną … ale jeśli jakieś wątpliwości się pojawią to zaproszę Cię tu – „pod kukułki”. P.S. Też zamierzam jakieś buty sobie sprawić – to mają być moje pierwsze, wymarzone, z prawdziwego zdarzenia buty do wędrówki i chciałoby się żeby były „naj”, ale wybór trudny bo finanse ograniczone.I słówko dla Czado …nie obawiaj się „opiekunie nasz”, nie zamierzam specjalnie gubić się w górach i kłopotów jakichkolwiek przysporzyć, ale pragnę by z każdym krokiem mnie zaskakiwały i by poczuć się jak prawdziwy zdobywca zagubionych bądź nieodkrytych szlaków i „lądów”.
Dziękuję Ameli, za miłe życzenia dobrej zabawy w Beskidzie ! Tobie też wróżę udany relaks w rejonie pięknej i wysokiej na 1114 m Jaworzyny – Pani tych ziem. Polecam odwiedzenie: Krynicy G., Mochnaczki, Tylicza, Muszyny, Muszynki Gr., Szczawnika, Powroźnika, Wierchomlej, Andrzejówki i dalej w Beskidzie Niskim: Kamiannej ( przednie miody ! ), Berestu, Czyrnej, Roztoki Wlk., Łosi, Izb, Wysowej Zdr., itp. miejsc z kościółkami i cerkiewkami, gdzie byłam 7 miesięcy temu. Jeśli masz jakieś wątpliwości lub pytania – zawsze chętnie coś podpowiem w kwestii, np. pobytu w B. Sądeckim.
W takim razie Carrmelito życzę Tobie szaleństwa zielono-białego, radości z ptasiego trelu i niezapomnianych przeżyć z wędrówki po Waldkowej Krainie Łagodności… już Ci zazdroszczę Bałucianki, Wierchowej, Zamczyska, czy tej o ślicznej nazwie – Glorietki … może odkryjesz miejsca, które uwiecznił Czado, a gdy to zbiegnie się jeszcze z tajemniczym i niesamowitym światłem jak na Jego fotografiach … ech pełnia szczęścia. (Tu słówko do p.Waldka – wędrując w tą i z powrotem po blogowych pejzażach tak się opatrzyłam w Twoich górach i Bieszczadach, że lepiej je rozpoznaję i się w nich „orientuję” niż w górach, które „na żywo” przemierzałam – może dlatego, że w każdej chwili mogę TU być, a do „prawdziwych” gór trochę mi daleko).Ja właśnie jestem w trakcie „urabiania gliny”, by na przełomie kwietnia i maja wyrwać się choć w Beskid Sądecki, jednak dużo zależy od tego, czy mój „anioł stróż” będzie miał urlop, bo mnie samej w góry nie puści. Carrmelito, trzymam kciuki za Twoją wyprawę, niech to będzie szaleństwo równe wędrówkom Waldka.P.S. Za siebie nieskromnie też trzymam kciuki, trochę gór od życia też mi się należy Pozdrawiam
Kraina Łagodności, gdzie nadaje Ptasie Radddio,io,io ..!!! Chcę pojechać, tam, gdzie kukułki i poczuć na własnej skórze zielono-białą puszystość eteru. Pod koniec kwietnia pakuję się w autobus z W-wy do Rymanowa i niech się dzieje, co chce ! Niech kukułki mnie zakukają !
Dobre pytanie. Byłem tam, zobaczyłem, nie było nikogo oprócz mnie, więc uznałem, że to wszystko moje. Zamknąłem w kadrze, przywłaszczyłem, nie dam sobie odebrać Pozdrawiam
Dla niektórych to kicz, innym się podoba, kogoś wzrusza… A ja to wszytsko gromadzę, w sercu i na zdjęciach. Cerkiew stoi blisko drogi – nie jest jednak często odwiedzana – to przygnębiający widok, w środku jest pusto.
Mam nadzieję, że pojęłam, bo kadr ze zdjęcia wydaje mi się mieć lepszą GO 
)))
~;.)
15 Maj 2006 19:57
Takie… przestrzenne.. Piękne!!
~;.)
15 Maj 2006 19:56
Piękne…
wolfbitch@vp.pl
14 Maj 2006 21:30
Przepraszam,ze sie wtrace i moze mam inne zdanie,ale wg mnie czlowiek,ktory nie pochodzi z gor niebylby w stanie oddac ich piekna.Co z tego ..mozna robic zdjecia,ale zeby oddac w nich emocje,przeslanie,uczucia trzeba byc naprawde dobrym fotografem i w tym przypadku mieszkac w gorach….Jednym slowem Beskid Niski gora;))Pozdrawiam
angel990@poczta.onet.pl
14 Maj 2006 18:07
bardzo ciekawie to wyszło pzdr Słomka
~czado
14 Maj 2006 16:35
Mieszkam w Rymanowie Zdroju, we wschodniej części Beskidu Niskiego. W Bieszczady mam ok. 100 km.
~Julia
14 Maj 2006 16:23
Poprzez fotografie dostarczasz duzo pozytywnych odczuc. I niech tak bedzie zawsze. Niech tak bedzie pieknie- jak jest!
~ZuzQa
14 Maj 2006 16:12
Jedno pytanie do Ciebie – bo jakoś nie wywnioskowałam tego z lektury bloga (może dlatego, że czytuję, a raczej oglądam go stosunkowo od niedawna, a może dlatego, że zwykle na opisy nie patrzę, lecz samym fotografiom się przyglądam… A natura moja ciekawska
) – czy w górach mieszkasz, czy tylko odwiedzasz je od czasu do czasu? 
~czado
14 Maj 2006 07:51
Czułem podczas czytania, że coś sie wydarzy
. W Bieszczadach i Beskidzie Niskim też można spotkać jadowitego węża – żmiję zygzakowatą. Zdarzylo mi się to kilka razy. Pozdrawiam.
~fotos_kowiczka
14 Maj 2006 07:23
Witam serrdecznie, tym razem, jak zwykle zreszta, marze sobie, ze tam jetsem…… czuje zapachy wiosny tej tak dlugo wyczekiwanej, tej ktora napawa nas energia na caly rok nastepny. Marze, ze stoje tam, dlugo, patrze i serce me plonie z zachwytu nad Swiatem, przeciez taki piekny jest. jak ja mam daleko do tego…..Wlasnie lza sie w oku zakrecila i ….Dzis bylam na spotkaniu z przyrodnikami w kanuionie okolicznej rzeki, z wszystkich proponowanych wycieczek, jednoglosnie bez slow cala moja rodzina ( liczaca sztuk 3 ) pomaszerowala tropiac grzechotniki. Ludzie jak to ludzie wypytywali, dzieci lekko poddenerwowane. Prezwodnik podal najwazniejsze wskazowki …… i nakazal podnosic kamyki, bo nasi przyjaciele o tej porze dnia powinny sie tam wlasnie skrywac. Wyruszylismy na lowy …..Idziemy sobie, idziemy wszyscy podnaosza kamyki i podnosza a ja nie, chyba za stara ze mnie osobka na tyle odwagi. Zdecydowalam sie jednak zapytac przewodnika co bedzie jak podniose ten oto kamien no a pod niem bedzie ten moj mily w dotyku a nie mily w kaszeniu waz??? Nie wiem czemu ale obawialam sie, ze waz zechce mi zaaplikowac dawke jadu. Pan ze stoickim spokojem odparl moje obawy. Waz sie bedzie, przeciez, mnie bal i zabierze swe cialo i w nogi….mimo iz brzmialo to zdecydowanie, realnie, prawdopodobnie i przekonujaca wolalam sie skupic na podgladaniu innych, kiedy wystawiaja sie na to ryzyko. pomyslalam, mam nadzieje – slusznie, ze jak zobacze kogos innego w takiej akcji, upewnie sie co bedzie grane. Wtedy podejme to ryzyko jak mopi poprzednicy. NIestety wycieczka dobiegala konca a grzechotnika w naturalnych warunkach nie zobaczylismy, wracalismy do miejsca wymarszu raznym krokiem, ja znalazlam sie miedzy przodownikami grupa a wlekacymi sie z dzieciakami rodzicami. No i stalo sie strach przeszyl mnie od stopy po koniuszki wlosow. krok razny, zmierzajacy wesolo w przod…. az nagle widze weza sunacego pod moaja stopa, w jednej sekundzie widzialam nastepna klatke tego co moglo sie …., moja spadajaca noga przygniata weza a ten w odwecie zawija swe cialo i zanurza swe zabenki w mojej nodze – wstrzykujac jad…. AAAAAAAAAAAA!!!! pomyslalam, daleko do szpitala!! – ciekawe, ze w jedna sekunde no moze nawet dwie czlowiekowi tyle mysli moze przeleciec przez glowe – madre z nas istoty ..::))Mialam wrazenie, ze ze strachu zamarlam z noga w powietrzu, dokladnie jakby zatrzymano kadr filmu albo nagle zaczelo zycie sie toczyc w systemie poklatkowym. W efekcie waz umknal, nie zostal zdeptany. Ja z wrazenia krzyczala, „waz, waz..znalazlam weza!!!”….krzyczac to mialam swiadomosc, ze zrozumie mnie tylko maz i corka jednak angielskie slowo nie bylo w stanie wcisnac sie w gardlo. Przewodnik, oczywiscie nie wiedzial co jest grane ale zamarl na chwile, zerknal na mojego lubego, ten zeznal prawde ppo angielsku i wnet przybiegla cala zgraja ciekawskich, z nimi jakas pani reporter, ktora sie z niami akurat zapaletala w ta ze ture wycieczkowa. Zaczela wypytywac kim jestem, skad, itd itp. bede wiec slawna……blahha ha przewodnik poinformowany o tym, gzdie czmychnal wazn dokladnie po pierwszym rzucie oka na widoczny skrawek grzbietu weza, rzucil sie na trawe.. Wygladalao jakby chcial swoim cialem nakryc go, pozbawiajac mozliwosci ucieczki. Zastanowilo nas to bardzo, jego dowaga byla zaskakujaca…. za chwile okazalo sie, ze to nie byl grzechotnik, jakis nie majacy ochoty na gryzienie kogo kolwiek, zastraszony przedstwaiciel gatunku.. z wrazenia nazwy oczywiscie nie pamietam. Z tym, ze jego skora przypominala grzechotnika, zwykly zjadacz chleba nie zobaczy roznicy w mgnieniu oka. Rzeczywiscie, pozniej dotykalam grzechotnika, mimo podobnej kolorystyki ten byl gladki, grzechotnik ma tak specyficzne luski z wyraznie wyczowalna roznica poziomow…cholewcia ale sie rozpisalam…..zaraz zabieram sie za zczytywanie fotek jak jakas wyszla wcisne na swojego blogaska, moze bedziesz mial ochote zobaczyc.. jak tak to wpadnij kiedys….blogofotki.blog…..pl