ten kolor ten wdziekczyz bede mogla zapomniecnie

Jadę z wami !!!!

Otulic sie w beze i brazy , a potem przeczekac zime …

alez jaka tam droga do nieba! kiedy tylko zobaczylam to zdjecie w głowie zaczelo mi grac – i’m on the highway to hell! don’t stop me, it is the only way!

droga jak kazda inna lecz na tym zdjeciu to droga do nieba

Kolor wynika z pory dnia i roku. Problemem zawsze było przenieść go niezmienionym przez wszystkie procesy obróbki zdjęcia. Nowe technologie znacznie to ułatwiły. Pozdr.

To nie zboże, to niekoszone trawy.

Bardzo jestem ciekawy jakiego zboża łany mogą lśnić w słońcu w listopadzie w Beskidzie?

iii. ja już idę spać. branoc.[i tak tych komentarzy nie przeczyasz więc też... branoc]

PKP! nie chcę powtarzać opinii innych komentujących. C U D O W N A stronka-blog o C U D O W N E J górce i regionie naszego kraju. Od dzieciństwa tu wracam o różnych porach roku i zawsze jest C U D O W N I E.Dobrze by było gdyby stronka zawierała możliwość wysłania e-kartki wykrzystujacej zamieszczone zdjęcia. Tak trzymaj!

Waldek- jednak nasza Cergowa jest piękna

Dziękuję :)

lany zboza, i slonce….piekne, piekne zlociste, cieple zdjeice, przyda sie to teraz troche tego ciepla….

Cudowne …na prawdę piękne ! Mogę tylko w kółko powtarzać ;,, kocham takie zdjęcia i podziwiam twój talent” ale ile razy to jeszcze usłyszysz ? nie mam wyboru – dodaję Cię do linków u mnie . Jeszcze raz zapraszam na ; pik6.blog.onet.pl

Tu EOS 50E

pieknie oddana chwila

Tylko w moich ulubionych Bieszczadach jesień jest tak piękna.

Jestem zachwycona…ten czerwony- cudowne:)

Jest to bardzo ladny obraz jak to ktoś zrobił niewiem .te drzewa mają taki specyficzny wygląd . Naprawdę ladny!!!

Ja pytam z czystej technicznej ciekawości. Zdjęcie urzekło mnie, bo ma czym urzekać. Niezależnie od maczania palców Dziękuję za to, że zawsze udzielasz odpowiedzi na pytania dotyczące tajników warsztatu – nie każdy chce się dzielić. Pozdrawiam ciepło, z jesiennym błyskiem w oczach.

A tu maczałeś palce w kontraście ?

Przepiękne

Jesienne kolory sa piekne i wszystkie sie tak pieknie ulozyly najpierw czerwony, pozniej pomaranczowy i zolty. A wszystko na jakze nie jesiennym zielonym tle. Pozdrawiam.

Czasem kadruję i poprawiam kontrast, nigdy nie ingeruję w barwy.

Ta ostrość kolorów jest wspaniała chyba się nie wściekniesz jak umieszczę to na tle pulpitu ( tzn; jest za małe ale się ,,powieli” albo rozciągnie) ? pozdrawiam i zapraszam do mnie ; pik6.blog.onet.pl

piekne, choc smutne..przyznaj sie-masz konszachty z Bogiem-uzycza Ci Swoich oczu

Nie potrafię malować, ale spróbuję przetworzyć komputerowo wykorzystując efekty malarskie.

Eeech…piekne Milo jest zobaczyc zdjecia bez palca w obiektywie Mysle, ze aparat jest najcudowniejsza rzecza na ziemi, jednoczesnie najcudowniejsza z rzeczy, ktorych nie posiadam i najcudowniejsza z rzeczy, ktore chcialabym miec (nie jestem obdarzona cecha jasnego wyrazania sie …tak, jak i aparatem zreszta, ale o tym juz chyba mowilam… )

Ładne…lubię jesień

Bardzo malarskie ujecie. Warto to ujecie przeniesc na obraz pedzlem. Masz tez takie zdolnosci?

Jesteś czarodziejem!!! )))))))))))

chmury krwawia….

Niesamowite … wstrzymałam oddech :]]]

Piekny odcien chmur wyglada niesamowicie na delikatnym tle. Pozdrawiam. polcia1984.blog.onet.pl

super widoczek

Nie będę pisał o fotografii, bo to w końcu tylko zdjęcia. Choć fotka jest ok:). Ale również kocham Bieszczady i to jest najważniejsze. Pozdrawiam.

a to na pewno nie Himalaje??

Jezeli jestem od czegos uzalezniona, to tylko od piekna, z ktorym spotykam sie kazdego dnia- kiedy tylko ogladam Pana zdjecia…

No No sprzęt super …ale nie wystarczy mieć dobry sprzęt trzeba mieć równierz to coś a w tych zdjęciach to wlaśnie widać

Twoje zdjęcia są niesamowite.Oglądajac je mam wrażenie jak bym była tam osobiście.Dziękuję

widze ze profesjonalnie podchodzisz do sprawy, musze przyznac ze zdjecia sa wspaniale, bez lizusostwa- ale sa dobre, milo sie oglada:)))hihihi…piekne kolory poloniny, mam pyt. a w jkai ch gorach owa polonina sie znajduje??

Zdjęcie piękne… Połoniny piękne. Taka mała zazdrość przeze mnie przemawia… też chcę w góry. Z wybrzeża mam (trochę) za daleko w Bieszczady, żeby się tam urwać na weekend. Ale, ale … w przyszłym tygodniu są cztery dni (urlop w piątek) i jadę w Świętokrzyskie. Hurraaa!Jeszcze mam pytanie co do skanowania – piszesz, że skanujesz z negatywu. Gdzie? Oddajesz do jakiegoś zakładu fotograficznego? Kodak, AGFA czy inny znany? Co możesz polecić? Jaki jest koszt takiej operacji? Nie mam o tym zielonego pojęcia, a coraz bardziej zależy mi na pokazaniu w necie kilku zdjęć.Pozdrawiam z uśmiechem http://na-granicy.blog.onet.pl/

na pierwszy rzut oka troche abstrakcyjnie

Waldku, czy kiedy stałeś TAM…NA GÓRZE nie miałeś ochoty dać nura w te chmury…tak na główkę, a później żabką delikatnie płynąć, by ich za bardzo nie zmącić…a później na plecach odpychając sie rękami, wpatrując się w niebo, to aż bezwstybnie błękitne niebo, które swoim bezkresem wciąga Cię – pochłania, a Ty poddajesz się temu oślepiającemu blasku, tej chipnotyzie…zamykasz oczy i czujesz jakbyś się unosił, unosił sie nad tym wszystkim – wzlatywał w strone nieba i czuł…błogość, błogość i obezwładniająca radość…radość z wolności.Ja tak mam…za każdym razem kiedy pływam jeziorze wyobrażam sobie, że to nie woda mnie otacza i „głaszcze”, ale ukochane chmury.P.S. Właśnie słucham Wrzosowiska SDM, stąd może ta kolejna fantazja o wolności. Piękna piosenka, a i kiedyś może uda mi się zobaczyć śpiewane wrzosowisko – w wyobraźni kolor wrzosu, lilii, fioletu zdominował inne odczucia.

Szczęka mi opadła. Te widoki ma Pan na codzień?

pieknie!!! tajemniczo….puchowo…ciekawe co kryje sie tam na dole…neibianskie pola…

wręcz uwodzisz mnie tą biała zadumą

Takie morze „bitej śmietany” to widok, który jest moim najskrytszym marzeniem związanym z górami. Zachody, wschody, mgły, barwy, tego mogę szukać na nizinach, ale chmur w dolinach widzianych z góry nigdzie indziej jak w górach nie spotkam. Brakuje mi słów, by wyrazić jak bardzo pragnę ujrzeć to zjawisko na własne oczy (nawet pisząc o tym mam gęsią skórkę). To dla mnie….ach, mógłby to być mój ostatni pejzaż jaki zobaczyłabym zamykając oczy na wieczność. P.S. znowu ta egzaltacja, trochę chyba ostatnio przesadzam, ale trudno się powstrzymać, kiedy wszystko szczerze zachwyca

Jestem tu pierwszy raz i jestem pod wrażeniem. Piekne te zdjęcia. Wpadłam tu, bo na blog.onet.pl jest do ciebie skrót:) No a jak chcerz to wpadnij na http://www.czupiradlo.blog.onet.pl i daj komenta, nie bądź świntuchem

Właśnie dojrzałam, że polecają Twoją stronę na głównej onetblog. Przygotuj się na nawał gości. Gratuluję.

rozświetlone drzewo z pokorą czeka na białą zadumę. Jakże ja ci zazdroszczę!

I MÓC TEGO DOTKNĄĆ…….

Mam taki widok z domku mojego:) piękne

Rozważałem to otulanie, też mi pasowało. Jak zwykle zadecydował chwilowy stan ducha

a może by nas otulić?

Wysoko chmura i mgła to często to samo

Cudowne, wspaniale … zadumane. Pana zdjecie dotyka najwrazliwszych strun duszy czlowieka. Warto przystanac i zastanowic sie- co bedzie dalej. Przeciez za ta mgla-jest cos jeszcze…. Dziekuje za wrazenia. Pozdrawiam .

Jedno z bałdziej niesamowitych zdjęć jakie widziałam… podziwaim za inwencję nie wiedziałam, że w Polsce isttnieją jeszcze „takie” miejsza pozdawiam iii żeby tak dalej… )))

Gdybym wstawił ptaka, napisałbym o tym. Ptak jest autentyczny i mogę to udowodnić. Może chesz się założyć? Ja nie jestem incognito.

jak wysoko idumnie lata

coś pięknego

długo myślałamuogólnic i skrócic wrazenia, to bardzo trudne…czy stałość wkomponowana w wolność i swobodę…czy zestawienie siły z lekkościa..czy wolność to gór szczyty, chmur nieuchwytność czy ptak lot swobodny…tylko natura umie wszystko połaczyć i obraz stworzyć, w ktorym wyrazi tak duzo..

Twoje zdjecia sa po prostu piekne :>

jestem pod wrażeniem!

żałuję , że mnie tam nie ma. tęsknię za takimi widokami, za przestrzenią, gorami- bardzo.

hhmmm… niezły blog… niepowtarzalny… przynajmniej nie taki jak wszystkie… wiesz jeśli masz ochotę wpadnij na mój malowany blog http://www.maluje.blog.onet.pl

Wreszcie sie doczekales

wolność

moje oczy mają kolor, moja dusza ma skrzydła, moje nogi drogębez początku i końca – zakochana w górach

jak zwykle ..PIEKNIE I UJMUJĄCO jest u CiebiePs. witam ponownie ))

Bardzo ładny blog.wspaniałe te fotki……………eh jakie piękne,aż chce się żyć!

Patrzeć na wielkość z góry! piękne są w swojej potędzie

A to to juz kosmos.