witam faaajny blog!!!!!zapraszam na mniej fajny blog ale mój http://www.wolwiak2006.blog.onet.pl

Samotność? Dokładnie…

oo sory masz dobry sprzet pewnie to sie stalo po zmniejszeniu zdjecia.

nie powstańcy ale wataha wilków się wyłoni

Dla mnie to nie samotność,ale wszechogarniający spokój…Las ,przykryty puchową kołderką , układa się do snu…Wszystkie zwierzątka już w łóżeczkach,a las im cichuteńko szumi bajeczkę na dobranoc….Dobrej nocy wszystkim…

Myślę,że samotność bardziej dotyka nas współczesnych. Onegdaj nie bylo mediów, więc ludzie ze sobą ROZMAWIALI! Czy wyobrazasz sobie naszych młodych powstańców? cóżby robili w ukryciu? Nadawali sms-y i słuchali przez słuchawki hip-hopu:) Pewnie nie wszyscy, ale…Jesteśmy samotni, bo nie zawsze potrafimy słuchać, współczuć i rozmawiać, rozmawiać. Tam gdzie mieszkasz jest chyba łatwiej; widać to z Twoich pięknych i mądrych fotografii. Pozdrawiam cieplutko!

ta samotność ….to uczta dla duszy……..gdy w takiej ciszy się wyciszy……..

Mnie się kojarzy z powstaniem styczniowym…Za chwilę zza drzew wyłonią się konni; może w saniach mknąć będą (pod osłoną nocy!) ranni a za nimi poczta powstańcza. Tylko czy zdążą do dworku? Prawie jak Grottger ale w innej formie przekazu…Pięknie! Pozdrawiam.

Hmmmm …. mam pytanie czy pan jest ratownikiem GOPRU ?? bo cos mi to nazwisko mowi , wydaje mi sie ze slyszalam to nazwisko na pogrzebie w Wetlinie ratownika Wladyslawa Slodyczki . Taak sie tylko pytam bo moj tato tez jest ratownikiem ) aa zdjeecia sa sliczne :]] pozdrawiam

Oj tak, to jest samotność, właśnie to…

Wlasnie tak drzewa patrza na nas z gory, zdaja sie dziwic naszemu nieustannemu pospiechowi. Im sie nie spieszy, sa niemal wieczne.

od góry patrząc najładniejsze . takie takie …od ziemi . i nie było wiatru . gdyby był to by Pan go też pokazał . bo Pan ładne zdjęcia robi i uchwytuje to co najważniejsze . ja bardzo Panu gratuluję .

jeden w obrazow ktore sprawiaja ze zycie nabiera ksztaltow, serce mimo pory roku rozgrzane a cialo nigdzie nie chce sie stamtad ruszac:) Naprawde gratuluje zdolnosci:) Bede tutaj zagladac czesciej;)

Widzieć od dołu i jakby od wewnątrz światło Sloneczne.to trochę z z jasno-widzenia.Niech prrzyjdzie.niech nie zwleka ,pora co nas urzeka .Pieśń najwyższej wieży .A Rimbaud

Stałem, ponieważ w nartach trudno wstać w kopnym śniegu

Mnie się to raczej kojarzy jakby te drzewka tak się łapały siebie nawzajem kurczowo, splatały gałązki w geście czułości… pozdrawiam serdecznie, bardzo ciekawe zdjęcie!

Poplątana ta droga do nieba . . . No cóż – nic nie jest łatwe i proste ))Pozdrawiam

Idziesz, idziesz przez cichy zaśnieżony las, spoglądasz w górę…a tu zdjęcie! Bardzo ładne. ah, już się nie mogę doczekać. Za tydzień przybywam do Puław. Też wezmę aparat…mojego starego kochanego gruchota Nie wiem czy wypatrzę takie cuda jak Ty, i jestem prawie pewna, że nie uda mi się ich tak pięknie ująć…ale może…W każdym razie będę próbować.

Poprawię się… będę się starał… i wszystko przez trzy sita Pozdrawiam

i stała się jasność

Fałat Ci zazdrości.

Wejdź na mój blog i daj komendarzaJa ci daje trzy więc licze na rewanrzFajny blog

Fotografem nie jestem, krytykiem też, więc nie wiem skąd to „kolego”. Co niestosownego tym, że sobie pstrykam podczas wedrówek. Podobają się internautom, którzy góry i przyrodę kochają tak jak ja. Zresztą, skoro „…śpiewać każdy może…” robić zdjęcia chyba też? Krytycy patrzą na fotografie przez pryzmat wiedzy, kanonów i nie wiem czego jeszcze. Moje zdjęcia nie muszą spełniać ich kryteriów, dzięki temu w całości są moje. Na początku ten blog ogądało kilka osób. Nie ja sprawiłem, że jest popularny.

pieknie, czuje sie jak bym tam byla………

Dziękuję to dla mnie duże wyróznienie …mroweczkab

Przecież wszyscy doskonale wiemy,że nie powstał dla nagród,na tyle się przecież „znamy”.Atmosferę mógłby popsuć dopiero Twój apel o głosy (co zauważyłam u innych nominowanych).Chciałam tylko „zewrzeć nasze szyki”,w końcu jesteśmy jakąś „druzyną” i może choć w ten sposób podziękujemy Ci…Gratuluję nominacji , zasłużonej ,jak najbardziej .

Blog nie powstał dla nagród, czy jakiej kolwiek formy komercji. Ktoś mnie zgłosił do konkursu, a ja pomyślałem, że nie wypada nie zgodzić się.Teraz boję się, że pogoń za punktami popsuje atmosferę.Nie mniej jednak dziękuję za to wsparcie )))Pozdrawiam

Czyli szłam dobrym tropem w kwestii tej ambony … ja również Cie pozdrawiam -mroweczkab

piękne

Tam jest myśliwska ambona… Nawet wtedy, gdy czujemy sie wolni (a może szczególnie wtedy) musimy bacznie rozglądać się dookoła.Pozdrawiam

…i aż strach oddychać tak mroźno! A tak by się chciało pełną piersią, aż do bólu poczuć tą moc zimy…I ta cisza…Odpoczywam przy Twoim spojrzeniu na świat. Dziękuję…Pozdrowionka!

No tak na celowniku … widze tam z boku z prawej strony to coś … skojarzyło mi sie z amboną leśną … pozdrawiam Cię cieplutko …-mroweczkab

Masz i oko i duszę wrażliwą a także wytrwałość wędrowca. Piękne zdjęcia, fajny blog, szczery i spontaniczny wiersz, który pasuje jak ulał. Również kocham góry mimo, iż mi do nich daleko i to zawsze cała wyprawa. Dlatego jak mi bardzo tęskno szukam pięknych zdjęć by chociaż w ten sposób nacieszyć oczy i ukoić skołataną duszę. Dziękuję, bo zdaję sobie sprawę ile trzeba trudu by „złapać” taką chwilę…Dbaj o siebie i swój talent, bo warto!serdecznie pozdrawiamCarasimus z Gdańska.

WWWWWWWWOOOOOOOOOWWWWWW~!!!!!!!!!!!!!! Jestem naprawde pod wielkim wrazeniem tego wspanialego zdjecia. Jest ono piekne pod kazdym wzgledem, gdyz widac na min jakby zimno i cieplo. Taka jakby zmiana por roku. takie mam przynajmniej wrazenie.Zycze wielu sukcesow wspinaczkowych, alpinistycznych itp.Gratuluje II nagrody w konkursie i zycze I !!!!!!!!!

piękne zdjęcie …. przy takim obrazku można spokojnie umrzeć …

minęło kilka minut zanim oderwałem wzrok od tego zdjęcia …..jest na prawdę wyjątkowe. Żar, który kojarzy mi się z miłością….wielką, czystą , ponadczasową……jestem pełen uznania…pozdrawiam……

> który chciałbym mieć zawszektóry niczego nie paliktóry> rodzi nowy dzieńktóry daje nadziejęktóry topi lód,> pokonuje chłódktóry nie pozwala przejść obojętniektórym> można się podzielićktóry o wszystkim i o wszystkich> pozwala myśleć ciepłoktóry każe mi jutro znów wstać przed> świtem i wyjść na Spotkanie…rozpisałem się pod> zdjęciemmiałem tego nie robić….> życie jest złożone z chwil…

Oblogu: dość trudno mówić gdy mistrzowie startują z uczniami ,ale zachwycam się ostatnio żarem poezji staropersjańskiej Hafiza więc i ten polsko-zimowy i poetycki żar mnie urzekł

Wszystko (foto i wiersz) super trafione – GRATULACJE

Po zbóju!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Rekord Świata

Cudne to zdjęcie – i bardzo bardzo mocne słowa Nie tylko jesteś mistrzem fotografii, ale również pisanie Ci doskonale wychodzi. Gratuluję. Widać, że to słowa mocne – z serca wypływające . . .Też marzę o takim żarze – ostatnio bardzo bardzo mi go brakuje . . . I brakuje mi również siły, żeby go w sobie odnaleźć. Ale będę się starać – do skutku Pozdrawiam

ale cudne zdjęcia! zakochałam się… mogę tu zamieszkać?dodam cię do linków jak nie masz nic przeciw

Widzę że tak jak ja lubisz rozległe horyzonty i patrzenie w dal! Geneialne zdjęcia i zapraszam też do mnie http://www.arcchii.blog.onet.plPozdrawiam

Warto bylo wstac przed switem, aby zobaczyc taki „zar poranka”. Warto bylo to zrobic – dla nas wszystkich.

A dla mnie to nie żar, tylko Przejście…Z zimna w gorąc albo odwrotnie. Te ślady na śniegu… Jakkolwiek by nie patrzeć czuje sie głębię, niemal metaforę! Pięknie jest tu u Ciebie. Pozdrawiam.

niesamowity kontrast…

pięknie….wszystko powiedziane,żar mogę tylko dodać jest światłem bez którero nie było by życia..pozdrawiam…..

niesamowite to zdjęcie !!!!!!!!!!!!

URZEKAJĄCE………………………………………………………..

Strasznie ciekaw koncepcja. Podoba misię, że jest w tych fotkach dużo kontrastu. W tym zdjęciu jest jakaś potęga. Pewnie powoduje to Twoje położenie względem tych drzew. Człowiek jest taki malutki…

Ciekawi mnie, czy tak samo intrygująco przedstawiasz fotograficzny portret? Swój zachwyt wyraziłam w komentarzu pod Twoją notką biogr. Może kiedyś osiągnę podobny kunszt? Życzę wszystkiego co najlepsze…

odpoczynek dla oczu i duszy,dziekuje za mozliwosc ogladania Twoich zdjec.

Czy bawisz sie z nami w dgadnij 10 różnic pomiędzy dwoma zdjęciami??? )

Cudny ten błękit nieba (czy może granat? nawet) – taki głęboki . . . Piękne

no no no.. srebrzyscie zmrozone… piekne kolory

patrzysz duszą…..

Przepiękne

Taki tu spokój . . . Cisza taka, że niemalże słychać ją . . . Pozdrawiam

to zdjecie najbardziejmi sie spodobalo…zdjecia jak juz mowilam sa bardzo piekne…zapewne jestes cenionym fotografem…lub kiedys bedziesz poniewaz twoje zdjecia sa naprawde ciekawe…

piękne zdjęcia,cudowna kolorystyka poporostu pięknie tu.A i gratuluje 2 miejsca należy się.

oprocz tego mrozu )) ufff …. to naprawdę Ci zazdroszczę że mogleś oglądać to cudo stwórcze na żywo )) pozdrawiam a zdjęcie się udało )

-30 C..brrrr… Ale dla takiego widoku- chyba warto … No a my teraz siedzac w cieplym pokoju i popijajac goraca herbatke- mozemy to piekno ogladac. Dziekuje za wytrwanie.

Magia Waldi magia … już sobie wyobrażam co tam wtedy czułeś … bo na taki moment warto poczekać … nawet przy takim mrozie … śle ciepłe pozdrowienia-mroweczkab

piękna gra kolorów,,mrożnym rózem świt się budzi,aż się czuje świeżość poranka..pozdrawiam ..

Sam fakt, że zechciałaś coś napisać dla mnie znaczy wielePozdrawiam

pięknie to namalowałeś

Moze napawa niepokojem, ale rownoczesnie jest samym pieknem…

Witam!!!Mam małe pytanko do autora zdjęc: gdzie dokładnie było robione to zdjęcie? Pytam bo wydaje mi sie że moge znac to miejsce, a mianowicie chodzi mi o „przymiarki”. W której części beskidu one leża? Z góry dziekuję za odpowiedź.Pozdrawiam:)

hej jestem manga i podoba mi siem twój blog jeśli bedziesz miała jakis problem z blogiem lub bedziesz chciała coś zamówić to wpadnij http://www.mangaaa-blog.blog.onet.pl nawet jeśli nic nie chcesz to wpadnij koniecznie bo wioesz ja do ciebie wpadłama pozatym może kiedyś dodamy siem do linków

pewnie wiele osób już Ci to pisało ale masz kapitalne zdjęcia… zazdroszczę Ci takich widoków, ja u siebie nie mam za bardzo co fotografować… zapraszam do oglądnięcia mojego bloga… http://moje-rozne-fotografie.blog.onet.pl/ pozdrawiam

Takie złowrogie to zdjęcie – ale perfekcyjne jak zawsze

Spokój, spokój, spokój.Czy będzie burza?

Warto bylo zrobic takie zdjecie …

Było zimno, ale w zimie to norma. Trochę to przeszkadza robić zdjęcia bo kilkuminutowy postój w takim miejscu grozi wychłodzeniem, a aparat poniżej -15 st.C bardzo ospały i jakby się zacinał…

piekny mrozny dzien.. pikny ten beskid

SWIETNWE ZDJĘCIA NIE WYGLĄDASZ NA AMATORA

Nie wiem co odpowiedzieć. Podczas wędrówki i robienia zdjęcia nie zastanawiałem się nad tym – raczej nie mam tego typu wiedzy. Próbowałem wyobrazić sobie mieszkańców tej nieistniejącej od sześćdziesięciu lat wsi łemkowskiej, wypatrzyć ślady ich pobytu w tym miejscu. Niedawo dowiedziałem się, że lokalne władze łatając dziurę w budżecie, sprzedały ten piękny teren prywatnym inwestorom. Pewnie niedługo pojawi się tam ogrodzenie z napisem „Teren prywatny – wstęp wzbroniony”. Niestety, to dosyć powszechne w Beskidzie Niskim i Bieszczadach. Bardzo szybko kurczą się tereny po których można wędrować „gdzie oczy poniosą”. Pozdrawiam.

Spokoj …

Bezmiar zimy w kadrze zamkniety … -mroweczkab