Ponieważ powyższy link został (nie wiem dlaczego) tak śmiesznie i błednie wklejony – zapraszam do galerii pod skróconym adresem http://tinyurl.com/pz3eq
Podobną tematykę uchwyciłem będąc na Roztoczu Południowym (Horyniec i okolice). Chciałbym się pochwalić paroma zdjęciami, które zamieściłem tu: http://www.wmgalicja.krakow.pl/~ptokarczyk/Roztocze/index.htm ; jednocześnie proszę o wyrozumiałość – aparat kompaktowy i niezbyt wprawna ręka robiła te zdjęcia
Hej!Jestem po raz pierwszy na tym blogu i od razu twój blog bardzo mi się spodobał.Piszesz rewelacyjne notki oraz starannie prowadzisz bloga.Bardzo mi było miło gdybyś weszła na mojego bloga i coś skomentowała.Oto adres:www.beyonce-knowles-bee.blog.onet.pl
takie zwyczajne te nagrobne pomiczki, na dodatek stare a taka magie w sobie maja… czym sie nie moga powstycdzic, w wiekszosci, nowe cmentarze……. jak to sie robi..
Zapraszam do Bandrowa Narodowego. Żyli tam Polacy, Niemcy i Ukraińcy – przez wieki. Nie przyjedzie tam żaden prezydent, żaden ambasador ani nawet żaden poseł. A jednak na Zaduszki palą się światełka na stuletnich grobach i starcza, trzęsąca się ręka Dziadka Łapy zakopuje w ziemi skibkę chleba…
Jak bardzo trzeba być wrażliwym, żeby tak cudownie się zatrzymać nad światem. . .Dobrze, że jest na śwecie i w Człowieku ta nieskomercjalizowana jeszcze wrażliwość. Dziękuję!”Pochyl się nad tą ziemiąGdzie krzyże w zagonachZałamują nad namiZałamują zmęczone ramiona”
Witam. To zdjęcie jeśli o mnie chodzi nie skłania ku smutkowi . Sprawia to blask słońca wśród tych pomników. Dla mnie to zdjęcie symbolizuje odwieczny związek życia ze śmiercią. Pamiętajmy o zmarłych i historię tych bo byli przed nami, ale spójrzmy na słońce! Serdecznie pozdrawiam Ps. Czy po weekendzie coś przybędzie?
wszystkim smutno,wejdzcie na strone w google Królik Wołoski,odszukajcie Tomka Szweda i spróbujcie coś zrobić ,przy okazji są tam foto cerkwi z poprzednich zdjęć ,pozdrowienia czado.
Nie jest tak źle. Ten cmentarz kilka lat temu został wyczyszczony, nagrobki i krzyże tam, gdzie to było możliwe naprawione przez krakowskich studentów i naukowców. Znicze też tam były, ale nie znalazły się w kadrze.
slysze ta cisze tak dosadnie zgrywajaca sie z miejscem, w ktorym jestesmy….tylko te szlejace w zieleni ptaki … wyrywaja ze snu tych co tam cisza otuleni sa..pozdrawiam
Wiele lat temu w miejscowosci Sulistrowa byl w lesie opuszczony grob zolnierza. Dzieci z miejscowej szkoly podstawowej nosily tam kwiaty. Byl to ponoc grob powstanca. Wrocily wspomnienia. Wrocila chec zobaczenia tego miejsca po raz kolejny.
Horyzont istnienia – miejsce gdzie życie styka się ze śmiercią…Cmentarz zawsze skłania mnie do zadumy, ostatnio szczególnej – wczoraj minęła 20 rocznica śmierci kogoś mi bardzo bliskiego…Takie opuszczone cmentarze, groby budzą chęć zapalenia znicza; nie można o nich zapominać. Wieczne odpoczywanie…
ta strona jest naprawdę fajna. a przy okazji ogladalem blogi o mundialu który odbedzie sie wkrotce dlatego tez polecam strone http://www.ms-niemcy2006.blog.onet.pl
O każdej , ale najlepsze zdjęcia w terenie udają się rano i po południu. Wtedy przedmioty oświetlone słońcem kładą długie cienie, a barwy są ciepłe. Najtrudniej zrobić dobre zdjęcie w południe. Wymaga to stosowania filtrów przed obiektyw (np. ciepły, UV, polaryzacyjny), gdy fotografujemy na negatywach lub ręcznych ustawień balansu bieli w aparatach cyfrowych, gdyż światło jest zbyt niebieskie. To oczywiście uproszczenie. Wiele zależy od pory roku, zachmurzenia, wilgotności powietrza.Pozdrawiam
A ja przeprszam… Bardzo przepraszam, żem taka ciekawska i nic, tylko pytania zadaję… Ale w paru komentarzach pod starymi notkami przeczytałam, „że fotografujesz w dobrej porze dnia”. A właściwie, to w jakiej „porze dnia” fotografujesz?
Czesc sliczne sa te zdjecia ja tez mam bloga ze zdjeciami mam nadzieje ze wpadniesz looknac :* dzieki wielkie http://barwy-obiektywu.blog.onet.pl/ o to i on papa :*
No to nie wypada dluze tak tylko spogladac, pora sprzyja abym pierwsza szeptajaca byla. kapliczka. Tutaj ich nie ma. Na poczatku pomyslalam sobie tak, popstrykam wszystkie jakie tylko napotkam _ w tym kraju, no ale jak dlugo juz jestem to nie zobaczylam nawet jednej. No to teraz mam niespodzianke, z POLSKIEJ ziemi …w piatek maz moj leci do Polski, corka nasz ma 7 lat, zapytana co chche z PL, powiedzila ” powietrze w butelce”
‘Jabłuszko, jabłuszko, jabłuszko pełne snu .Jabłuszko, jabłuszko, jabłuszko tam i tu.Gdzie spojrzysz jabłuszko, jabłuszko pełne snu.Jabłuszko tam i tu.’ …. oczyma wyobraźni, za parę miesięcy ….
jest 20:55 wrocilam z pracy, jakies piec minutek etemu. jak narkomanka powrocilam zaciagnac sie polska wiosna…chyba w zwiazku z nalogiem stalam sie ZACHLANNA::))heh mam nadzieje, ze wybaczysz mi to..wpadne jutro z nadzieja na nowe excytujace dozniana godneprzyzwoitego orgazmu umyslowego……no dobra wiem, pewine dane mi bedzie czekac dluze niz tylko do jutra….zgaaadzam sie ….coz innego mi pozostaje i pozdrawiam
Wymianka komciami mile widziana!! Oddamy wszystkie komcie na 100% WYMIENIAMY SIE KOMCIAMI TYLKO DO 30!!Dlatego , że nie mamy czasiku.. Bo całe… dzionki(prawie) spedzamy na dworze !! fany blog trzymaj tak dalej http://www.szama-sama-siama.blog.onet.pl
Wymianka komciami mile widziana!! Oddamy wszystkie komcie na 100% WYMIENIAMY SIE KOMCIAMI TYLKO DO 30!!Dlatego , że nie mamy czasiku.. Bo całe… dzionki(prawie) spedzamy na dworze !! fany blog trzymaj tak dalej http://www.szama-sama-siama.blog.onet.pl
Przepraszam,ze sie wtrace i moze mam inne zdanie,ale wg mnie czlowiek,ktory nie pochodzi z gor niebylby w stanie oddac ich piekna.Co z tego ..mozna robic zdjecia,ale zeby oddac w nich emocje,przeslanie,uczucia trzeba byc naprawde dobrym fotografem i w tym przypadku mieszkac w gorach….Jednym slowem Beskid Niski gora;))Pozdrawiam
Jedno pytanie do Ciebie – bo jakoś nie wywnioskowałam tego z lektury bloga (może dlatego, że czytuję, a raczej oglądam go stosunkowo od niedawna, a może dlatego, że zwykle na opisy nie patrzę, lecz samym fotografiom się przyglądam… A natura moja ciekawska ) – czy w górach mieszkasz, czy tylko odwiedzasz je od czasu do czasu?
Czułem podczas czytania, że coś sie wydarzy . W Bieszczadach i Beskidzie Niskim też można spotkać jadowitego węża – żmiję zygzakowatą. Zdarzylo mi się to kilka razy. Pozdrawiam.
Witam serrdecznie, tym razem, jak zwykle zreszta, marze sobie, ze tam jetsem…… czuje zapachy wiosny tej tak dlugo wyczekiwanej, tej ktora napawa nas energia na caly rok nastepny. Marze, ze stoje tam, dlugo, patrze i serce me plonie z zachwytu nad Swiatem, przeciez taki piekny jest. jak ja mam daleko do tego…..Wlasnie lza sie w oku zakrecila i ….Dzis bylam na spotkaniu z przyrodnikami w kanuionie okolicznej rzeki, z wszystkich proponowanych wycieczek, jednoglosnie bez slow cala moja rodzina ( liczaca sztuk 3 ) pomaszerowala tropiac grzechotniki. Ludzie jak to ludzie wypytywali, dzieci lekko poddenerwowane. Prezwodnik podal najwazniejsze wskazowki …… i nakazal podnosic kamyki, bo nasi przyjaciele o tej porze dnia powinny sie tam wlasnie skrywac. Wyruszylismy na lowy …..Idziemy sobie, idziemy wszyscy podnaosza kamyki i podnosza a ja nie, chyba za stara ze mnie osobka na tyle odwagi. Zdecydowalam sie jednak zapytac przewodnika co bedzie jak podniose ten oto kamien no a pod niem bedzie ten moj mily w dotyku a nie mily w kaszeniu waz??? Nie wiem czemu ale obawialam sie, ze waz zechce mi zaaplikowac dawke jadu. Pan ze stoickim spokojem odparl moje obawy. Waz sie bedzie, przeciez, mnie bal i zabierze swe cialo i w nogi….mimo iz brzmialo to zdecydowanie, realnie, prawdopodobnie i przekonujaca wolalam sie skupic na podgladaniu innych, kiedy wystawiaja sie na to ryzyko. pomyslalam, mam nadzieje – slusznie, ze jak zobacze kogos innego w takiej akcji, upewnie sie co bedzie grane. Wtedy podejme to ryzyko jak mopi poprzednicy. NIestety wycieczka dobiegala konca a grzechotnika w naturalnych warunkach nie zobaczylismy, wracalismy do miejsca wymarszu raznym krokiem, ja znalazlam sie miedzy przodownikami grupa a wlekacymi sie z dzieciakami rodzicami. No i stalo sie strach przeszyl mnie od stopy po koniuszki wlosow. krok razny, zmierzajacy wesolo w przod…. az nagle widze weza sunacego pod moaja stopa, w jednej sekundzie widzialam nastepna klatke tego co moglo sie …., moja spadajaca noga przygniata weza a ten w odwecie zawija swe cialo i zanurza swe zabenki w mojej nodze – wstrzykujac jad…. AAAAAAAAAAAA!!!! pomyslalam, daleko do szpitala!! – ciekawe, ze w jedna sekunde no moze nawet dwie czlowiekowi tyle mysli moze przeleciec przez glowe – madre z nas istoty ..::))Mialam wrazenie, ze ze strachu zamarlam z noga w powietrzu, dokladnie jakby zatrzymano kadr filmu albo nagle zaczelo zycie sie toczyc w systemie poklatkowym. W efekcie waz umknal, nie zostal zdeptany. Ja z wrazenia krzyczala, „waz, waz..znalazlam weza!!!”….krzyczac to mialam swiadomosc, ze zrozumie mnie tylko maz i corka jednak angielskie slowo nie bylo w stanie wcisnac sie w gardlo. Przewodnik, oczywiscie nie wiedzial co jest grane ale zamarl na chwile, zerknal na mojego lubego, ten zeznal prawde ppo angielsku i wnet przybiegla cala zgraja ciekawskich, z nimi jakas pani reporter, ktora sie z niami akurat zapaletala w ta ze ture wycieczkowa. Zaczela wypytywac kim jestem, skad, itd itp. bede wiec slawna……blahha ha przewodnik poinformowany o tym, gzdie czmychnal wazn dokladnie po pierwszym rzucie oka na widoczny skrawek grzbietu weza, rzucil sie na trawe.. Wygladalao jakby chcial swoim cialem nakryc go, pozbawiajac mozliwosci ucieczki. Zastanowilo nas to bardzo, jego dowaga byla zaskakujaca…. za chwile okazalo sie, ze to nie byl grzechotnik, jakis nie majacy ochoty na gryzienie kogo kolwiek, zastraszony przedstwaiciel gatunku.. z wrazenia nazwy oczywiscie nie pamietam. Z tym, ze jego skora przypominala grzechotnika, zwykly zjadacz chleba nie zobaczy roznicy w mgnieniu oka. Rzeczywiscie, pozniej dotykalam grzechotnika, mimo podobnej kolorystyki ten byl gladki, grzechotnik ma tak specyficzne luski z wyraznie wyczowalna roznica poziomow…cholewcia ale sie rozpisalam…..zaraz zabieram sie za zczytywanie fotek jak jakas wyszla wcisne na swojego blogaska, moze bedziesz mial ochote zobaczyc.. jak tak to wpadnij kiedys….blogofotki.blog…..pl
Mnóstwo w tym zdjeciu treści. Za dużo. Owszem bardzo udana fotografia, ale ten kontrast treści jest okrutny. Poza tym to piękne i ciche strony, w przeciwieństwie do gwaru za górką. Lubię cały BN – w środku tygodnia bez tego turystycznego zgiełku. To miejsce jak wiele innych z tego albumu jest mi dobrze znane. Razem z historią również. Świat smakuje w tej Twojej jego części inaczej – na pewno pełniej.P.S. Wiesz – historię tylko w jakiejś części tworzą politycy. To prawda, że nie małej.
Niesamowity klimat ma to zdjęcie… Jakiś taki niepokój duchowy wprowadza. Kiedy patrzę na nie, mam wrażenie, że za moment wypłynie z tej cerkwi jakiś duch, zjawa… Piękne:)
wiesz mam to szczescie, ze jestem kochana i kocham….. moje wyzniania do do Ciebie sa odzwierciedleniem moich uniesien jakie towarzysza spogladaniu na to co i Ciebie zachwyca a mnie nawet podnieca. Podniety czysto umyslowe zwielokrotnione sa tesknota za krajem. Podoba mi sie to jak dostrzegasz piekno w zwyklych rzeczach…. moze oznacza to, ze najzwyczajniej jestesmy podobni do siebie. Dlatego z pprzyjemnoscia zagladam do Ciebie i podgladam Twoj swiat.Gratuluje Twojej wybrance, mam nadzieje, ze rownie pieknie potrafisz okazac jej ta milosc, jaka palasz do niej. Kobbiety sa niczem ten kwiat na jabloni, potrzebuja otulanymi byc – sloncem. Partner jest tym sloncem, co nas tulic i wielbic powinien, wtedy bedziemy kwitly u boku ukochanego……. przez wieki….pozdrawiam
Widzisz i czujesz podobnie jak ja. Skąd się to u Ciebie wzięło? Czytałaś w dzieciństwie te same książki? O Winnetou…, … W Beskidzie i Bieszczadach jeszcze są tereny, gdzie można chodzić na azymut, poza drogami i szlakami, więc tak wędruję. Gdy coś przykuje moją uwagę – pstryk, jak Japończyk Dla niektórych to kicz, innym się podoba, kogoś wzrusza… A ja to wszytsko gromadzę, w sercu i na zdjęciach. Cerkiew stoi blisko drogi – nie jest jednak często odwiedzana – to przygnębiający widok, w środku jest pusto.
popatrzylam ponownie na fotke i zadumalam sie nad nia, wiesz, pewnie nie:jak nie wiele trzeba aby otulic swa dusze cieplem i delikatnym musnieciem, blogosci jaka niesie w sobie dusza takiego miejsca, ktore wlasnie tutaj ukazales…wlasniwie nie ma w tym kadrze niczego zaskakujaco niesamowitego……czuje, ze to miejsce nie jest czesto odwiedzane a jednak nadal ma w sobie magie… to ona mnie otulila..pozdrawiam
hm? Zastanawiaja mnie w wiekszosci powyzsze „komcie’…zupelnie jakby nie byly odzwierciedleniem ogkladajacego fotografie a tylko przypadkowe zatrzymanie sie z szybkim zostawieniem sowjego adresu….. a wszystko dla „komci”sorry dla mnie to ………Chce cos dopowiedzidec a co czuje patrzac na ta fotografie….. ludzie w Europie nie zdaja sobie do konca sprawy jak cenna jest nasza europa, Polska ze skarbami kultury…… kiedy patrze na ta stara budowle z przekreconym krzyzem na szczycie, doswiadczam na dusz ysmaku tej naszej kultury….heh ciekawostka, kilka dni temu spotkalam faceta, lotnika, ktory jak sie dowiedzial, ze jestem z Polski zaraz zaczal sie zachwycac i obwieszczaxc mi jak to wspaniale piora ma Czeslaw Milosz….. to bylo moje pierwsze spotkanie ( po trzech latach bytnosci w tym kraju) z osobnikiem majacym swiadomosc istnienia czegos co sie Polska zwie, do tego wiedzac o niej cos wiecej niz przecietny Amerykanin ( zazwyczaj mysla, ze PL to jakis kraj za Uralem, moze tylko jakas zasniezona czesc ZSSR. Kiedy moj kuzyn, jakies 8 lat emu, zawital w progi tego kraju, pracowal przy odnawianiu jakis tam restauracji ( nazwy ni epodam bo kryptoreklama nie potzrebna, zreszta mimo serwowanego tam jedzenie nie przepadam za ta restauracja)…powroce do watku, wiec kuzyn moj rzucil okiem na powierzchnie podlogi, przeliczyl i rzekl ” bedziemy potrzebowali tyle a tyle jednostek kwadratowych, aby przykryc podloge. Wtedy to olsnieni wspolpracownicy oznajmili, ze kuzym moj powinien pomyslec o studiowaniu bo jego zdolnosci sa nieograniczone…heh tak wlansie mozna ocenic, jak to czuje poziom umyslowy przecietnego obywatela tego oto kraju. Nie wiem ale chyba przecietne polskie oko okresli w przyblizeniu, oczywiscie dlugosci pokoju, przemnozy liczby przez siebie i poda wynik… tutaj zakrawa to o cudowny umysl…ahh ide sciagac moje fotki, mam nadzieje, ze tarfilam jakas fajna…aaaa co do mich wyznan miloscych – nie obawiaj sie nie jestem jakas walnieta i nawiedzona, to byla taka forma okazania zachwytu nad tym co robisz a nie proba porwania i poslubienia Cie, mam nadzieje, ze dalo sie to odczuc…pozdrawiam.
SiEmAnEcZkO….SuPeR BlOgAseK…ExTrA NoCiA.wPaDaJ Na http://www.jestem-kate.blog.onet.pl ZaPrAsZAm sErDeCzNiE.OdWdZiĘcZ Mi Sie KoMcIĄ..pLiSsSkA!!!!- – - dObRaNoC…=)
…w Króliku Wołoskim, po którym została tylko nazwa i te cudowne miejsca. Rdzenni mieszkańcy, krórzy przeżyli eksodus, gdzieś na Ukranie, w Kanadzie i wielu innych miejscach świata. Sprawiła to historia. Ale historia to decyzje polityków. Mieli odwagę wyrzucić dzieiątki, setki tysięcy ludzi z dnia na dzień, z ziemi na której żyli od pokolen, w imię swych politycznych celów. Kto ich osądzi? Stwierdzenie, że historia brzmi jak frazes…
Aż się nie chce uwierzyć, że nic nie pozostało…tylko chmury ze zdjęcia oddają dramat, jaki się tam pewnie kiedyś rozegrał. O rdzennych mieszkańcach tych terenów – o istnieniu Łemków (bo do nich nawiązuję), że tam mieszkali i o tym, jakie okrucieństwo ich spotkało – dowiedziałam się całkiem niedawno. Nigdy na historii nikt o nich nie wspominał, a szkoda. Teraz coraz częściej o nich słyszę, a ich historia bardzo mnie zaciekawiła i gdzie tylko mogę czytam i słucham opowieści o tych niezłomnych i dzielnych ludziach. Cieszę się też ogromnie,że chociaż garstka ich pozostała w swoich rodzimych stronach, to bardzo dbają i pielęgnują swoją bogatą kulturę i zwyczaje, czego dowodem jest odbywająca się latem, niedaleko Gorlic – Watra Łemkowska. W tym roku pierwszy raz byłam w okolicach Gorlic, dokładnie w Klimkówce – piękna okolica, tylko uroku trochę odbiera sztuczna zapora, jaka tam powstała, ale może była potrzebna? Z pewnością jeszcze nie raz tam wrócę, magia tego miejsca przyciąga.
Witaj Czado,Zaglądam tutaj już od kilku miesięcy ale dopiero dzisiaj poczułem jakąś więż i postanowiłem napisać. Trafnie tytułujesz swoje zdjęcia, szkoda, że tak rzadko komentujesz – to wzmacnia efekt obrazu (kto nie chce – niech nie czyta). Oglądam Twoje zdjęcia i ….. pragnę powrócić w Bieszczady, odwiedzić lekceważony do tej pory Beskid Niski – pokazać to Piękno moim synom.Z górotęsknym pozdrowieniemKrzysztof
Jejku, cudne są te zdjątak, niestety nigdy nie miałam okazji być w Bieszczadach i podziwiać ten piękny krajobraz…Pozdrawiam i zapraszam do mnie http://www.kasiunia1491.blog.onet.pl
te wszystkie puste miejsca, które kiedyś rozbrzmiewały śmiechem, płaczem, rozmowami, tętniły życiem, zawsze napełniają mnie jakimś smutkiem, przygnębieniem… zbyt często ludzie nie mają umiaru w pysznym przekonaniu, że można po trupach do celu…
wspaniały blog i wspanałe zdjęcia. Ja też trochę fotografuję, ale nie wychodzi mi to jeszcze tak dobrze, ale lubię to robić, a w końcu treing czyni mistrza. W wolnej chwili zapraszam na http://photo-by-m.blog.onet.pl/ pozdrawiam
Te zdjęcia są cudowne. Mi się bardzo podobają. Jestem tutaj po raz pierwszy ponieważ zobaczyłam ten blog na onecie jako jeden z najlepszych. Bardzo uwielbiam krajobrazy górskie. Są takie piękne i zawierają jakąś nieodczytaną myśl. Z dnia na dzień zdjęcia są coraz ładniejsze.
Ja wiem. Ja Cię rozumiem i czuję, że nie chodzi o Ciebie i Twoje zdjęcia. Moje dzieci z „Miłośników” co rok sprzątają cmentarz na Bonarówce i palą światełka. Bo tam już nikt nie przychodzi… I jeśli my o Nich zapomnimy, to niech Bóg zapomni o nas.
W Beskidach sa najpieknijesze burze …chmury wspaniale sie ukladaja i mozna poczuc cos w powietrzu ….czasami wyczuwam wrecz wrogosc burz…Ladne zdjecie … zreszta kazdy to wie;)
Poprostu miodzio fotka! Tak sobie właśnie siedzę i marzę o wakacyjnej wyprawie w góry. I płakać mi się chce, bo już wiem, że całe lato spędzę nad morzem: góra żółtego piachu i woda. Pensjonat, plaża, pensjonat, plaża…i tak w kółko
patrząc na ten pejzaż każdy chciałby tam być. Każde z Twoich zdjęć (wraz z komentarzem) może byc wspaniałą zachętą dla ludzi chcących odwiedzić Polskę i zobaczyć jak jest piękna…
soczysta zielen, pomieszna z delikatnoscia wtraconych innych kolorkow i ten drewniany detalik….dobre oko to sprawa podstawowa…jej ile razy widze dobry kadr a nie ma jak go zrealizowac..a szkodajakis czas temu upatrzylam sobie piekny widok, czekalam na odpowiednia pogode, do tego kwitnace czeresnie. Na pierwszym planie drzewa bez lisci a z kwiatami, co rano jade tam samochodem, co rano myslalam nad tym kadrem. Pojawil sie jednak problem, kadr o jakim marzylam byl mozliwy do osiagniecia dokladnie na zakrecie drogi, z gorki – sprawa z innej pozycjii zupelnie smaku nie miala jak sie okazalo, nawet jesli bym sie usadowila dokladnie na srodku zakretu, plus na srodku drogi… to nie wiem czy bym mogla sie skupic na wcisnieciu w kadr tego co chcialam, czy tez na wypatrywaniu auta co na mnie najedzie?tak wiec kadr wymarzony bedzie za rok i to tylko jesli wejde w uklad z jakas mila duszyczka policyjna, ktora pomoze mi zablokowac ruch na drodze.. inaczej sprawa nie bedzie zrealizowana…fju zapomnialam doadac, ze podstawa kadru jest widok ma Mt. Rainier, z wyjatkowo spora widocznosc gory, biorac pod uwage odleglosc od niej , jaka nas dzieli..pozdrawiam
teraz napatrzylam sie tak na nia i wiesz, cholera, masz racje – a to dlatego, ze wzrok moj przyciaga ta magia tla, rozmycie jego spowoduje skupianie wiekszej uwagi na obiekcie fotografowanym…zwracam honor::))pozdrawiamale i tak zlotem blyszczace tlo ma cos w sobie, cos co nie pozwolilo Ci na nie podzielenie sie z nami _ i dobrze jest na czym zawiesic oko
dla mnie nie jest az tak niedoskonale, ciekawe jest to, ze ta zlota jesien ( jaka na mysl mi przychodzi) – jes tpiekna polska wiosna, dlatego wada jaka temu wg Ciebie towarzyszy dla mnie nie zawiera wartosci ujmujacej..dlatego tez chyba dobrze jest zrobic ten sam kadr z roznymi glebiami ostrosci, wtedy mozna deliberowac nad kwestia…..
No proszę – każdego dnia człowiek uczy się czegoś nowego. A za wiedzę można tylko dziękować, więc dzięki ci, Czado Nie tylko za wiedzę, ale również za wspaniałe zdjęcia, które oglądam bardzo często – bo lubię tu przychodzić
Mówiąc najprościej byłoby lepiej dla tego zdjęcia, gdyby tło było jeszcze bardziej rozmyte. Teraz gałązka zbytnio wtapa się w otoczenie ponieważ ma dokładnie te same kolory. Bardzo cieszy mnie Twoja stała obecność. Pozdrawiam.
Witam jestem tu codziennie, ale nie wypowiadam się, bo nie chcę sie powtarzać Przeczytałam wyjaśnienie co do głebi, ale dalej nie wiem gdzie jest ten nieporządany efekt, ja tam uważam, że nie ma się do czego przyczepić Nie znam się zupełnie na fotografice, cykam zdjęcia, bo lubię, efekty są raczej marne, bo j/w Ale ja dopiero niedawno zaczęłam się bawić w fotografowanie, w dodatku Zenitem TTL, a urodziłam się w czasie kiedy pan cykał pierwsze zdjęcie czyli mam jeszcze trzydzieści parę lat żeby dojść do takiego mistrzostwa jak Pan Pozdrawiam i dziękuję po raz kolejny za ucztę dla oka
Głębia Ostrości to kombinacja wartości przysłony, ogniskowej obiektywu i rozmiaru matrycy lub błony fotograficznej, która powoduje, że tło fotografowanego obiektu jest bardziej lub mniej rozmyte. Im mniejsza głębia ostrości, tym bardziej nieostre jest to co przed lub za obiektem.Np. ostry czubek nosta, a oko już nie. Podczas zmniejszania rozmiaru zdjęcia rośnie głębia ostrości i taki niepożądany efekt wystapił w tym przypadku.Głebię ostrości niekórych zdjęć można właściwie ocenić tylko oglądając je w dużym formacie.
Wygladało dobrze na całym ekranie. Po zmniejszeniu rozmiau GO okazała się zbyt duża, ale żal było wyrzucić. Jak znajdę chwilę dołożę frgment ze zdjęcia o większej rozdzielczości. Pozdrawiam
czesc. u mnie na blogu jest konkurs na najlepsze i najładniejsze max 5 obrazkow. masz duuze szanse, regulamin na blogu- http://www.agutka12.blog.onet.pl mam nadzieje ze sie zgłosisz:)
Listki. Tak to już wiosna! ps.a wczoraj biegajac czemu nic nie uchwyciles? widziałam przesliczne niezapominajki na ląkach! usmiechem wabily przechodniow! pozdrawiam
… a mi się podoba ! To pewnie jakiś sad, więc drzewa muszą rosnąć w nim w rządach, symetrycznie. Sąsiedztwo krzewów też może mieć znamiona żywopłotu lub pola z krzakami owocowymi ? To wszystko wygląda jak obraz w kwietnych ramach dla zieleni traw w sadzie, a te obsypane kwiatowym puchem krzaki są jakby żywcem z zimy wyjęte. Uroczo !
Dzień dobry, a może dobry wieczór? Znów sie czegoś dowiedziałam, dzięki 
WYMIENIAMY SIE KOMCIAMI TYLKO DO 30!!Dlatego , że nie mamy czasiku.. 
Bo całe… dzionki(prawie) spedzamy na dworze !! fany blog trzymaj tak dalej 
~czarnulka
30 Listopad 2009 03:32
Taa jasne bylas
sciemniaro.
~ANNARE
22 Czerwiec 2006 16:39
Bylam tutaj..bylam..widzialam…bylam swiadkiem tej ciszy..bylam …znam to miejsce…asia.Londynhoneyasia@wp.pl
~Tokar
23 Maj 2006 16:24
Ponieważ powyższy link został (nie wiem dlaczego) tak śmiesznie i błednie wklejony – zapraszam do galerii pod skróconym adresem
http://tinyurl.com/pz3eq
~Tokar
23 Maj 2006 16:22
Podobną tematykę uchwyciłem będąc na Roztoczu Południowym (Horyniec i okolice). Chciałbym się pochwalić paroma zdjęciami, które zamieściłem tu: http://www.wmgalicja.krakow.pl/~ptokarczyk/Roztocze/index.htm ; jednocześnie proszę o wyrozumiałość – aparat kompaktowy i niezbyt wprawna ręka robiła te zdjęcia
~czado
21 Maj 2006 20:54
asiaczek1994@op.pl
21 Maj 2006 18:20
Hej!Jestem po raz pierwszy na tym blogu i od razu twój blog bardzo mi się spodobał.Piszesz rewelacyjne notki oraz starannie prowadzisz bloga.Bardzo mi było miło gdybyś weszła na mojego bloga i coś skomentowała.Oto adres:www.beyonce-knowles-bee.blog.onet.pl
asia145@vp.pl
21 Maj 2006 12:07
zapraszam cie na konkurs na naj napis na blogu http://www.fajny-asi.blog.onet.pl
blogovision@vp.pl
21 Maj 2006 08:24
takie zwyczajne te nagrobne pomiczki, na dodatek stare a taka magie w sobie maja… czym sie nie moga powstycdzic, w wiekszosci, nowe cmentarze……. jak to sie robi..
~Marcella
20 Maj 2006 20:01
Zapraszam do Bandrowa Narodowego. Żyli tam Polacy, Niemcy i Ukraińcy – przez wieki. Nie przyjedzie tam żaden prezydent, żaden ambasador ani nawet żaden poseł. A jednak na Zaduszki palą się światełka na stuletnich grobach i starcza, trzęsąca się ręka Dziadka Łapy zakopuje w ziemi skibkę chleba…
kamijka@op.pl
20 Maj 2006 15:07
Jak bardzo trzeba być wrażliwym, żeby tak cudownie się zatrzymać nad światem. . .Dobrze, że jest na śwecie i w Człowieku ta nieskomercjalizowana jeszcze wrażliwość. Dziękuję!”Pochyl się nad tą ziemiąGdzie krzyże w zagonachZałamują nad namiZałamują zmęczone ramiona”
~Megan 276
20 Maj 2006 08:49
Witam. To zdjęcie jeśli o mnie chodzi nie skłania ku smutkowi . Sprawia to blask słońca wśród tych pomników. Dla mnie to zdjęcie symbolizuje odwieczny związek życia ze śmiercią. Pamiętajmy o zmarłych i historię tych bo byli przed nami, ale spójrzmy na słońce! Serdecznie pozdrawiam
Ps. Czy po weekendzie coś przybędzie? 
~justysia36
20 Maj 2006 08:10
stoja na straży…swą pamięć znacząc..cisza i spokój tu panuje a my razaem z nimi wtej zadumie……….
~nen.
20 Maj 2006 02:30
‘bo jeśli jest cicho, to taką Ciszą najprawdziwszą…’
~wilk
19 Maj 2006 22:39
wszystkim smutno,wejdzcie na strone w google Królik Wołoski,odszukajcie Tomka Szweda i spróbujcie coś zrobić ,przy okazji są tam foto cerkwi z poprzednich zdjęć ,pozdrowienia czado.
~czado
19 Maj 2006 12:06
Nie jest tak źle. Ten cmentarz kilka lat temu został wyczyszczony, nagrobki i krzyże tam, gdzie to było możliwe naprawione przez krakowskich studentów i naukowców. Znicze też tam były, ale nie znalazły się w kadrze.
~Siwy
19 Maj 2006 11:44
Ktoś jeszcze przychodzi…
~sector
19 Maj 2006 09:24
O rany Czado – proszę – cmentarze JESIENIĄ! A Ty sie uparłeś na porę, gdy ogromnie chce się oddychać i czuć.P.S. Fotka i miejsce super.
~wolfbitch
19 Maj 2006 00:37
z tego co pamietam na kazdym kroku chodzac po beskidzkich lasach spotyka sie „pamiatki” po tych wydarzeniach…Czuje sie cos niesamowitego..
~Poli
18 Maj 2006 22:40
I ani jednego znicza
o takich miejscach niestety coraz mniej ludzi pamieta….
ania_slowiczek@onet.eu
18 Maj 2006 20:41
Siemanko:* I etap na http://madzik-1515.blog.onet.pl właśnie ruszył! Głosuj na mojego bloga http://www.ania-slowiczek.blog.onet.plMasz czas do wtorku z zostawianiem głosów na mój blog !!!
(nr.: 200 )
~Asia
18 Maj 2006 19:58
Leśne cmentarze są cudowne… taka historia, taka tajemnica…
~Mi$ka
18 Maj 2006 17:02
Smutno… Miejsce sprzyja zadumie…
blogovision@vp.pl
18 Maj 2006 16:48
slysze ta cisze tak dosadnie zgrywajaca sie z miejscem, w ktorym jestesmy….tylko te szlejace w zieleni ptaki … wyrywaja ze snu tych co tam cisza otuleni sa..pozdrawiam
kawowajulia@poczta.onet.pl
18 Maj 2006 14:13
Wiele lat temu w miejscowosci Sulistrowa byl w lesie opuszczony grob zolnierza. Dzieci z miejscowej szkoly podstawowej nosily tam kwiaty. Byl to ponoc grob powstanca. Wrocily wspomnienia. Wrocila chec zobaczenia tego miejsca po raz kolejny.
~Bzigo
18 Maj 2006 10:03
Horyzont istnienia – miejsce gdzie życie styka się ze śmiercią…Cmentarz zawsze skłania mnie do zadumy, ostatnio szczególnej – wczoraj minęła 20 rocznica śmierci kogoś mi bardzo bliskiego…Takie opuszczone cmentarze, groby budzą chęć zapalenia znicza; nie można o nich zapominać. Wieczne odpoczywanie…
~behemot.blox.pl
18 Maj 2006 09:49
…jak wielu jest tych świadków… wśród drzew, na łąkach, w najmniej spodziewanych miejscach… eh…