pejzaż

Przepiekne buki …niech zyja.

Masz racje Czado. Dla mnie las to swietość. Pewnie że trzeba przeprowadzać cięcia, ale czy wszędzie i za wszelka cenę. Kidyś to chociaż masowo robiło sadziło sie wiosną młode dzrewka w lesie na porębach. Teraz robi sie to coraz rzadziej. A lasy to przecież nasze płuca. Pozdrawiam Cie serdecznie. I oby Twoje słowa oeciach dla potomnych nie okazały sie prorocze. Niech nasze dzieci też mają las naturalny i pieknie zielony.

Jestem mamą leśniczego, który gospodarzy na 1450 hektarach lasu , skończył studia na wydziale leśnym na Poznańskiej AR . Wiem , że nic co jest niepotrzebne nieuczyni na stanie lasu. Las trzeba też hodować, jak sad jak rolę. Żaden leśnik, a są to ludzie , którzy pracują w nim z zamilowania do niego, nieuczyni nic na szkodę jego. Za tak niskie pobory i cięzką pracę w terenie niepracuje ktoś kto lasu niekocha. Więc jeśli trzeba wyciąć jakieś drzewa to jest to przemyślane i napewno na tym terenie już rosną następcy , którzy dorosną jak moje wnuki przejmą leśnictwo, bo taka jest kolej pokoleń wśród leśników, co dziad posadzi to wnuk zetnie. Pozdrawiam yolka_k

To bardzo piękne porównanie – stare drzewa jako nasi przodkowie. I tak samo jest żal drzew, jak wycinanej z naszej pamięci miłości do przodków. Bo czyż sami nie skracamy naszej tradycji pokoleniowej – tak z rozpędu, jak ścinamy piękne, …. letnie drzewa. Cieszę się, że chcesz zostawić pamiątkę dla wnuków, tylko tak człowiek ucieknie przed depczącą nas po piętach epoką samotności…

Zgadzam się z panem, mam podone odczucia, jeśli widzę padające zdrowe drzewo, wtedy coś dziwnie mnie w secu boli, niezależnie od racjonalnych powodów dla których jest ono usuwane. Koło mojego domu (w odległości około 1m) wyrosła cudna brzoza, płakałam jak ją usuwano, choć rozum nakazywał coś innego. Po dwóch latach na jej miejscu wyrosły trzy małe brzózki i co ja mam teraz robić?? Serdecznie pozdrawiam.

W tej chwili… trochę mnie uraziłeś. Mam do czynienia z lasem na codzień i z gospodarką leśną związana jestem bardzo blisko. Z tego opisu wynika, że bezmyślni drwale wkraczają do lasu po to, aby w szalonym transie wycinać wszystkie drzewa dookoła. Tak nie jest, naprawdę. A to, że ten las wygląda tak, jak wygląda, zawdzięczamy w dużej mierze leśnikom, którzy o niego dbają, również poprzez wycinanie niepotrzebnych drzew… W dzisiejszych czasach las nie dałby sobie bez nich rady! P.S. Fotka jak zwykle prześliczna )

Piękny widok. Ciekawe, czy w tym zagajniku są grzyby?

Tak, lubie brzozy. Ich delikatne liscie, biala kore, miejsca w ktorych te drzewa rosna. No i spokoj, cisze …

Nieba, gór i zagajnika. Tak.. Czasem czuję że tyle właśnie potrzeba mi aby być szczęśliwą. ;.)

Też zobaczłam kozakiWidzę jak wychylają się z traw.Napewno uzbierałabym cały koszyk w tak pięknym brzozowym zagajniku.Będzie mi się śnił ,bo pomarzę o nim i o kozakach i o słońcu…ach.Cudnie.

oo:) takie widoki są mi przyjemnie znajome:)

Zakochałam się w poprzednim zdjęciu! Gdyby rozmiar był troszę większy, zrobiłabym z niego tapetę na pulpit…

Witaj w pozytywnym nastroju. Nareszcie wyczuwam nutę optymizmu jaki dla mnie zawsze niesie brzozowy zagajnik. Ostatnio zaglądałam z obawą bo zdjęcia były b. piękne ale w „ciemnym” nastroju. Pozdrowienia.

Aby się znaleźć w Gorganach to należy najpierw przejść przez Paraszkę, czyli minąć Bieszczady, czy trzeba jakoś inaczej iść(jechać?)?Czy są jakieś szlaki tam prowadzące?

Jakie kolorki:) Poranne slonce, tak?czado, musze Ci powiedziec, ze twoje zdjecie wywyluja u mnie -stale i niezmiennie- usmiech na twarzy:) Jest co powiedziwiac:)

Marzenia się spełniają. Potrzebna jest grupa, namiot, trochę zdrowia i sprawności, trochę gotowki na podróż…100-200zł, mapa i orientacja w terenie lub dobry przewodnik. Wszystko jednak zaczyna się od marzeń… Pozdrawiam

Niebo chmur, góry słońca… Ekstra!

bardzo ładne zdjecia, i wogóle… zapraszam na mojego bloga http://www.pampers-manka-dziobos.blog.onet.pl

morze mgieł, cudne:)

Przepieknie uchwycony moment… Wyjatkowo udane zdjecie i powiem jedno:na Twoich zdjeciach mozna byloby uczyc nazwywac wszelkie odcienie barw )), fenomenalnie je chwytasz i zapisujesz…Serdecznie Cie pozdrawiam!

Jeszcze nigdy nie widziałam Biszczad tak łudząco podobnych do morza! A może na odwrót?;)Tak, ratujmy Słońce!:) Bez słońca nie bedzie kolejnych Twoich cudów, Panie Czado:)

Bardzo afrykański klimat i -oczywiście- bardzo piękne…