Miałam kiedyś podobną pocztówkę, wyglądała jak z bajki, jakby się zatrzymał na niej czas… albo klatka z filmu „Między niebem a piekłem” z Robinem Wiliamsem…ahhhhh

Jakie to śliczne jest Zachwyca swoim pięknem.http://egzystencja-natury.blog.onet.pl

Piękny rajobraz… : ) Czyżbym widziała sarenkę w dole fotografii ? ; D || kopytny.blog.onet.pl

to jest piękne…:) zapraszam namalowane-lustrem.blog.onet.pl

jak żałuję, że w tym roku nie mogę wyjechać w Bieszczady! ZAwsze gdy patrzę na te zdjęcia, mam wrazenie, że na płaskim Mazowszu nigdy nie znajdę takich widoków…

Aż chce się krzyknąć: ‘Dzięki Ci, Panie za Twe hojne dary !’ … Może to sama natura w postaci pioruna podpaliła stary krzyż ? Natura bywa nieobliczalna i … magiczna, jak na dolnym zdjęciu.

nie człowieka kocham mniej lecz naturę bardziej

Jakiś czas temu to był tylko sen kogoś tam – teraz najprawdziwsze szczęście i radość nie tylko dla Rodziców… Dołączam się do gratulacji i ciepłych słów pomyślności.

Kobiety ,które rodzą się o zachodzie słońca mają wspaniałych mężów… A te kolory na niebie ogłosiły światu że na świat przyszła niezwykła osoba. Taki widok powinien zawisnąć nad jej łóżeczkiem….>

To wygląda jak z innego miejsca we Wszechświecie, jakby ta planeta miała ze dwa słońca, niesamowite ujecie!!!

Zdjęcie zachodu – mistrzostwo świata !!!!A dla rodziców małej Hani, wszystkiego najlepszego z okazji narodzin maluszka.

Te zdjęcia są tak piękne, że żadne słowo nie jest w stanie odzwierciedlić ich uroku

A ja pomilcze w pelnym zachwycie ….

wspaniałe zdjęcia! pierwsze od dołu najbardziej mi się podoba. *tak-widzę.blog.onet.pl*

Swoją perfekcyjną fotografią ze zwykłej opuszczonej łąki stworzyłeś przepiękną baśniową krainę. Potrafisz to robić jak mało kto.Gratuluję.:)

Takie miejsca nikną w oczach.Znam kilka, które straciły swój czar, bo wielu spragnionych piekna pojawia sie tam w jednym czasie… Więc trzeba szukać dalej, być oczyma dla Tych spragnionych i kiedy zrobi sie znów tłoczno zrobic krok… we właściwa stronę… dalej.

Racja … bo pięknie jest tam, gdzie nas nie ma … zazwyczaj, na szczęście Wtedy jest o czym marzyć i śnić …

jak zwykle jestem oczarowana

Piękne miejsca,pięknie pokazane.

Super zdjecia i ujecia!pozdrawiam

Uwielbiam te Twoje bezkresy, Czado … Wspaniałe jest zdjęcie dolne z tą wciągającą perspektywą, podkreśloną drzewami w skali na stoku. Coś nas wabi w głębię, wciąga w odmęty chmur. Kolory i kształty są takie wyraźne, jasne, ostre … Wydaje mi się, że to nie zbocze z Rymanowa lecz podwodny świat koralowców, ukwiałów i glonów, nad którym przetacza się błękitny przypływ oceanu. Wodne żyjątka lekko tylko falują pod presją białego szaleństwa na powierzchni, gdzieś na Zwrotniku Raka … )

Mm… jest cudnie.

zapach nieznanego

za którym ? zakrętem te panny różane w zachwycie nad swym urokiem wabią swą delikatnością…

aż chciałoby się zjeść ;D

Latem – zimy,Zimą – lata,I tak na przemiany ,chcemy czegoś, co ulata…ps. nie ma to jak częstochowskie rymyMałgorzata

Bardzo ładne masz te wszystkie zdjęcia :

Ech, Farciaro …;) zazdoszczę Ci, Ameli, tych wakacji w górach. Ja dopiero w październiku ruszam w trasę: Beskid Sądecki – rejon Piwnicznej, Rytra i Wierchomli … albo … Dubaj. Serce woła: ‘Beskid !’ a rozsądek marudzi: ‘No zobacz wreszcie ten kiczowaty Dubaj na własne oczy’.

To pierwsze zdjęcie mnie „powaliło”. Takie uwielbiam najbardziej

….a księżycowe anioły ogniem zachodzącego słońca rozpalają Twoje morskie latarnie..byś drogę odnalazł w stronę nocy każdej… gdzie jesteś dziś?… nie zauważasz zauroczony…

http://www.websitetester.biz/index.php?lang=po&ref=55fc5825fc24e4672f2e3c83fc4bcb06 polecam przeczytać, być może i skorzystać

Pierwsze zdjęcie jest niesamowite, zjawiskowe!!!

Po prostu padłam na kolana kiedy zobaczyłam pierwsze zdjęcie!Robisz wspaniałe fotki…

Mistrzu!Cudowne zdjęcia… (jak wszystkie zresztą) Nie jestem fotografem więc raczej nie napiszę tutaj nic mądrego…Pozdrawiam…

….mój zakątek ciszy?….. ciągle go szukam nad tamtym strumieniem, który zapomina moje grzechy gdy zanurzam w nim dłonie….. na łące pełnej kolorowych motyli lub deszczu….. pod niebem księżycowego światła….. w końcu jestem sobą…..

Ech… Muszę odwiedzić dawno nie odwiedzane miejsca…

Dziękuję, i tyle

Co do pierwszego zdjęcia. Odrazu gdy go zobaczyłam pomyślałam: jak przyjemnie byłoby położyc się w tej trawie, nawet teraz o 10 w nocy. Leżeć, nie myślec o niczym, zapomnieć o całym bólu istnienia, spoglądać na gwiazdy, na przelatujące samoloty…Zatopić się w ciszy…

Gratuluję sił witalnych ! Jak się biegło, Waldku ? Dotarłeś do Swoich, więc uciekłeś spod ‘rzeźnickiego noża’ … 8] Czy 80 km biegnie się w jeden dzień ? P.S. Wieczorna nostalgia Twoich widoczków wraca mi chęć do życia w tym miejskim tyglu szaleństwa i jazgotu … Ratunku ;

Tak, to prawda- droga jest najwazniejsza ….A fotografie piekne!

To, co najbardziej cenię to spokój.Kiedyś za oknem widziałam sad, leszczyny, rozległe pola…Jak to możliwe, że teraz rowerzyści na wiadukcie zaglądają mi do okien?Czy cywilizacja jest dobra?

Piękne! Dziękuję!

Twój blog znalazł się w gazetce blogowej http://przejrzyste.blog.onet.pl

Robisz przepiękne zdjęcia. Masz wielki talent. Obejrzałam wszystkie Twoje zdjęcia na tym blogu i powiem, że jestem pod wielkim wrażeniem. Pozdrawiam!

Przepiękne ujęcia, skłaniające do refleksji [ bacardi.blog.onet.pl ]

Dzis tez bym taka chciala…Zapomniec, nie myslec, nie kalkulowac, nie przewidywac…

…ukołysać pragnienie i spocząć na laurach…

I trawa zacznie się kołysać……i szum delikatny się wzmoże…..UCIEKAJ!!!!! To mrówki Cię namierzyły……Zaraz sobie przypomnisz po co jesteś na tej ziemi……Przepraszam nie mogłam się oprzeć……….Jestem jedną z Tych 154 1024 spojrzeń…..ale dziś debiutuję jako ślad…..Nie mogę napisać „śliczne focie” bo banalność stwierdzenia powala mnie zawsze na kolana……Śledzę twoje poczynania od dłuższego już czasu ..ale odwaga ma gdzieś w kącie schowana……Przemierzam Twoje szlaki wirtualnie ..i nie tylko…..dlatego tak chętnie Tu zaglądam przypominając sobie własne ścieżki….Naprawdę dobre zdjęcia…i wielki podziw dla tak dużych chęci obcowania z przyrodą…..( puki jej nie zadrutują faktycznie) ale podejrzewam że i wtedy znajdziesz coś co będzie warte sfotografowania……Pozwolę sobie zatem bywać tu nadal i Cieszyć oko me światem Twoim…Ps.Też miałam smienkę … jeszcze chyba gdzieś ją mam……Pozdrawiam z wielkim szacunkiem Stefanka

…..przestań i nie mów „już” i nie zapominaj….. ja lubię myśleć o tym co przyniesie jutrzejszy wschód słońca,kolejna droga…. jak dzieciaki nam urosną do słońca….. ciekawość kolejnych zdarzeń ciągle jeszcze przed nami…:-))…wystarczy spojrzeć czasem w niebo,,,

Piękny jest Świat widziany Twoimi oczami. Pozdrawiam

…jak kolor jej tęczówek, tajemniczych….satynowych spojrzeń, co dużo już widziały…co im świat mniej już straszny a wciąż przecież zaskakujący radością buków wiosennych…pomimo mgły, pomimo łez..w oczekiwaniu słońca i wiatru… w koronach buków ,stoję tak sobie spokojna i czekam na słońce i piegi…na jutro….

Gdy patrzę w tą zieloność, to czuję się jak płaz z piosenki ‘Golec Uorkestra’:'Plum, plum, żabka pływa.Spójrzcie jaka jest szczęśliwa…’Lecz nie było mi do śmiechu, gdy z ciężkim sercem musiałam opuszczać towarzystwo salamandry plamistej, traszki górskiej i rzekotki drzewnej z Krempnej ( Magurski Park Narodowy ), uciekając przed natarczywością deszczów i zimna. W Czarnem, Radocynie i Długim nie było w tym roku tyle kwiecia co rok temu w maju. Drzewa owocowe też słabiej kwitły teraz w Olchowcu i Polanach niż u Ciebie, Waldku ;((

Mhmm…Grasz w zielone? Gram!

zanurzyć się i serfować w toni…kwiatów:)