jestem pod ogromnym wrażeniem jakbym się starała nie mam gdzie uciekać, by podziwiać takie widoki. cieszę się więc, że mogę to chociaż zobaczyć tu

A ja tesknie za takim widokiem. U mnie nie zobaczysz jarzebiny, a po kasztany i ich cudowna moc- musze jechac daleko, daleko … Dziekuje!

Berdo to jeden ze szlaków, który pokochałam jak tylko postawiłam na nim stopę. Byłam tam latem, wśród morze falujących traw, byłam na wiosnę w łagodności pięknych kolorów i resztkach śniegu… ale w jarzębinach go jeszcze na żywo nie widziałam. Prześliczne jest.

„Rosła kalina liściem szerokim …” Spieszę do niej, na połoniny ! Niech poczeka, niech nie gubi tej czerwieni, niech mi jej użyczy sznurem korali na szyję, kiścią owoców na czapkę

Tego mi dzisiaj bylo potrzeba …

ku pokrzepieniu pozdrawiam

Ach, Bieszczady znów rudzieją … Serce rośnie, gdy widzę takie sceny … ) Ale koniki są chyba zbyt masywne na Hucuły ? Będę pod Haliczem za pare dni. Najpierw się rozgrzeję, rozkręcę na Otrycie i dolinie Sanu, gdzieś przy Dwerniku i Krywem. Niech pogoda nam dopisuje ! Niech płoną połoniny !

Twoje obrazy, to forpoczta tego, co mnie czeka za dzień ;D Dziś pakuję plecak, torbę, kijki, buty i … jutro jadę do Wetliny. Już się nie mogę doczekać chwili, gdy wskoczę w te krajobrazy, zanurkuję w te kolory … Pozdrawiam Cię , Waldku i wszystkich, co biorą właśnie azymut na Bieszczady !

obejrzalam twoje zdjecia dzis po raz pierwszy i co moge powiedziec to zachwyca mnie kazde i cieszy i wzrusza bo moze niekiedy mi to jakos ucieka widze ale moment zachwycenia nietrwa wystarczajaco dlugo, bo przeciez zycie, goni…przynajmniej tu moge sie zatrzymac i pozwolic sercu zeby trzepotalo…czuje te widoki kazdym punktem ciala i mysle za takich jak ja jest pol tego swiata conajmniej pozdrawiam i czekam na nastepne

Czekamy i pozdrawiamy!

poprostu cudo ….Az dech zapiera

Chodziłam po Karpatach tam gdzie mieszkają Huculi ……tam jest piękno niczyn nieskażone….

jako amatorka powiem jak zawsze, piękne.. i nie chodzi tu o stronę techniczną bo na tym nie za bardzo się znam ale o miejsca, momenty, chwile… zdjęcia to przede wszystkim umiejętność dostrzeżenia i uchwycenia tego czego inni nie dostrzegają no i oczywiście pokazania;-) pozdrawiam, a tak na marginesie kupiłam w zeszłym roku aparat i się powoli uczę, technicznie na razie kicha, ale adrenalina przy wyszukiwaniu chwili, miejsc, niesamowita;-) zapraszam do siebie może uzyskam jakieś podpowiedzi;-)

Wygląda na to, że teraz jest lepiej – zwłaszcza trzecie zdjęcie zyskało na kolorach

Niesamowity jest ten Kamień Żaby ! A widoki …, hmmm i ta miękkość kosodrzewiny… Cudo !

Byliśmy w tamtych okolicach dwa lata temu. Na prysznic bym nie narzekała…;-) Z prysznicem czy bez warto tam być i podziwiać.

P.S. Ponownie wywołałem i podmieniłem zdjęcia, ale tak nie mam pewności czy jest OK

kuszenie wielkie pozdrawiam miło

Nie mam słów-należy się nagroda N. G.

Mocne, nasycone kolory … Bujanie w obłokach, nad przepaściami na skrzydłach biedronki … Kruche lato wątłych, wdzięcznych ziół i kwiatów na tle skalistego żywiołu … Wspaniałe !

ostatnie najbardziej mi sie podoba )) zapraszam do siebie – http://www.dominiksmolarek.blog.onet.pl

…NIE..BO…na razie wolę ziemię skąpaną w słonecznych blaskach i moje na niej bywanie…bo czas mam jeszcze przecież na czyjś wzrok uważny i rozanielony….bo i tak zdążę do jesieni….w szumie wiatru się ukołysać albo rozszaleć o zmierzchu…czas wracać i pod powiekami zatrzymać czarodziejskie pejzaże….jak te….i sorki bardzo wielkie za te dziwne znaczki ;-(

Nie moge uwierzyc w to ze ktos jest na tyle odwazny zeby latac sobie nad Giewontem. Wogóle, az cieżko uswiadomic sobie, ze cos wznosi sie w tym miejscu jeszcze wyzej. Pozdrawiam i dziekuje za sliczne zdjęcia gór za którymi tak bardzo tęsknie… alicja z fotograficznie2.blog.onet.pl

Mnie tutaj podoba sie wszystko!

Gratuluje. Cudne zdjęcia. ….powróciły piękne wspomnienia które ukryłam gdzieś tam na dnie serca.Dziś je odkurzyłam i poczułam sie czarodziejsko…. Dziękuję Ci…

Klimatyczne fotki… a gdzie jest cień fotorgafa na drugim zdjęciu? Pozdrawiam!

Warto było tyle czekać. Piękne zdjęcia. ” a życie mija…” Pozdrawiam, Edzia.

po prostu mnie zatkało … PIĘKNE

Wspaniałe zdjęcia. Wszystkie sa fantastyczne.

Żniwa… Piękny, choć tak bardzo pracowity czas. I to poczucie, że nie zmarnowało się dnia, choć pada się z nóg ze zmęczenia…

Żniwa mają w sobie pewną magiczną moc. Choć złapałem jakieś paskudne uczulenie na kurz, to jednak zawsze z dużą dozą szacunku i powagi spoglądam na złote łany zbóż połykane przez hedery….

Zapraszam do ocenek na http://www.grafka.blog.onet.plDyplomy i świadectwa + komentarze (zależy od oceny)Zapraszam!www.grafka.blog.onet.pl

i te chabry maki kąkole…:)

Byłem tam – to jak Eden

nic tak mnie nie urzeka jak ruiny i światłocień w pustym przejściu, gdzie kiedyś były drzwi popychane czyimiś rękami…W Krywnem nie byłam, nie wiedziałam o tych ruinach.Teraz z pewnością odnajdę do miejsce i chciałabym je odnaleźć takim jak na środkowym zdjęciu.Pozdrowienia!

Tak … a zieloność drzew i błękit nieba, blask słoneczny i cienie tworzą, malują dach nad ruiną. „Budują” kopułę cerkwi na nowo … To sklepienie z przestworzy żyje teraz śpiewem ptaków. Jednak ucho naszej wyobraźni słyszy coś więcej … odbite od ścian echa chorów starocerkiewnych … Tak to widzę przez Twoje zdjęcia, Waldku.

Znowu zupełnie przypadkowo trafiłam do Twojego bloga.Na komentarz wybieram ruiny cerkwi bo mnie urzekła-ciszą ,dostojeństwem upływającego czasu.odczuwa się jednak wydobywająca się zewsząd melodię śpiewu…Pozdrawiamdsdm.bloog.pl

Trawy i chaszcze dołem, krzaki i drzewa górą, na ścianach, na murach. Zamykają kokon nad ruiną. Pną się do słońca jak Twoje, Czado zboża na polach. Natura sięga po swoje. Wspaniałe choć smutne … Na przeszłość nie mamy wpływu ale możemy ratować i pokazywać, to co jeszcze z minionego piękna zostało. Czy to źle, że tłumy tu nie walą ? Chyba nie, bo co by z tego zostało, gdyby przetoczyło się tym dzikim ogrodem 350 osób dziennie ? Kto zauroczony Twymi zdjęciami zechce tu trafić, ten trafi … Komu jest pisane tu być, ten będzie … Mam nadzieję, że ja też … w październiku.P.S. Wybieram zdjęcia nr 1 i 2 od góry, ale także fotka z oknem w murze przypadła mi do gustu. Pozdrawiam,

Piękne miejsce, nie byłem świadomy dotąd jego istnienia, sięgłem po mape i znalazłem, teraz wiem gdzie znaleźć coś wyjątkowego. Pozdrawiam

Tak … Wetlina urocza, zielona letnim, polnym tałatajstwem … straci jednak te wdzięki pod koniec września, w porze spadania jabłek. Zagrają wtedy purpurowe skrzypce na inną nutę aż „drzewa podejdą do oczu”. Oczy moje, bądźcie cierpliwe …

Tak, dla tych barw- warto wedrowac …

tak malowniczo, spokojniutko, romantycznie;) fotograficznie2.blog.onet.pl

tak:) pozdrawiam