dzieki za zdjecia,sa fantasty ,tylko w gorach mozna wejsc w swoje wnetrze,zazdroszcze mozliwosci i umijetnosci,to zartem,nie jestem zawistny ale przezyc to na wyprawie fantastyczne ,mam nadzieje ze bedzie wiecej zdjec.POWODZENIA!!!!
Weszłam na tego bloga i nie mogę z niego wyjśc. Podziwiam wszystkie zdjęcia i każde z osobna. Zachwycam sie i pochłaniam piękno polskich przepieknych miejsc. Podziwiam i zazdroszczę tego co mógł Pan zobaczyć na własne oczy. Uwiecznić to na zdjeciach i przekazać innym to też musi być przyjemość;)
Byłem na Rawkach dwa razy wy tym dniu. Owszem wiało, nie dało się postać dłużnej niż 5 min. Zjeżdżałem na nartach pomiędzy buki, w głębokim puchu o jakim marzą narciarze free, pierwszy raz do w stronę Ustrzyk, drugi do bacówki.
Puste Rawki pod śniegiem … Zasypane po szyję jarzębiny Czy bardzo wiało, bo wygląda na to, że raczej nie ? Byłam teraz na jesieni dwa razy na Rawkach i za każdym razem przebiegałam nimi, uciekając w las, przewiana do szpiku kości pomimo czapki i kaptura … Schodziłeś Działem do Wetliny czy Małą Rawką ?
Zatrzymane w kadrze chwila niezwykła… niepowtarzalna…Może kiedyś zdarzy sie podobna… ale nigdy taka samaOkoliczności przyrody…fascynująceŚwietnie wykonane fotkihttp://www.argo.bloog.pl
Dziękuję za dzielenie się tym co jest w zasięgu pańskich oczu.Nie wyobraża sobie Pan ile to dla mnie znaczy.Przy pańskich zdjęciach mogę nabrać sił gdy jest „duchowy dołek”.Ogromnie i szczerze dziękuję!
Te zdjecia mnie oczarowaly!nigdzie na internecie nie znalazlam tak pieknych zdjec!bardzo lubie je ogladac,sa takie prawdziwe,realne.Pokazuja uroki polski..Sa to obrazy z mojej ojczyzny…do ktorej czasami tesknie…wlasnie do przyrody takiej dzikiej,do takich cichych miejsc..Pamietam,ze kiedys tez zastalam taka zime w lesie,dzewa oszronione bialym puchem,sciezki nienaruszone stopa czlowieka,tylko cisza,i skrzacy sie do slonca snieg…W takich chwilach chce sie zyc!i czuje sie zycie w sobie i dookola!tego zycia nie ma w zgielku duzych miast,w haosie mysli,i spraw..
Dopiero co odkryłam Pana i zdjęcia..Pana góry….. to często moje góry… te które bardziej czuję niż widzę, dotykam i głaszczę bardziej duszą niż stopami w schodzonych butach przemierzając kilometry szlaków…Cieszę się, że jest Pan na świecie i pokazuje cuda nienazwane….
bardzo mi sie podoba twoj blog i czasem tu zagladam te foty sa ladne tak wyglada zycie na ziemi jest na co popatrzec dlatego wszyscy musimy dbac o nasza planete ziemie i o jej mieszkancow wspierac tych co zyja w zdgodzie z natura a tempic wandali masz fajne hobby planuje tez miec takie jak juz zrobie pare zdjec i załoze bloga to ci napisze tylko najpierw musze sobie kupic aparat fotograficzny a potem bede robiła takie wypady w plener z moim pieskiem i bedziemy szukac puieknych widokow ja jestem z centrum polski wiec znalezienie takich miejsc bedzie prawdziwym wyzwaniem ale ty postawiłes na zdjecia o przyrodzie a ja bede fotografowała poprostu zycie wszystko co ciekawe lub piekne
Wspaniały, wręcz hipnotyzujący jest ten pejzaż z drzewami … Dopiero, co otrząsnęły się z pyłu śnieżnego i mgły w tle zdjęcia. Jakby na sekundę zamarły przed chwilą odlotu, ważąc powietrze …
Wzruszyłem się patrząc na to boisko, grałem kiedyś na podobnym. By kupić prawdziwą skórzaną piłkę, która zastąpiła gumowy balon, składaliśmy się w kilku. Jakoś uprosiłem mamę by dała mi moją część, rozumiała jakie to dla mnie ważne. Pamiętam, że kosztowała 214 zł. To była kosmiczna kwota.
Gratuluję tym którzy tu grają i nie czekają aż ktoś im zbuduje stadion.
wspomnienia z dzieciństwa to cudowne wspomnienia. chyba najcudowniejsze ze wszystkich. dobrze mieć je piękne i po latach znajdować miejsca, które się z nimi kojarzą… pozdrawiam.
Zdjęcia jak i cały blog wspaniałe !Pozwalają mi wracać wspomnieniami w góry ,a szczególnie w ukochane Bieszczady (proszę o jak najwięcej zdjęć z Bieszczad)Ps:jakich nart Pan używa ?
Zachwyciły mnie wszystkie zdjęcia,ale jakże trudno każdemu dać powtarzający się komentarz aby nie pomyślano…wariatka,dla niej wszystko piękne.Dziękuję za możliwość zobaczenia przepięknych drzew ubranych przez zimę,jakże oryginalną kreatorkę…..Pozdrawiam.
Znakomite światło było… zaczarowało te kadry… zdjęcie zyskało oryginalny charakter, co przekłada się na ) zachwyty odbiorcówsuperhttp://www.argo.bloog.pl
Może uda się poskładać link z Google Maps. (usuń spacje jeśli się pojawią)http://maps.google.com/maps/ms?source=s_q&hl=en&geocode=&ie=UTF8&hq=Ryman%C3%B3w&hnear=&radius=15000&t=h&msa=0&ll=49.510442,21.777906&spn=0.021512,0.055747&z=15&msid=109021948399344224018.00047e5ffc6d7dd8efbde
Zdjęcia jak zawsze niesamowite, na prawdę potrafię wpatrywać się w nie długie chwile I teraz mam do Pana małe pytanie i zarazem prośbę o odpisanie, choć wiem, że może Pan nie mieć czasu. Pytanie brzmi: z jakiego punktu lub z jakiej góry widać tatry ? Pytam o miejsca w Rymanowie Zdroju i okolicach. Oczywiście przy odpowniednich warunkach
zdjecia REWELAYJNE. Az sie wierzyc nei chce, ze mozna tak ładnie uchwycic Polska przyrodę. Zapraszam na swoją stronę AngloPolish.com. Strona pokazuje obcokrajowcom piekno naszego kraju. Moze by Pan zechciał udostepnić kilka swoich zdjęć na jakiś weekendowy artykuł ? Oczywiście z linkiem do Panskiego bloga ?
Pięknie uchwycony krajobraz zimy…Udało mi się zobaczyć takie niezwykłe zimowe kreacje na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Drzewa pokryte lodem…błyszczące w słońcu jak kryształy.Zima w tym roku naprawdę zaszalała… jest co fotografować, choć zdjęcie nie jest w stanie w pełni oddać tego wszystkiegohttp://www.argo.bloog.pl
W te błękitne i białe przestrzenie, na spotkanie Twoich prehistorycznych kwiatów-drzew pospieszył dziś mój znajomy p.Andrzej. Karramba !!! Jakże ja mu zazdroszczę 8]. Przez 3 tygodnie będzie tarzał się w śnieżnym igliwiu, opalał w różowym blasku i pląsał wśród śpiących cerkiewek. Będzie błądził po leśnych labiryntach, podążał za Tobą, Waldku, też z aparatem, jak bajkowy Don Pedro … A ja będę czekać niecierpliwie na Wasze uchwycone ‘cudne manowce’. Potem Jędrusia wymasują, wykąpią i uczeszą w Rymanowskim Zdroju i wróci do nas, w niziny jak młody Bóg. Ech, ja bym też tak chciała . Cni mi się za Rymanowem …
Fotki piękne, komentarze cieplutkie – wielkie dzięki za wspaniałe przeżycie.Tak- w tym roku mało błękitu nieba i trudno jest fotografowac.Ja tez uwieczniam przemijające chwile i podglądam innych.Gratuluje i pozdrawiam Kasia.
uroczo, też miałam przyjemność podziwiać takie widoczki w zeszłym roku Lądku Zdroju, będąc tam w sanatorium- tez mniej więcej w takim terminie- szczerze polecam nawet jeśli nie jezdzi się na nartach…
uroczo, też miałam przyjemność podziwiać takie widoczki w zeszłym roku Lądku Zdroju, będąc tam w sanatorium- tez mniej więcej w takim terminie- szczerze polecam nawet jeśli nie jezdzi się na nartach…
Piękna zima. Dziękuję za zdjęcia, które rozwijają wyobraźnię. Zawsze z przyjemnością oglądam tę stronę. Pozdrawiam życząch powodzenia w ” łapaniu” uroków przyrody.
Czesc, pierwszy raz jestem na Twoim blogu. ciesze sie ze choc w tym roku nie bardzo sie moge wyrwac w moje ukochane góry to dzieki Twoim fotom moge sie poczuc jakbym tam byla :_)
Cóż, zachodniej Polsce też raz na kilkanaście lat należy się porządna zima. W lubuskiem jest ok. pół metra śniegu. Ja, z krwi i kości sanoczanka, ale z wyboru mieszkanka zachodnich terenów kraju, jestem tą zimą tutaj zachwycona! Inny niestety sobie kompletnie nie radzą. A na południe jeszcze zdąży przyjść
Dobrego calego Nowego Roku! Dzisiaj pojawilam sie po wielu dniach i od razu otrzymalam piekny prezent- fotografie zimy w Twoim wykonaniu. Tego bylo mi potrzeba- piekna. Pozdrawiam!
Jestem na Twoim blogu praktycznie od jego początków, ale nigdy do tej pory nie komentowałem. Bo cóż mógłbym jeszcze dodać, skoro Twoje zdjęcia mówią już wszystko???Dziękuję Ci za wspaniałą podróż w góry- tak dla mnie dalekie, a dzięki Tobie takie bliskie. Chciałem jeszcze dodać, że kocham Rymanów- Zdrój i bywam tam tak często, jak tylko mogę (czyli przeważnie w wakacje). To jest cudowne, magiczne miejsce. Nic więcej powiedzieć nie mogę, tylko patrzeć i oglądać bez końca…
Zima jest piękna, jeszcze jak można spędzać czas w górach, a nie w mieście. W górach zobaczymy ten urok, a przy okazji możemy zaznać zimowego szaleństwa na stoku…:) Pozdrawiam :]
Górne zdjęcie przypomina mi podnoszące się pagórki przed Daliową k/Jaślisk, jadąc od strony Rymanowa Zdr. Pamiętam je w wiosennej szacie… Tam gdzieś kryją się dwa stare krzyże po prawej stronie szosy … Do Siego Roku, Czado ) Niech Ci się wiedzie i szczęści na szlaku !
Czasem brak słów….jestem pod wrażeniem. Pana zdjęcia oglądam bardzo często, od niedawna zagląda tu mój szesnastoletni syn i próbuje też swych sił w fotografii. Pozdrawiam i życzę wszystkiego co najlepsze w Nowym Roku
Staropolskim obyczajem, gdy w Wigilię gwiazda wstaje, Nowy Rok zaś cyfrę zmienia, wszyscy wszystkim ślą życzenia. Przy pięknej sposobności my życzymy Wam radości, aby wszystkim się darzyło, z roku na rok lepiej było.
. Cni mi się za Rymanowem …
~Stanislaw
22 Czerwiec 2010 01:32
dzieki za zdjecia,sa fantasty ,tylko w gorach mozna wejsc w swoje wnetrze,zazdroszcze mozliwosci i umijetnosci,to zartem,nie jestem zawistny ale przezyc to na wyprawie fantastyczne ,mam nadzieje ze bedzie wiecej zdjec.POWODZENIA!!!!
~Janina
20 Czerwiec 2010 18:34
Kocham góry,choć tak rzadko w nich bywam oglądając tak piękne zdjęcia przeżywam nie zapomniane chwile ,jak bym tam była.Dziękuję.
~iskierka
17 Luty 2010 15:04
Weszłam na tego bloga i nie mogę z niego wyjśc. Podziwiam wszystkie zdjęcia i każde z osobna. Zachwycam sie i pochłaniam piękno polskich przepieknych miejsc. Podziwiam i zazdroszczę tego co mógł Pan zobaczyć na własne oczy. Uwiecznić to na zdjeciach i przekazać innym to też musi być przyjemość;)
~Julia
11 Luty 2010 21:19
Czasami przez to, ze jestesmy dalej- tak naprawde jestesmy blizej …. A fotografie- piekne jak zawsze.
~kula
11 Luty 2010 15:53
pierwsze wrażenie na widok zdjęcia z Tatrami —> „WOW!!!”
~czado
10 Luty 2010 16:27
Byłem na Rawkach dwa razy wy tym dniu. Owszem wiało, nie dało się postać dłużnej niż 5 min. Zjeżdżałem na nartach pomiędzy buki, w głębokim puchu o jakim marzą narciarze free, pierwszy raz do w stronę Ustrzyk, drugi do bacówki.
~Carrmelita
10 Luty 2010 13:37
Puste Rawki pod śniegiem … Zasypane po szyję jarzębiny
Czy bardzo wiało, bo wygląda na to, że raczej nie ? Byłam teraz na jesieni dwa razy na Rawkach i za każdym razem przebiegałam nimi, uciekając w las, przewiana do szpiku kości pomimo czapki i kaptura … Schodziłeś Działem do Wetliny czy Małą Rawką ?
~Monique
10 Luty 2010 12:56
Zatrzymane w kadrze chwila niezwykła… niepowtarzalna…Może kiedyś zdarzy sie podobna… ale nigdy taka samaOkoliczności przyrody…fascynująceŚwietnie wykonane fotkihttp://www.argo.bloog.pl
~aseret73
9 Luty 2010 23:27
Dziękuję za dzielenie się tym co jest w zasięgu pańskich oczu.Nie wyobraża sobie Pan ile to dla mnie znaczy.Przy pańskich zdjęciach mogę nabrać sił gdy jest „duchowy dołek”.Ogromnie i szczerze dziękuję!