Pejzaż

obejrzalam twoje zdjecia dzis po raz pierwszy i co moge powiedziec to zachwyca mnie kazde i cieszy i wzrusza bo moze niekiedy mi to jakos ucieka widze ale moment zachwycenia nietrwa wystarczajaco dlugo, bo przeciez zycie, goni…przynajmniej tu moge sie zatrzymac i pozwolic sercu zeby trzepotalo…czuje te widoki kazdym punktem ciala i mysle za takich jak ja jest pol tego swiata conajmniej pozdrawiam i czekam na nastepne

Czekamy i pozdrawiamy!

poprostu cudo ….Az dech zapiera

Chodziłam po Karpatach tam gdzie mieszkają Huculi ……tam jest piękno niczyn nieskażone….

jako amatorka powiem jak zawsze, piękne.. i nie chodzi tu o stronę techniczną bo na tym nie za bardzo się znam ale o miejsca, momenty, chwile… zdjęcia to przede wszystkim umiejętność dostrzeżenia i uchwycenia tego czego inni nie dostrzegają no i oczywiście pokazania;-) pozdrawiam, a tak na marginesie kupiłam w zeszłym roku aparat i się powoli uczę, technicznie na razie kicha, ale adrenalina przy wyszukiwaniu chwili, miejsc, niesamowita;-) zapraszam do siebie może uzyskam jakieś podpowiedzi;-)

Wygląda na to, że teraz jest lepiej – zwłaszcza trzecie zdjęcie zyskało na kolorach

Niesamowity jest ten Kamień Żaby ! A widoki …, hmmm i ta miękkość kosodrzewiny… Cudo !

Byliśmy w tamtych okolicach dwa lata temu. Na prysznic bym nie narzekała…;-) Z prysznicem czy bez warto tam być i podziwiać.

P.S. Ponownie wywołałem i podmieniłem zdjęcia, ale tak nie mam pewności czy jest OK

kuszenie wielkie pozdrawiam miło

Gratuluje. Cudne zdjęcia. ….powróciły piękne wspomnienia które ukryłam gdzieś tam na dnie serca.Dziś je odkurzyłam i poczułam sie czarodziejsko…. Dziękuję Ci…

Klimatyczne fotki… a gdzie jest cień fotorgafa na drugim zdjęciu? Pozdrawiam!

Warto było tyle czekać. Piękne zdjęcia. ” a życie mija…” Pozdrawiam, Edzia.

po prostu mnie zatkało … PIĘKNE

Wspaniałe zdjęcia. Wszystkie sa fantastyczne.

Byłem tam – to jak Eden

nic tak mnie nie urzeka jak ruiny i światłocień w pustym przejściu, gdzie kiedyś były drzwi popychane czyimiś rękami…W Krywnem nie byłam, nie wiedziałam o tych ruinach.Teraz z pewnością odnajdę do miejsce i chciałabym je odnaleźć takim jak na środkowym zdjęciu.Pozdrowienia!

Tak … a zieloność drzew i błękit nieba, blask słoneczny i cienie tworzą, malują dach nad ruiną. „Budują” kopułę cerkwi na nowo … To sklepienie z przestworzy żyje teraz śpiewem ptaków. Jednak ucho naszej wyobraźni słyszy coś więcej … odbite od ścian echa chorów starocerkiewnych … Tak to widzę przez Twoje zdjęcia, Waldku.

Znowu zupełnie przypadkowo trafiłam do Twojego bloga.Na komentarz wybieram ruiny cerkwi bo mnie urzekła-ciszą ,dostojeństwem upływającego czasu.odczuwa się jednak wydobywająca się zewsząd melodię śpiewu…Pozdrawiamdsdm.bloog.pl

Trawy i chaszcze dołem, krzaki i drzewa górą, na ścianach, na murach. Zamykają kokon nad ruiną. Pną się do słońca jak Twoje, Czado zboża na polach. Natura sięga po swoje. Wspaniałe choć smutne … Na przeszłość nie mamy wpływu ale możemy ratować i pokazywać, to co jeszcze z minionego piękna zostało. Czy to źle, że tłumy tu nie walą ? Chyba nie, bo co by z tego zostało, gdyby przetoczyło się tym dzikim ogrodem 350 osób dziennie ? Kto zauroczony Twymi zdjęciami zechce tu trafić, ten trafi … Komu jest pisane tu być, ten będzie … Mam nadzieję, że ja też … w październiku.P.S. Wybieram zdjęcia nr 1 i 2 od góry, ale także fotka z oknem w murze przypadła mi do gustu. Pozdrawiam,

Piękne miejsce, nie byłem świadomy dotąd jego istnienia, sięgłem po mape i znalazłem, teraz wiem gdzie znaleźć coś wyjątkowego. Pozdrawiam

Pierwszy bój, druga walka,skrawek ziemi na pola wydarty,potem pług, za nim człowiek.Złoto łanów, ziarna.Bochen chleba.Odkrojona kromka.Spracowana ręka z szacunkiem pajdę bierze w dłoń.Jest i taki dom,gdzie pół chlebazsypem, dziesięć pięter w dółdo śmieci leci.Śmietniki lustrują bezdomni.Złoty łan bez min.Pszenica, żytobez wojennej bomby.Łan wolny!

Jak ogromny bochen chleba karbowany kołami traktorów … już tylko „cisza na skronie, a na powieki słońce” ( jak śpiewa A. M. Jopek ) …

… a także stąd, że w innej piosence, w piekarni lanckorońskiej „stygnie na półkach pokonana gleba” …

Slady zycia …

Świetne ujęcie ! Zapraszam do mnie [photo-frenzy.blog.onet.pl]

Natknęłam się na ten blog przypadkiem. Zostaję tu już nie przypadkiem. Zachwycona. Zdumiona, ze można tak pięknie patrzeć na świat. Będę się tego uczyć. Dziękuję…