pejzaż

Znakomite.

Piękne zdjęcie! Przypomina o istnieniu Boga i Ducha Świętego, który zsyła na nas dary. Na mnie ześle już w ten czwartek, ponieważ przystąpię do Sakramentu Bierzmowania. Podczas uroczystości będę miał przed oczyma to zdjęcie…

Witaj :0 trafiłam do Ciebie niejako z polecenia Smurffa i jestem zachwycona Kurcze, alez masz talent! Mam nadziję, że nie masz nic przeciwko temu, że będę częstym u Ciebie gościem Milutko pozdrawiam

Mozna sie zakochac w kolorach. Cudowne!

piekne chmury rewelacja ))pozdrawiam i zapraszam http://www.macioz.blog.onet.pl

GRATULUJĘ. Pierwsze (poziome) zdjęcie to według mnie jedno z najpiękniejszych tutaj. Idealne zestawienie kolorów, tysiąc skojarzeń, opowieści. Kiedy już wyjadę do wielkiego miasta (a to całkiem niedługo), pejzaż.blog.onet będzie dla mnie jak powietrze.

Dziękuje za Madonny… bardzo… na półce stoi czarna winylowa płyta… czas pędzi jak te bryki w rytmie wspomianej pieśni…

Cóż za malarski popis ! Kolorystyczna karuzela ! Jesienne, dzikie niebo Tycjana i Michała Anioła, serwowane na ‘odwieczerz’ ( lub jak kto woli: ‘five o’clock’ ). Tłoczą się tabuny chmur, ‘płyną świetliste rydwany’, buzują imbryczki z różaną herbatą i pachną maślane ciasteczka …, a mi przypomniała się pieśń, śpiewana przez Ewę Demarczyk: ‘Wsiadajcie Madonny, MadonnyDo bryk sześciokonnych, -ściokonnych…Konie wiszą kopytami nad ziemią.One w brykach na postoju już drzemią.Każda bryka malowana w trzy ogniste farbkiI trzy końskie maści, i trzy końskie maści …Od sufitu, od dębu, od marchwi !!!Drgnęły Madonny I orszak stukonnyRuszył z kopyta !’Czy autorem wiersza jest Miron Białoszewski ?

Jak malarstwo …piekne.

Takie chmurne niebo, a patrząc na nie czuję spokój. Pięknie uchwycone barwy, niby zwykły krajobraz: trawy i niebo, a dzięki tej prostocie tyle piękna i uroku…

O zmierzchu niepokój nie tylko kryje się w trawie … , lecz wynika również, moim zdaniem, ze sferyczności pierwszego planu i tła obrazu. Jakby ziemia stała się nagle ogromną, zieloną piłką … Linia lasu wypiętrza się w środku zdjęcia i opada pagórkami ku brzegom obrazu. Polana też jest wypukła, lekko wybrzuszona jak to ze wzgórzami bywa. Jakbyś patrzył przez soczewkę zniekształcającą lekko pejzaż … Noc czai się w lesie jak wielki, czarny nietoperz by skoczyć na nas w jednej chwili . Firanki nieba wieją w popłochu …

…to przez wiatr i chmury …i chłodnych myśli galop, których w głowie karuzela nie pomaga skupić się na spokojnym planie ciemnej zieleni drzew..tak to bywa na wichrowych wzgórzach…..

Te ostatnie to niesamowita magia… Naprawdę sposób w jaki widzisz świat jest niesamowity i magiczny, ujęcia zapierają dech w piersiach, nie znam się technicznie na zdjęciach, ale to co utrwalasz jest absolutnie zachwycające, to co dostrzegasz i utrwalasz mówi bardzo wiele o Tobie, masz piękna duszę…

bardzo mi sie podobaj te zdjecia jestem ciekawa kto je robil:)))))))))))

Carmellita jak masz zdjecia Pustek to bardzo bym cie prosil zebys mi je przeslala ………Pochodze z tamtych stron a ze juz od dawna tam niemieszkam to stesknilem sie za widokiem w kazdym razie dziekimoj email dpelczar@vp.plPozdrowienia

Nie bardzo potrafię opisać dźwięk… coś pośredniego między rechoczącą żabą a krukiem, ale brzmi bardzo czysto, tak, że sprawia wrażenie jakby był nie dalej niż metr, dwa.

Oj dobrze jest popatrzeć na taki krajobraz, który towarzyszy nam od dziecka. Dla mnie takim widokiem jest masyw Gór Opawskich i Jeseników, widoczny na moim horyzoncie od zawsze, będący taką integralną częścią, tak zupełnie oczywistą jak pola pełne zbóż…Dobrze jest wrócić do domu po długiej nieobecności i jadąc drogą wpatrywać się w ten znajomy widok błękitnych gór w oddali.

…czasem tato brał na grzyby i wracało się albo wychodziło z mgłą za kołnierzem, każdy krzak był tajemnicą, a taty silna ręka prowadziła bezpiecznie ……pewnie każdy ma takie miejsce , gdzie lubi posiedzieć i napatrzeć się na zachodzące słońce, niektórzy muszą to miejsce dopiero odnaleźć, by później tam wracać choćby w myślach….,….magiczne małe światełka w oknach przywołują wspomnienia z dziecinnego czekania na wieczór w domu, gdy wracało się wreszcie z pola i z cudzych podwórek, od cudzych uśmiechów do ciepłych rąk mamy, a odprowadzał nas księżyc….

mam pytanie, którą z pór roku najbardziej lubisz fotografować?

Najważniejsze to wrócić do domu, zdjęcia piękne szczególnie to ostatnie…Pozdrawiam.

Jak zawsze ciekawe zdjęcia. Podoba się mi w nich kolorystyka. Szczególnie w tych z krajobrazami.

Piekne fotografie. A Rymanow Zdroj szczegolnie bliski sercu. I jak tu nie tesknic i nie wspominac? Pozdrawiam jak zwykle serdecznie!

Masz rację Waldku to magia ale niezwyczajności.Jest magia w Twoich zdjęciach, bo masz wiernych „blogowiczów „i wciąż zyskujesz nowych.I tak jak My zauroczonych Twoimi „dziełami sztuki”.Magia po prostu magia.Pozdrawiam

witaj! wlasnie buszowalam po onecie, w poszukiwaniu jakiś porzadnych blogow z fotografiami i natrafilam na Twoj, jako pierwszy. jakiego aparatu uzywasz? masz jakiś sposob na wene? hm.. bardzo spodobala mi sie fotografia Rymanowa (; zapraszam na mojego, takze ze zdjeciami robionymi przezmnie ;D http://www.dewiantka93.blog.onet.pl zapraszam serdecznie! (; aha, moge dodac do linkow..? ;> papa:* zapraszam ;*

Czy widok na kościół w Rymanowie jest może od strony Posady Górnej lub z Wierchowej ? Ja mam zdjęcia od strony kirkutu w Rymanowie i od strony zachodniej czyli Pustki i Klimkówki. Co do zdjęcia nocnego Rymanowa, to przypomina mi się, jak nie raz wracałam ‘po ciemaku’ na kwaterę z ‘Jasia Wędrowniczka’ i zawsze było bezpiecznie, spokojnie i przytulnie. Dwa razy nawet odprowadził mnie do Zdroju mały Sebastian z Zielonej 11 w asyście dwóch rosłych Alaska Malamutów. Pozdrawiam kolegę – dżentelmena i piękne, serdeczne zwierzaki.