pejzaż

Ogromne DZIĘKI Waldeczku…Odnośnie pierwszego fragmentu… to masz na myśli pewnie fotografię „otworkową”… byłam kiedyś na wystawie takich zdjęć i zdziwiało mnie, że przy pomocy tak „prymitywnego” narzędzia (bo tak wyobrażam je sobie z opisów) można zrobić niezwykle wyraźne zdjęcia. Zamierzałm nawet skonstruować takie pudełeczko, ale mało o tym wiem i nie mogłam sobie wyobrazić jak miałabym tam umieścić papier, by się nie naświetlił zbyt wcześnie, a później z takim „urządzonkiem” iść w plener … wydało mi się to kosmicznie trudne i zaniechałam prób.. ale drzwi otwarte, może warto spróbować.Odnośnie drugiego fragmentu…….aaaa to teraz już wiem … o co chodziło mojemu koledze, który próbował wejść ze mną w dyskusje na temat aparatów „pełnoklatkowych” – bo chyba tak się one nazywają – a ja zielona… tylko uprzejmie się uśmiechałam Teraz rozumiem tą różnicę…i dlatego zdjęcia z Zenitha wydają mi się zawsze takie…prawdziwe. Myślałam, że jak u siebie ustawię ogniskową na 50mm to uzyskam ten sam efekt, a tu …lipa. Dziękuję za obliczenia… są bardzo pomocne… wyręczyłeś mnie Mistrzu, ale ten dzielnik 1,6 … skąd Ty go wziąłeś…muszę zajżeć do instrukcji aparatu i się pewnie dowiem.Choć czasami dodatkowo zaglądam do mądrych książek to jednak nie potrafią one odpowiadać na pytania stąd jeszcze raz dziękuję za informacje Pozdrawiam i udanego weekedu życzę… z aparatem w dłoni?

… a jednak zasługa Dziękuję za tak wyczerpującą odpowiedź. Wydawało mi się, że przysłona 5,6 wcale tak małej głębi nie daje…może się mylę, ale chyba dużo zależy od rodzaju obiektywu.Od razu nasuwają mi sie koleje pytania: czy byłoby możliwe dostosować taką przysłoną, by pierwszy plan był również ostry?I czy jest taka ogniskowa (jaką może mieć wartość), dla której obraz widziany przez obiektyw będzie pokrywał się 1:1 z obrazem rzeczywistym?Mam tu na myśli fotografowanie pejzaży. Mój obiektyw najdłuższą ogniskową ma 55mm i przy takiej wartości chmury, drzewa itp. zawsze są w obiektywnie mniejsze niż w rzeczywistości… i nie mam możliwości, by sprawdzić odwzorowania obrazu rzeczywistego przy dłuższych ogniskowych… dlatego pytam A tak na marginesie dociekań fotograficznych…pożądnie pokłoniłeś się p. Waldku temu dostojnikowi Gdy się tak przyjżałam ściółce, rozpoznałam w niej krótkie igliwia świerków, a może nawet jałowca, więc Prawdziwy miał pewnie nie więcej niż 3-4 cm, a tu wygląda naprawdę okazale i potężnie… jak widać wszystko zależy od pkt. widzenia Dobrze czasami zamienić się w małego krasnala, który pod Prawdziwkiem szuka szczęścia i chwil radości Lada dzień znowu wyjeżdzam…oby pogoda dopisała, bo praca czeka mnie wybitnie plenerowa. Na zbieranie grzybów się nie pokuszę, bo nie potrafię w lesie skupić się jedynie na leśnym runie, ale z pewnością kilka śmaiłych okazów w obiektywie pochwycę… jak będą.Pozdrawiam ciepło i jeszcze letnio mimo chłodu i jakby już jesiennego deszczu.

Mam jedno pytanie „techniczne” do Pana Fotografa Otóż intryguje mnie niewyraźny pierwszy plan, jakby poruszony i ciekawi mnie co jest tego zasługą, a może efektem ubocznym.Mam trzy koncepcje:1. ściółka była zbyt blisko obiektywu i aparat „nie poradził” sobie z dostrojeniem ostrości. W moim aparacie tak jest nad czym boleję, bo czasami badziej z bliska chciałabym podpatrzyć pająka czy pszczołę, a tu się nie da…obiektyw ostrości nie łapie.2. zasługa głębi ostrości.Jeśli tak, to proszę zdradź p.Waldku (o ile to możliwe) jaka była ogniskowa i przysłona obiektywu.3. w pierwszy plan ingerowałeś „ręcznie” tzn. za pomoca myszki i pędzli PS’aOczywiście to wszystko może być Twoją tajemnicą zawodową, którą możesz nichcieć się podzielić – w pełni to uszanuję, ale jeśli podpowiesz jak się robi takie „czary mary” to miło będzie i czegoś nowego sie dowiemy.Trochę lekcji nam wszystkim nie zaszkodzi, toć w końcu rok szkolny się zaczął Z góry dziękuję ))

zaskakująco dynamiczne, jak na zdjęcie… zasługa to grzyba czy fotografa?

istny siłacz…

Zawsze nurtowało mnie jak szybko rosną grzyby. Tu ściółka nie zdążyła obeschnąć, myślę, ze w ciągu jednej nocy. Może sie mylę…

jaki on silny… bo czymże on jest na przeciw naszych dłoni a czymże na przeciw swojemu otoczeniu… zaskakująco mało odkrywcze, wiem, ale miło tak popatrzeć z jego perspektywy:)

A to gdzie taki cudenka juz znalesc mozna:) ?

Piekny. Pewnie juz jesien sie zbliza na calego. U mnie tez chlodniej.

rozbudziłeś moje zamiłowanie do zbierania grzybów, chyba jutro pójdę do lasu poszukać takich prawdziwków

Chmury w górach to piękna sprawa. Ja ciągle nie mogę przeżyć tego, że u mnie tak płasko, równo i nijako

O moj Boze!!!!

Tak musiała wyglądać Młoda Ziemia parę miliardów lat temu, przed wschodem gigantycznego księżyca, z którym zderzyła się niechcący jeszcze wcześniej. Księżyc, gdy wschodził, to podobno zakrywał prawie pół widnokręgu i przetaczał się po niebie jak walec. Wtedy kształtowały się lądy, dymiły kratery a w przestrzeniach królował wodór. Nikt nie marzył o fotografowaniu …bo nikogo nie było.

Warto zyc dla takich chwil, kiedy mozna uchwycic cos nieuchwycalnego. Warto i juz. Piekne- jak zwykle.

Jejuś! To musiała być niesamowita chwila.A jeszcze a propo poprz. zdjęcia i komentarza – no właśnie. przejście byłoby porządane.

…na granicy realnego świata pomiędzy snem i marzeniami o zaczarowanych krainach, dobrze czasem zamknąć powieki i odnaleźć takie miejsce….gdzie można być ptakiem i przemierzać przestrzenie chmurnego nieba w purpurowym świetle dzielącym dzień od nocy….(kilka dni temu śniło mi się to miejsce, byłam ptakiem i ……latałam i było niesamowicie przyjemnie….)

o kurcze, ciekawie wyszło Ale jakiś filterek musiał być. Nie wierze, że tak czerwono tam było:)

magia..

Wróciły wspomnienia… wypraw w góry, zjazdów na tyłku po błotnistych stokach Tarnicy, żaru ogniska na twarzy i wódki w gardle… Poczuć znowu wiatr we włosach i zapach połoniny, hej! Obudziłeś we mnie tęsknotę za Bieszczadami, moimi ukochanymi, a tak dawno niewidzianymi… Nie myślałam, że może mi ich tak bardzo brakować…

Takich jarzębin najwięcej jest na Bukowym Berdzie, ale są też na Krzemieniu, Połoninie Wetlińskiej, Rozsypańcu i wielu innych miejscach. Pozdrawiam

Moze i nie proste, ale za to jakie piekne! Za rok pojade w Bieszczady!

..i nie zawsze jarzębina jest czarna. Nowy dzień przyniesie światło z radosnymi barwami, może ścieżki wyprostuje?

Rozdeptane wzgórza”chronione siatką ekologiczna”dla wzrostu trawi nie pogarszania stanu kamiennych psypisk oglądałam w filmie „Bieszczadzki Park Narodowy „w TVP 1na 1.09.Film dobry ogolnie o duzych walorach edukacyjnych .Polecam.

Tarnica.. kto był w Bieszczadach zrozumie.. „Zabieram marzeń garść na drogę.. Myśl o wolności i pogodę.. Ducha, co wzrasta z każdym dniem.. Bo tutaj w górach jest mój dom.. Śpią marzenia, gwiazdy lśnią.. Tu przestrzenią karmię serce.. Żyć, co krok pragnę więcej!”a kto był na Bieszczadzkich Aniołach, poczuje..cudowne zdjęcia, sprawiają, że w śrdoku tak..cieplej

W tym roku byłem już 3 razy na Tarnicy i za każdym razem widziałem to samo: mnóstwo ludzi, mnóstwo poza szlakiem. Nasze Bieszczady chyba są zbyt małe Moim zdaniem zamiast chować sie przed wiatrem na zboczach warto wziąć ze sobą coś ciepłego, ubrać na szczycie i spocząć na skałkach a nie na trawie. Ludzie rozkładają się jakby byli na jakimś pikniku i nie zważają na informację BPN. Może karać takie zachowanie?

Stan bezruchu, siedzenia przy komputerze w jednym pomieszczeniu, główkowanie, przetwarzanie – to dla mnie jest praca, źródło zmęczenia i satysfakcji, lecz także stresu i marazmu ( jak powiedział Czado ). Ja odpoczywam nosząc swój ciężar ciała, w ruchu, w aktywności fizycznej dopatruję się źródła relaksu i odpoczynku. Im bardziej się zmęczę fizycznie, tym bardziej jestem wypoczęta, bo to dobry wysiłek. Dlatego właśnie bolą mnie nogi i plecy, gdy za długo siedzę przy biurku, a nie wtedy, gdy przemierzam przestrzenie.

Tak patrzę na te piękne widoki i tak sobie myślę,że każdy chciałby je zobaczyć na własne oczy.Nie ma co się dziwić innym ludziom,że też chcą tam iść i podziwiać krajobrazy Bieszczad.Bo jest ich wiele.Stały się bardzo modne.Ciągną do siebie jak magnez.Z jednej strony chciałoby się je chronić, z drugiej, pokazać w całej krasie jakie są piękne.Nie ma złotego środka by je ochronić całkowicie przed powolnym niszczeniem.Zawsze jest coś za coś.Pozdrawiam

Nie wiem jak czarodzieji ale mnie kiedy jestem w domu stan zmęczenia nie opuszcza. Przed wyjściem boli mnie mnie wszystko sprawiając, że potwornie się nie chce. Gdy jednak uda się przeprawić za próg, powoli kalectwo ustępuje energii, która cudem przechowuje się ukryta gdzieś w trzewiach. Pamięć o tym sprawia, że czasem udaje mi się wyrwać z objęć marazmu…

Żyję już wyjazdem w Bieszczady (26.08), po 2 kolejnych urlopach wędrowania po Tatrach wracam w Bieszczady, ale dzięki Pana zdjęciom jestem tam co dzień i o różnych porach dnia. Nie będę rozdeptywać Tarnicy, ale będę ją kontemplować, tak jak wiele innych bieszczadzkich miejsc. Bramki nic nie dadzą obok bramek nie postawi się strażników, którzy będą pilnować bramek, trzeba młodych uczyć a wszystkim zwracać uwagę, ale nikt już tego nie robi – takie czasy. Pozdrawiam

niestety nie tylko Tarnica jest tak licznie nawiedzana przez turystów. Na Połoninie Caryńskiej jest chyba jeszcze ciaśniej, chyba że akurat ja trafiłam na najazd turystów. Z drugiej strony, Bieszczady są piękne i nie dziwię się, że każdy chce je zobaczyć. Nie ma dobrego sposobu na ochronę Bieszczad aby turyści na tym nie ucierpieli. Natomiast ławki to bardzo dobry pomysł biorąc pod uwagę to, że teraz ludzie leżą na zboczach szczytu Tarnicy wydeptując tam trawę. Może by się przesiedli na ławki?I tak nie ma piękniejszego szczytu od Smerkahttp://ejsipi.blox.pl/

Zgadzam się z Tobą, Aś. Ochrona przyrody jest najważniejsza. Trzeba będzie zamknąć Tarnicę przed turystami na jakiś czas, dla jej i naszego dobra. Nie popieram siatek, w niczym nie pomogą, bo i tak znajdą się wandale i egoiści bez wyobraźni, co podepczą rośliny pod ochroną. Ławki na Tarnicy są według mnie czymś kuriozalnym ! To nie uzdrowisko z klombami i fontanną ! To góry dla pieszych traperów a nie poczekalnia dworcowa ! Siadamy na ziemi, albo podziwiamy widoki na stojąco, a jeśli się nie podoba, to zostajemy w domu w ciepłych kapciach i … koniec pieśni ! ;-]P.S. Czy nie można konserwować wejścia na Tarnicę, tak jak to się robi na szlakach turystycznych np. w Ameryce Północnej ? Sami turyści mogą wnosić w wiaderkach kamienie, drobny szrot dla utwardzenia ścieżki i wysypywać go w miejscach, gdzie droga jest rozmyta i rozdeptana. Czy na takie rozwiązanie zgodziłby się konserwator przyrody w BPN ? Czy ono przyczyniłoby się do poprawy sytuacji ? Nie wiem , to tylko propozycja laika.

Przyrodę trzeba chronić. Ona sama znosi wszystko milcząco i być może swoim sposobem daje sobie z tym radę, bo nie jest wcale taka słaba jak nam się chce wydawać, ale powoli staje się człowiekowi coraz bardziej obca, bo nie umie z niej korzystać. Popieram wszelkie próby ochrony Tarnicy przed turystami, nawet gdyby to miało się wiązać z zamknięciem szlaku dla mnie, by dać mu odpocząć. Jest tyle innych, dzikszych jeszcze do odkrycia (a szłam ostatnio w Góach Słonnych takim szlakiem czerwonym zupełnie zarośniętym, przez las, a pięknym. Sowa zerwała się z gałęzi tuż przed nami i poleciała drogą przed siebie.)

Rok temu będąc na Tarnicy obiecałam sobie, że więcej nie będę się przyczyniać do jej rozdeptywania. Na razie dotrzymałam. Ludzi mnóstwo, część nie zważa na siatkę, która ma chronić rośliny. Nasze Bieszczady są za małe. Byłam na Ukrainie – trudno zapomnieć o tym bezkresie połonin i pustce. Szkoda, że wyjazd wiaże się z dużymi trudnościami, bo spędzałabym tam każdą wolną chwilę.A zdjęcia, jak zawsze, cudowne, dziękuję.

pięknie…każde Twoje zdjęcie ląduje na moim pulpicie i oczu oderwać nie mogę…