Zieleni się sad, rodzi się ptak.. Dusza żyje, serce bije..Góry były, są i będą całym mym życiem.. super zdjęcia, bardzo mi się podobają, cieszę się, że natknęłam się na Twojego bloga.pozdrawiam
…Łąko- zielona Łąko,szumna od istnienia!Chcę,byś była taka bliska,Jak ta łza, co gardło ściska.Kiedy w nim się zapóżni śpiew twego imienia.Czekaj na mnie łąko,wkrótce przytulę się do ciebie.Czado pozdrawiam Cię i dziękuje za łąke.
Żyzna buczyna karpacka, nieliczny obecnie a niegdys zajmujacy wekszość powierzchni w reglu dolnym w Karpatach.Podszyt i runo gęste z charakterystycznym niebieskawym żywcem gruczoolkowatym(chyba). Buk zwyczajny dominuje i osiaga rozmiary słuszne..
„… Jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy Jeszcze się spełnią piękne sny, marzenia plany Tylko nie ulegajmy przedwczesnym niepokojom Bądźmy jak stare wróble, które stracha się nie boją Jeszcze w zielone gramy, choć skroń niejedna siwa Jeszcze sól będzie mądra a oliwa sprawiedliwa Różne drogi nas prowadzą, lecz ta, która w przepaść rwie Jeszcze nie, długo nie…” Uwielbiam tę piosenkę…
Pamietam slodki zapach zoltych ” dzwoneczkow” … Tyle lat … Do Ciebie musi sie przyjsc o kazdej porze roku, aby wciaz tesknic i powracac tam, gdzie sa nasze wspomnienia. Dziekuje.
Piękne są twoje zdjęcia… Te krajobrazy, aż dech zapiera, a góry… zawsze kochałam góry, choć akurat w Alpach nigdy nie byłam Pozdrawiam i zapraszam do siebie: http://www.chiticalla-photography.blogspot.com
Witaj , świetny bloog , niesamowicie ciekawe wpisy zachęcające do czytania.Przepiękne zdjęcia! Od razu jak już jestem zapraszam cię również na swojego bloga http://ilovefotografiia.blogspot.com/ JEŚLI CI SIĘ SPODOBA ZOSTAW KOMNETARZ I ZAPRASZAM RÓWNIEŻ DO OGLĄDANIA STARSZYCH WPISÓW ;
Po mistrzowsku bawisz się kolorami…Każdy opis będzie brzmiał jak banał ale trudno przejść obojętnie obok takiego światła i cienia .Oby jak najdłużej chciało Ci się wstawać o świcie i spacerować o zachodzie słońca.Jak zawsze będę śledzić twoje górskie szlaki.Pozdrawiam.R.G.
Zdrowych, spokojnych Świąt! W Bieszczadach.
Boże ,jak pięknie !
Zieleni się sad, rodzi się ptak.. Dusza żyje, serce bije..Góry były, są i będą całym mym życiem.. super zdjęcia, bardzo mi się podobają, cieszę się, że natknęłam się na Twojego bloga.pozdrawiam
…Łąko- zielona Łąko,szumna od istnienia!Chcę,byś była taka bliska,Jak ta łza, co gardło ściska.Kiedy w nim się zapóżni śpiew twego imienia.Czekaj na mnie łąko,wkrótce przytulę się do ciebie.Czado pozdrawiam Cię i dziękuje za łąke.