Idą, zbliżają się Twoje przyszłe spacery po połoninach, Kasiu ! Mam dwie koleżanki przed 40-stką, które przez to przeszły, zawalczyły i wygrały z chorobą. Wierzę, że i Tobie się uda ! Musisz tylko spijać pozytywną energię z każdej chwili, więc zaglądaj tu do nas jak najczęściej. Czekamy na Ciebie ! Mam dla Ciebie przekorny i prowokujący wiersz M. P-J. pt. ‘La precieuse’:'Widzę Cię w futro wtuloną,wahającą się nad małą kałużą,z chińskim pieskiem pod pachą, z parasolką i z różą …I jakżeż ty zrobisz krok w nieskończoność ?’ Trzymam kciuki,

Dobrze ….ze pozwalasz kopiowac to piekno niepowtarzalne .Kasi ,podaje reke.

Cieszę się, że na mnie czekają. A poczekają do przyszłego roku? Bo to może potrwać kilka miesięcy – niedługo operacja, potem chemioterapia, rehabilitacja, naświetlania….. A mam dopiero trzydzieści kilka lat…..Kobiety i dziewczyny konrolujcie swoje piersi!!!!!!!!!!!!!!!!!

pięknie… zobaczę na żywo w przyszły weekend, mam nadzieję że te niesamowite kolory drzew na nas poczekają

Bardzo dziękuję za dzisiejsze zdjęcia. Wzruszyłam się prawdziwie i to są jedyne łzy jakim pozwolę płynąć po moich policzkach w ciągu tych najbliższych miesięcy….Pozdrawiam wszystkich którzy patrzą na te zdjęcia i zachwycają się nimi tak jak ja. No i tych, którzy patrząc na nie zaczynają wierzyć w Boga, jeśli dotychczas nie wierzyli….. Bo kto to mógł stworzyć jhak nie ON?????Kasia

Patrze razem z Wami.

…też myślę, nie tylko o Kasi…żeby pokonali chorobę i zobaczyli na własne oczy …może jeszcze jesień będzie może już zima…niech się tak stanie…

…ubrane w purpurę i złote światło pejzaże wyglądają na zaczarowane, chciałoby się zameldować na stałe w takiej czarownej krainie i dać się nawet zamienić i zaczarować…..

piekna jesień.chcialabym tam byc:)

I znow jak co roku jesień odwiedza Beskid Niski obdarowując go najpiekniejszymi kolorami świata………..Dziękuje i proszę o więcej Ela

Piękne kolory jesieni. Ujęcia przyrody są ładniuśkie.www.foto-by-kathie.blog.onet.pl

A jednak ta strona tez piekna! I jak tu nie kochac jesieni?

Tak bardzo, bardzo zazdroszczę Tobie Wołtuszowej i tamtejszych drzew w czarodziejskich szatach (nie tylko tych jesiennych). A Wołtuszowa to prawdziwy Raj i chciałoby się powiedzieć „nieziemski Raj” patrząc na zdjęcia i wzdychając „jak też tam jest pięknie…”Masz Raj na wyciągnięcie ręki i kiedy tylko zechcesz możesz się nim nacieszyć. A ja od miesiąca czekam, by „mój” klon za oknem przypomniał sobie o złotej jesieni. Nie wiem dlaczego w tym roku nie chce być żółto-pomarańczowy, a tak pięknie wyglądał zeszłej jesieni na tle błękitnego nieba.Latoś listki małe wypuścił, teraz kurczą się i zasychają na czubku drzewa. Nie są już zielone – zmieniły kolor, ale na szaro-żółty, są jakby w odcieniu sieny i takich smutnych część już opadła. Naprawdę, nie wiem czego brakuje temu drzewku, by „zapłonęło” ferią oranżowych barw… może przymrozków ?To tak, jak dwa lata temu liście akacji wcale nie zżółkły, lecz ciemno-zielone zaschły na gałęziach, aż śnieg je puchem otulił, gdy przyszła na niego pora.Może doczekam się jeszcze tej jesieni „gorejącego” drzewa za oknem ?Tak bardzo, bym chciała…Tu u mnie, poza niskimi temperaturami i niekiedy mgłami, trudno doszukać się piękna jesieni, już nie mówiąc o tej złocistej

Ja myślę, że tam JEST Raj. Dzięki, za jego kawałeczek w tych zdjeciach… potrzeba go, oj potrzeba. Hej!

…chyba mógłby być wszędzie… tam, gdzie chcemy go widzieć… Twój jest piękny, wypieszczony wzrokiem

Cudenka przepiekne. Tak, tam byl Raj!

Oj!Był i jest:).Jesień jest piękna.Pozdrawiam.Wiedżmusia. wiedzmamala.blog.onet.pl

…uwielbiem takie kolory jesieni:)

Pogoda ducha tez!

Gra kolorów i jeszcze to słońce.Piękny krajobraz.Widać już pierwsze ślady jesieni.Pozdrawiam.Wiedźmusia:) wiedzmamala.blog.onet.pl

no krukusiki szkoda ucietego na dole ale mi sie strasznie podoba pozdrawiam

Kliknij „O mnie” po lewej stronie. Pozdrawiam

już jesień..ale ona też bywa piękna i barwna..

a zwyczajowa nazwa: „nagie panny”… fascynujęce jest to, że oglądasz je rosnące w naturze, ja muszę je sadzić… w dzieciństwie było mi ich żal, że „ubranka” rosną im w innym czasie niż kwitną…

Wiesz Waldku, dzięki Twoim Pejzażom zaczęłam pilniej przypatrywać się kwiatom i te, które można spotkać w górach nie zawsze u mnie nie rosną Np. wierzbówka kiprzyca (przezabawna nazwa). To różowe kwiecie miesiąc temu dużo radości mi niosło, bo widząc je widziałam, że znajome schronisko jest tuż, tuż…W Gorcach spotkałam też przepiękne o niesamowitym kolorze dzwoneczki (u Ciebie jeszcze ich nie było).Trudno opisać ich barwę …jakby dźwięczno- niebieskie czasami aż granatowe…a niekiedy zimnym filoletem się mieniły…może mianem indygo możnaby określić ich barwę. Na zielonej łące wyglądały niczym przeniesione z bajki, tak nierealny miały kolor. Niebieskość niezapominajek (nieumniejszając im ich piękna) chowa się przy tym dzwoneczkowym czarodziejskim błękicie…pewnie je nie raz widziałeś…a czy fotografowałeś ?Nie znam nazwy dzwoneczków… rosły w bujnych kępach, ich łodygi porastały symetrycznie rozmieszczone podłużne listki…te większe „krzaczki” dzwonków cięgały mi nawet do kolan. …może zimowita też uda mi się w naturze podpatrzyć

P.S. Te kwiatki wyglądają zupełnie jak krukusy…czyżby to jakaś jesienna odmiana?

Znakomite.

Piękne zdjęcie! Przypomina o istnieniu Boga i Ducha Świętego, który zsyła na nas dary. Na mnie ześle już w ten czwartek, ponieważ przystąpię do Sakramentu Bierzmowania. Podczas uroczystości będę miał przed oczyma to zdjęcie…

Witaj :0 trafiłam do Ciebie niejako z polecenia Smurffa i jestem zachwycona Kurcze, alez masz talent! Mam nadziję, że nie masz nic przeciwko temu, że będę częstym u Ciebie gościem Milutko pozdrawiam

Mozna sie zakochac w kolorach. Cudowne!

…wygląda jeszcze piękniej i bardziej tajemniczo nim pójdzie spać Wydaję się bardziej subtelnie… jakby w pościelowych woalch… nieśmiałe i zawstydzone… że zostało podpatrzone….a może to tylko mój zachwyt nad czymś czego do tej pory nie widziałam?…a może w końcu uda mi się podobne zjawisko zobaczyć…przecież teraz słońce poźniej wschodzi?

piekne chmury rewelacja ))pozdrawiam i zapraszam http://www.macioz.blog.onet.pl

GRATULUJĘ. Pierwsze (poziome) zdjęcie to według mnie jedno z najpiękniejszych tutaj. Idealne zestawienie kolorów, tysiąc skojarzeń, opowieści. Kiedy już wyjadę do wielkiego miasta (a to całkiem niedługo), pejzaż.blog.onet będzie dla mnie jak powietrze.

Dziękuje za Madonny… bardzo… na półce stoi czarna winylowa płyta… czas pędzi jak te bryki w rytmie wspomianej pieśni…

Cóż za malarski popis ! Kolorystyczna karuzela ! Jesienne, dzikie niebo Tycjana i Michała Anioła, serwowane na ‘odwieczerz’ ( lub jak kto woli: ‘five o’clock’ ). Tłoczą się tabuny chmur, ‘płyną świetliste rydwany’, buzują imbryczki z różaną herbatą i pachną maślane ciasteczka …, a mi przypomniała się pieśń, śpiewana przez Ewę Demarczyk: ‘Wsiadajcie Madonny, MadonnyDo bryk sześciokonnych, -ściokonnych…Konie wiszą kopytami nad ziemią.One w brykach na postoju już drzemią.Każda bryka malowana w trzy ogniste farbkiI trzy końskie maści, i trzy końskie maści …Od sufitu, od dębu, od marchwi !!!Drgnęły Madonny I orszak stukonnyRuszył z kopyta !’Czy autorem wiersza jest Miron Białoszewski ?

Jak malarstwo …piekne.

Takie chmurne niebo, a patrząc na nie czuję spokój. Pięknie uchwycone barwy, niby zwykły krajobraz: trawy i niebo, a dzięki tej prostocie tyle piękna i uroku…

Cudowne drzewo … mądre drzewo, trwa w pejzażu wzgórza i będzie do końca raczyć nas swą cienio-dajnością ( ‘Racz wysłuchać nas Panie …’ ). Świadomi jego niezbędności i oczywistości, płaczmy nad naszą ułomnością, okrucieństwem i przypadkowością … A ono trwa i jest, jak wyrzut sumienia …, jak sen o Raju …Pędzące obłoki przystają nad nim w biegu, przyglądają się oczarowane, zbijają w kupę, naradzają się, czy należy mu się wniebowstąpienie …

O zmierzchu niepokój nie tylko kryje się w trawie … , lecz wynika również, moim zdaniem, ze sferyczności pierwszego planu i tła obrazu. Jakby ziemia stała się nagle ogromną, zieloną piłką … Linia lasu wypiętrza się w środku zdjęcia i opada pagórkami ku brzegom obrazu. Polana też jest wypukła, lekko wybrzuszona jak to ze wzgórzami bywa. Jakbyś patrzył przez soczewkę zniekształcającą lekko pejzaż … Noc czai się w lesie jak wielki, czarny nietoperz by skoczyć na nas w jednej chwili . Firanki nieba wieją w popłochu …

…to przez wiatr i chmury …i chłodnych myśli galop, których w głowie karuzela nie pomaga skupić się na spokojnym planie ciemnej zieleni drzew..tak to bywa na wichrowych wzgórzach…..