pejzaż

Pięknie zdjęcie najpiękniejszego miejsca na Ziemi.. Bieszczady to powód do dumy..

czar rzucony )) pozdrawiam

Przepiekne….

„…są częścią ciebie” … i mnie. Kocham spokój tego miejsca i niezachwianą wiarę w jego kojącą moc Uwielbiam sytość po dniach pełnych łagodnych stoków i takich właśnie widoków:)

Przedwczoraj tam byłem:) W koncu, w ukochanych bieszczadach, choc przed tygodniem przywitały mnie burza przy Tarnicy…może to taki mały foch, za dłuugie rozstanie

i znów – najlepiej, najcudowniej, najspokojniej, najpiękniej! ach, dziękuję… Panu Bogu, że stworzył, a Tobie, że ciągle na nowo przypominasz, że To jest… że To jedna z niewielu ‘rzeczy’, które trwają nieustannie… Bieszczadzki blues…

Osz. Cudo! Nie będę tu pisać swych refleksji przychodzących do mej małej główki, ale mam pytanie- jakiego aparatu szacowny pan używa :>? Pozdrawiam.

Tym razem powiem mało oryginalnie i króciutko – ślicznie tam:)

za każdym razem gdy myślę o Bieszczadach coś we mnie drga. nie chcę, żeby to zabrzmiało pretensjonalnie, ale tam zostawiłam miłość mojego życia. od tamtej pory nie potrafię wrócić, może kiedyś nadejdzie dla mnie ta chwila, gdy dane mi będzie znowu przejść się bosymi stopami po Połoninach… póki co dziękuję za zdjęcia, które nie dają mi zapomnieć o najpiękniejszym zakątku świata.

Nareszcie normalny blog o tematyce ‘fotografia’. Jak na razie pobieżnie obejrzałam twoje fotografie,ale obiecuje,że przyjże im się dokładnie. Ale teraz mogę powiedzieć,że są one piękne. Kocham Bieszczady. Szkoda,że jak byłam tam nie miałam jeszcze aparatu…A tym czasem zapraszam do mnie. Do amatorki,która kocha robić zdjęcia. http://amatorka-fotorafii.blog.onet.pl/Liczę na to,że dasz mi jakieś wskazówki. Pozdrawiam. ;]

Dawno , dawno temu gdy miałem 15 lat jechałem wycieczką małą pętlą Bieszczady mnie zauroczyły Tam z jednego parkingu widać strzępek połonin Powiedziałem sobie: Muszę tam kiedyś być choć mieszkałem w drugim krańcu Polski Za trzy lata jechałem dobę pociągiem by zobaczyć to o czym marzyłem i nie zawiodłem się …

żałuję że dopiero teraz odkryłem tego bloga.będę stałym klientem tutaj, doskonałe zdjęcia.

wyciagniecie stopy” hmm ciekawe jak ja musialabym swoja stope wyciagnac:)przepieknie…musze sama nacieszyc oczy tym widokiempozdrawiam milo

Dzięki za te przestrzenie i za ten horyzont w dali,

Rewelacyjne zdjęcie!!!aż serce wyryaw w Biesy….gratuluje wspaniałych zdjęć!

śliczne widoki bardzo mi się podobają.

Jestem pod wielkim wrażeniem Twoich fotografii. Gratuluję wrażliwości , poczucia piękna i umiejętności postrzegania…mój blog: przyroda-w-obiektywie.blog.onet.plserdecznie pozdrawiam

aż miło zobaczyć to jeszcze raz..

Przepiękne po prostu…

przepiękny potoczek…

Cudnie w tej Czarnohorze , tak świeżo i wiosennie. Nawet łaty śniegu gdzieniegdzie się ostały … Nie wiedziałam, że tam różanecznik może być tak urzekająco „nagminny”. Czy w naszych Bieszczadach zdarza się mu kwitnąć o tej porze roku, czy raczej ozdabia tylko zbocza Czarnohory ?

super zdjęcia Ale by się chciało tam być, podziwiać, oglądać i czuć że ma się tzw. Święty Spokój.

A miły mój właśnie tam pojechał. Mam nadzieję, że widoki będzie mieć równie piękne:-)

Cudne,cudne Twoje zdjęcia.Zazdroszczę Ci że zobaczyłeś tyle pięknych miejsc.

Zaje….. foty:D hehe:) było super i herbatka z różanecznika też

P.S. U nas lato goreje, a tam pięknie soczysta zielona wiosna – niesamowite… wspaniałe! … świeżość, orzeźwienie, kojący oddech w spiekocie dnia codziennego.

urzekajacy zakatek swiata wyjatkowe zdjecia

Czasem widzię Cię z daleka jak zbierasz dla nas kolejne ujęcia.Nasze pola pozarastały, dziczeją – nie ma juz komu powiedzieć: „Szczęść Boże”. Swoim komentarzem przywołałeś wspomnienia dzieciństwa. Dzieki.

często nie docenia sie tego co się ma w zasięgu ręki…wlaśnie na wsi ludzie nie często wiedzą co mają… ta praca im zabiara siłe na egzaltacje widokami… „fototapeta” sie opatrzyłą a najwspanialszym oknem na świat jest telewizordobrze, ze umiesz się cieszyć tym że jesteś w stanie w ten upał, cały spocony i w niewygodzie oglądac te boskie cuda

Kłaniam sie nisko, do ziemi dziękując za zdjęcia, komentarze. Za moje ukochane góry. Jestem tu ponad trzy lata – podglądam, wzruszam się czasem do łez. Dziś dziękuję pierwszy raz. Pozdrawiam serdecznie

A moze wlasnie trzeba utrwalic i pokazac trud rekami wykonywany. Mechanizacja nie oddaje ogromu pracy na roli. Zboze dotkniete rekoma z pewnoscia inaczej smakuje. Wiesz…jadlam kiedys chleb upieczony przez gospodynie ..popijalam kwasnym gestym mlekiem ze smietana. Zimnym bo wyjetym z piwnicy pod domem. W upale smakowalo to jak pozywienie bogow. Do dzis bede pamietala pobyt w Kunowej pod Jaslem. I czerwone krowy dajace tluste mleko. Utrwalaj…utrwalaj i dawaj nam to-co widziales. To piekne dary i wyjatkowe. Jak Twoje umiejetnosci…jak Twoja milosc do ludzi. :):) —