Archiwum miesięczne

Tak bardzo, bardzo zazdroszczę Tobie Wołtuszowej i tamtejszych drzew w czarodziejskich szatach (nie tylko tych jesiennych). A Wołtuszowa to prawdziwy Raj i chciałoby się powiedzieć „nieziemski Raj” patrząc na zdjęcia i wzdychając „jak też tam jest pięknie…”Masz Raj na wyciągnięcie ręki i kiedy tylko zechcesz możesz się nim nacieszyć. A ja od miesiąca czekam, by „mój” klon za oknem przypomniał sobie o złotej jesieni. Nie wiem dlaczego w tym roku nie chce być żółto-pomarańczowy, a tak pięknie wyglądał zeszłej jesieni na tle błękitnego nieba.Latoś listki małe wypuścił, teraz kurczą się i zasychają na czubku drzewa. Nie są już zielone – zmieniły kolor, ale na szaro-żółty, są jakby w odcieniu sieny i takich smutnych część już opadła. Naprawdę, nie wiem czego brakuje temu drzewku, by „zapłonęło” ferią oranżowych barw… może przymrozków ?To tak, jak dwa lata temu liście akacji wcale nie zżółkły, lecz ciemno-zielone zaschły na gałęziach, aż śnieg je puchem otulił, gdy przyszła na niego pora.Może doczekam się jeszcze tej jesieni „gorejącego” drzewa za oknem ?Tak bardzo, bym chciała…Tu u mnie, poza niskimi temperaturami i niekiedy mgłami, trudno doszukać się piękna jesieni, już nie mówiąc o tej złocistej

Ja myślę, że tam JEST Raj. Dzięki, za jego kawałeczek w tych zdjeciach… potrzeba go, oj potrzeba. Hej!

…chyba mógłby być wszędzie… tam, gdzie chcemy go widzieć… Twój jest piękny, wypieszczony wzrokiem

Cudenka przepiekne. Tak, tam byl Raj!

Oj!Był i jest:).Jesień jest piękna.Pozdrawiam.Wiedżmusia. wiedzmamala.blog.onet.pl

…uwielbiem takie kolory jesieni:)

no krukusiki szkoda ucietego na dole ale mi sie strasznie podoba pozdrawiam

Kliknij „O mnie” po lewej stronie. Pozdrawiam

już jesień..ale ona też bywa piękna i barwna..

a zwyczajowa nazwa: „nagie panny”… fascynujęce jest to, że oglądasz je rosnące w naturze, ja muszę je sadzić… w dzieciństwie było mi ich żal, że „ubranka” rosną im w innym czasie niż kwitną…

Wiesz Waldku, dzięki Twoim Pejzażom zaczęłam pilniej przypatrywać się kwiatom i te, które można spotkać w górach nie zawsze u mnie nie rosną Np. wierzbówka kiprzyca (przezabawna nazwa). To różowe kwiecie miesiąc temu dużo radości mi niosło, bo widząc je widziałam, że znajome schronisko jest tuż, tuż…W Gorcach spotkałam też przepiękne o niesamowitym kolorze dzwoneczki (u Ciebie jeszcze ich nie było).Trudno opisać ich barwę …jakby dźwięczno- niebieskie czasami aż granatowe…a niekiedy zimnym filoletem się mieniły…może mianem indygo możnaby określić ich barwę. Na zielonej łące wyglądały niczym przeniesione z bajki, tak nierealny miały kolor. Niebieskość niezapominajek (nieumniejszając im ich piękna) chowa się przy tym dzwoneczkowym czarodziejskim błękicie…pewnie je nie raz widziałeś…a czy fotografowałeś ?Nie znam nazwy dzwoneczków… rosły w bujnych kępach, ich łodygi porastały symetrycznie rozmieszczone podłużne listki…te większe „krzaczki” dzwonków cięgały mi nawet do kolan. …może zimowita też uda mi się w naturze podpatrzyć

P.S. Te kwiatki wyglądają zupełnie jak krukusy…czyżby to jakaś jesienna odmiana?

…wygląda jeszcze piękniej i bardziej tajemniczo nim pójdzie spać Wydaję się bardziej subtelnie… jakby w pościelowych woalch… nieśmiałe i zawstydzone… że zostało podpatrzone….a może to tylko mój zachwyt nad czymś czego do tej pory nie widziałam?…a może w końcu uda mi się podobne zjawisko zobaczyć…przecież teraz słońce poźniej wschodzi?

Cudowne drzewo … mądre drzewo, trwa w pejzażu wzgórza i będzie do końca raczyć nas swą cienio-dajnością ( ‘Racz wysłuchać nas Panie …’ ). Świadomi jego niezbędności i oczywistości, płaczmy nad naszą ułomnością, okrucieństwem i przypadkowością … A ono trwa i jest, jak wyrzut sumienia …, jak sen o Raju …Pędzące obłoki przystają nad nim w biegu, przyglądają się oczarowane, zbijają w kupę, naradzają się, czy należy mu się wniebowstąpienie …