Archiwum miesięczne

Wchodzę tu czasami i widzę moją okolicę Twoimi oczyma. Chyba nie potrafię na żywo zauważać tego co Ty, a uważam się za człowieka wrażliwego. Ortler w Twoich fotografiach też jest piękniejszy niż go zapamiętałem. Za pół roku będziemy oglądali zdjęcia z Berniny, które zrobisz, jak zwykle, podczas następnego przejścia. I nie mów, że tym razem nie bierzesz aparatu, bo chcesz jak wszyscy cieszyć się górami, bez obowiązku i strachu o sprzęt. Masz dar, który jest misją. Otwierasz ludziom oczy, odwracasz ich głowy w prawidłową stronę, pokazujesz świat ukryty – odsłaniasz go na chwilę i idziesz dalej a my zostajemy osłupiali i gonimy Cię, żeby nic nie stracisz, gdy znów coś Cię zachwyci. Daj Boże więcej takich prostych chłopaków z podłańcuckiej wsi.

Och! Pięknie, pięknie, nie było mnie u Ciebie pewnie z rok… tak warszawski wir mnie wkręcił, dziś chora na szkarlatynę leżę w łóżku… i trafiłam znowu na Twoją stronę, poczułam się tak jakbym spotkała „starego znajomego” pięknego i dobrego… i dowiaduję się, że w dodatku jesteś z pod łańcuckiej wsi, a ja też jestem dziewczyna z pod łańcuckiej wsi:) z Husowa.Pozdrawiam i podziwiam …zawsze.

Bardzo fajne zdjęcia Gratuluję odwagi, bo pewnie nie łatwo w takim śniegu chodzić po pięknych, aczkolwiek niebezpiecznych górach Europy. Pozdrawiam !

fantastyczna seria!

Piękne…Do bólu…I góry, i zdjęcia…A prawo do znalezienia się tam miałeś dokładnie takie samo, jak każdy inny człowiek.Ponoć „jedyne, co nas ogranicza – to my sami”…Cieszę się Twoją radością. I rozumiem tę ogromną wdzięczność, bo te nasze wielkie, ludzkie plany Ktoś – tam wyżej- musi zaakceptować, wcisnąć „Enter”…Życzę, by zawsze tak było. Ciekawa jestem, gdzie jeszcze Cię „poniesie „? I pozdrawiam wiosennie

Wybaczam Ci, Waldku tak długą nieobecność … bo to, co przywiozłeś ze sobą z Alp przepełnia serce i zmysły nieopisanym zachwytem ( mam problem, żeby wybrać najlepsze zdjęcie ). Człowiek jak mrówka mozoli się, drepcze, upada i wstaje w bezkresie Kolosów … Podziwiam Wasz trud, samozaparcie i kondycję. Chyba Was Wiele zaczarowały ?

Czy to naprawdę jest część tego świata? szarego, betonowego… Zapiera dech w piersi…

Czesto pisze- piekne. Wiec dzisiaj bedzie- przepiekne!

Dziękuję za jak zwykle prześliczne zdjęcia. Zawsze sprawiasz, że chcę być tam, gdzie Ty… ))