…najpiękniejsze zdjęcia zimy, jakie widziałam… co jeszcze dużo nie znaczy…choć oglądałam bardzo wiele fotek…. więc po prostu przepiękne… pokazujesz zimę czarodziejkę…jak z bajki… idealną, wyśnioną… marzenie artystów…Twoje zdjęcia budzą natychmiast pragnienie, by tam pojechać… wspiąć się… doświadczyć tej zimy wszystkimi zmysłami… na żywo… gratuluję… gratuluję i podziwiam… tak bardzo,że w końcu to piszę,choć nie raz oglądałam tu Twoje zdjęcia…szkoda,że nie mam szans zrobienia choć jednej takiej fotki… te miejsca i Twoje umiejętności… dlatego dobrze ,że dajesz nam możliwość obejrzenia takich cudów…i dziwię się,że tu tak stosunkowo mało zachwytów…ale pewnie, tak, jak ja…oglądamy, ale nie piszemy…i nie tylko z powodu braku czasu… Pozdrawiam serdecznie.
Zima nie zawsze jest uciążliwa. Dla mnie jest na jawie bajką z dzieciństwa. Szanuję, podziwiam i kocham zimę. W zimie jest w górach czysto, cicho, pięknie… Pozdrawiam.P.S.Mam setki podobnych zdjęć zimowych, ale ich nie wyciągam z powodu presji na kwiatki, a te w górach będą może za miesiąc…
Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin, Waldku )Niech Bieszczady i inne cudne krainy świata nie przestaną czekać na Ciebie i Twój aparat fotograficzny. Niech zawsze prowadzą Cię przez życie silne nogi, bystre oczy i wrażliwe serce. Pozdrawiam gorąco z zachmurzonej Warszawy.
Ośnieżone drzewa i krzaki…Każde inaczej…Kojarzą mnie się z chemicznym doświadczeniem krystalizacji z roztworu przesyconego.Pięknie to wyszło Matce Naturze …
… bo Dział jest jak ciągnący się sen, jak de jawi . Można się w nim zapętlić, zapomnieć się w nim można i zagubić w czasie. Te powtarzające się bez końca polany, wyłaniające się, jedna po drugiej, jak wagony pociągu, jak łańcuszki różańca i … jedna łudząco podobna do drugiej …. i masz wrażenie, że już tu byłaś, więc strachliwie chwytasz się każdej anomalii i zauważonej różnicy w kształcie drzew i ich rozrzucie. Żeby nie stracić doszczętnie poczucia rzeczywistości, o co nie trudno na Dziale …
Już sama nie wiem, które zdjęcie faworyzować. Chciałabym, rozdzielić pochwały sprawiedliwie, jak ta sroczka, co to temu dała w miseczce, temu na łyżeczce i … frrrr, poleciała ) …. bo sobie przypomniała, że ta biel śniegu jest jak ubite na sztywno białko z jajka. Gdy przeciągniesz palcem po powierzchni puchu w misce, to robi się taka ścieżka przez polanę leśną , jak na górnym obrazku.P.S. A tak na poważnie, to cudna jest ta fotka z kulkami wędrowców z czarnej czekolady na białej polewie tortu … Ile to już będzie świeczek, Panie Waldku ? Pssyt, nikomu nie powiem )
Cudne to dolne – z mojej ulubionej serii p.t. „morze szczytów”…A górne- śmieszy mnie Ni to mini-kratery księżycowe, ni to krecie kopczyki (zimą?), ni to owadzie trabki, poszukujące nektaru (zimą?)…Chyba powinnam już pójść spać…Aha! Ludziki też są o.k. Już nie marudzę
Patrzę, gały wlepiam i się oblizuję … Biel bitej śmietany, biel bezów na urodzinowym Waldemara torcie ( już niedługo !? ), przykurzona biel na powierzchni sera bree, białawo-kremowy kożuszek na stygnącym mleku, lody śmietankowe z wiórkami kokosowymi …. Idę do zamrażarki, sprawdzić zawartość.
…potrzebne jak uśmiech, jak przyjaciel, którego dawno nie widziałeś, jak miłość… —> FullHD
P.S.
Odrobina prywaty. Na moim nowym monitorze, po ustawieniu tego zdjęcia jako tapety pulpitu (wersja FullHD), śnieg przytopiony słońcem zdaje się spadać wprost na biurko…
ho ho ho, ale posypało śniegiem ) ale przynajmniej ciekawe fotki pozdrawiam serdecznie i zapraszam do siebie do nowego bloga http://www.dominiksmolarek.blog.onet.pl
Pięknie Pan przybrał w słowa tą fotkę.Podzielam to przemyślenie.Zawsze ilekroć oglądam Pana zdjęcia pojawia się na mej twarzy radość bądż też „odlatuję w siebie”-DZIĘKUJĘ.
piękne błękitne niebo….dobrze że u siebie też mam taką zimę i nie muszę jej oglądać tylko na zdjęciach…cudowny dzien musiał być wtedy…aż sie chce marznąć…pozdrawiam
Przez analogię do poprzedniego zdjęcia Poł. Caryńskiej ( tego w tonacji sepii ) zebrało mi się na nostalgię w stylu retro. Połonina opruszona śnieżnym confetti, stroi się w strusie pióra, wabi nas i zaprasza na dancing ) Dancing, jak z poezji Marii P-J. To dopiero były czasy ! Rauty, kuligi, fokstroty, saksofony, jazz, szimi, jazz … a Mościcki zjeżdżał do Sianek na polowanie i premierę modnej sztuki, o której już dziś nikt nie pamięta. Śnieg, śniegu, śniegowi, ze śniegiem … O, śnieg !
To pierwsze zdjęcie jest takie magiczne i niesamowite! Chciałabym się znaleźć na Pana miejscu. Wprawdzie zima u nas także prawdziwa, ale krajobrazów tak pięknych nie mamy.
Chcę w góry!!! Właściwie nie powinnam narzekać, bo i u nas biało, a na dodatek dziś dostałam super wiadomość: za miesiąc jadę na 3 TYGODNIE w Beskid Sądecki !!! Będzie śnieg- czy nie, i tak jestem w siódmym niebie!!! Ależ się cieszę ))
Racja. Przed wojną owce wypasano na połoninach, wsie były gwarne, a takie Sianki mieniły się kurortem pełną gębą, gdzie zjeżdżała się śmietanka towarzystwa. Takie drugie Zakopane. A dziś, cóż … Pozostała tylko mała mieścina wokół stacji kolejowej, na dodatek już nie nasza …
…..były inne ….. turyści jeździli w Gorgany a obecne Bieszczady były gęsto zamieszkane przez tygiel narodowości Niestety ostatnia wojna była tragiczna dla nich wszystkich Najpierw rozprawiono się z Żydami , Lutowiska nie były wyjątkiem Potem Polacy i Ukraińcy mieli też swoją tragedię A teraz mamy tylko opuszczone cmentarze …..po drewnianych domach nic nie zostało
Tak,tak przed wojną………,to i jabłka były czerwieńsze,ogórki zieleńsze i bzy mocniej pachniały,a pomidory to były jak arbuzy i w ogóle,tylko kto to już dziś pamięta,panie.
wyzsze i pewnie sniegu bylo tez wiecej a i ludzi mniej wiec niedziwiedzie spokojnie mogly sie nie kryc ze jedza na sankach gdy nikt nie widzi Teraz to juz nei to samo… czasy sie zmieniaja Żartowniś z pana:)
Nie odpowiadam na na komentarze (miałbym komentować komentarze?), ale odpowiadam na pytania. Jeśli jakieś pominąłem … przepraszam. Skoro twierdzisz, że jestem zarozumiały… pewnie masz swoje powody.Pozdrawiam
Wiesz, zdjęcia robią wrażenie, ale ty jesteś bardzo zarozumiały, bo odpowiadasz na komentarze tylko nielicznymMoże byłoby lepiej, gdybyś nikomu nie odpowiadał
O mój Boże… ależ zatęskniłam za moimi górami… spraw, bym mogła tam jak najszybciej powrócić;-)Pozdrawiawiam najserdeczniej i dziękuję za cudowne zdjęcia;-)
…czekając aż przyjdzie sen zastanawiałam się czy to Bieszczady…. a jednak. Dzisiaj Caryńska swoim charakterystycznym garbem wiele podpowiedziała. Ech i jakoś tak zatęskniło się za Połoninami, ożyły jesienne wspomnienia i pomysł, by zobaczyć je kiedyś wiosną Ale na razie mamy zimę i niech się w końcu zadomowi, bo już przyszedł luty „kuj buty”, a na termometrze powyżej 0. Wiadać, że Połoninki też trochę ze śniegu wylniały. Myślałam, że tam będzie go do połowy słupków granicznych I mam pytanie, czy tajemniczy obłok na drugim foto to mgła, czy „dymiący” śnieg?Pozdrawiam
Ni to mini-kratery księżycowe, ni to krecie kopczyki (zimą?), ni to owadzie trabki, poszukujące nektaru (zimą?)…Chyba powinnam już pójść spać…Aha! Ludziki też są o.k. Już nie marudzę 
—> 
) Dancing, jak z poezji Marii P-J. To dopiero były czasy ! Rauty, kuligi, fokstroty, saksofony, jazz, szimi, jazz … a Mościcki zjeżdżał do Sianek na polowanie i premierę modnej sztuki, o której już dziś nikt nie pamięta. Śnieg, śniegu, śniegowi, ze śniegiem … O, śnieg !
~jola50
1 Styczeń 2010 16:11
Mieszkam nad morzem, bardzo dawno temu była u nas taka piękna bajkowa zima.Dzięki Panu,mogę przypomnieć sobie jak to było.
~lutka
18 Marzec 2009 09:57
Wracam ciągle na Pana stronę. Po spokój i piekno! Dobrze, że są takie miejsca. Dobrze, że są ludzie, którzy je dostrzegają!
~dedora
11 Marzec 2009 04:52
…najpiękniejsze zdjęcia zimy, jakie widziałam… co jeszcze dużo nie znaczy…choć oglądałam bardzo wiele fotek…. więc po prostu przepiękne… pokazujesz zimę czarodziejkę…jak z bajki… idealną, wyśnioną… marzenie artystów…Twoje zdjęcia budzą natychmiast pragnienie, by tam pojechać… wspiąć się… doświadczyć tej zimy wszystkimi zmysłami… na żywo… gratuluję… gratuluję i podziwiam… tak bardzo,że w końcu to piszę,choć nie raz oglądałam tu Twoje zdjęcia…szkoda,że nie mam szans zrobienia choć jednej takiej fotki… te miejsca i Twoje umiejętności… dlatego dobrze ,że dajesz nam możliwość obejrzenia takich cudów…i dziwię się,że tu tak stosunkowo mało zachwytów…ale pewnie, tak, jak ja…oglądamy, ale nie piszemy…i nie tylko z powodu braku czasu… Pozdrawiam serdecznie.
~czado
9 Marzec 2009 21:55
Zima nie zawsze jest uciążliwa. Dla mnie jest na jawie bajką z dzieciństwa. Szanuję, podziwiam i kocham zimę. W zimie jest w górach czysto, cicho, pięknie… Pozdrawiam.P.S.Mam setki podobnych zdjęć zimowych, ale ich nie wyciągam z powodu presji na kwiatki, a te w górach będą może za miesiąc…
~Jofa
9 Marzec 2009 21:45
Oh, dawno tu nie byłam. Przepiękną zimę pokazujesz Czado.
~mama
9 Marzec 2009 19:36
Chociaż uciążliwa , ale jaka piękna…:)))
~krysia
8 Marzec 2009 01:07
Czado… ależ dałeś czadu z tymi zdjęciami! Pozdrawiam najserdeczniej i dziękuję za te zdjęcia:-)
~dewaluacja -migawka
6 Marzec 2009 13:01
a jakiegoś kwiatka, zwiastuna wiosny nie spotkałeś?
~Carrmelita
6 Marzec 2009 12:27
Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin, Waldku
)Niech Bieszczady i inne cudne krainy świata nie przestaną czekać na Ciebie i Twój aparat fotograficzny. Niech zawsze prowadzą Cię przez życie silne nogi, bystre oczy i wrażliwe serce. Pozdrawiam gorąco z zachmurzonej Warszawy.
~Jolka
5 Marzec 2009 23:19
Oj Carrmelito! Aż mi ślinka pociekła na taki opis…Muszę to zobaczyć!!! Już ustawiam Dział w kolejce moich marzeń do spełnienia
~Jolka
5 Marzec 2009 23:15
Ośnieżone drzewa i krzaki…Każde inaczej…Kojarzą mnie się z chemicznym doświadczeniem krystalizacji z roztworu przesyconego.Pięknie to wyszło Matce Naturze …
~Ewa
5 Marzec 2009 12:09
marszem przez zycie tak poprostu
~adriana m
4 Marzec 2009 20:53
Jestem po prostu zakochana w tych zdjęciach! Niesamowity talent! Niesamowity! Będę częściej zaglądać:) i zapraszam do siebie adriana-m.blog.onet.pl
~Carrmelita
3 Marzec 2009 22:20
… bo Dział jest jak ciągnący się sen, jak de jawi . Można się w nim zapętlić, zapomnieć się w nim można i zagubić w czasie. Te powtarzające się bez końca polany, wyłaniające się, jedna po drugiej, jak wagony pociągu, jak łańcuszki różańca i … jedna łudząco podobna do drugiej …. i masz wrażenie, że już tu byłaś, więc strachliwie chwytasz się każdej anomalii i zauważonej różnicy w kształcie drzew i ich rozrzucie. Żeby nie stracić doszczętnie poczucia rzeczywistości, o co nie trudno na Dziale …
~Carrmelita
3 Marzec 2009 22:01
Już sama nie wiem, które zdjęcie faworyzować. Chciałabym, rozdzielić pochwały sprawiedliwie, jak ta sroczka, co to temu dała w miseczce, temu na łyżeczce i … frrrr, poleciała
) …. bo sobie przypomniała, że ta biel śniegu jest jak ubite na sztywno białko z jajka. Gdy przeciągniesz palcem po powierzchni puchu w misce, to robi się taka ścieżka przez polanę leśną , jak na górnym obrazku.P.S. A tak na poważnie, to cudna jest ta fotka z kulkami wędrowców z czarnej czekolady na białej polewie tortu … Ile to już będzie świeczek, Panie Waldku ? Pssyt, nikomu nie powiem 
)
~ange77
28 Luty 2009 09:17
Zabójcza ta pierwsza fotka
~Julia
27 Luty 2009 17:34
Ludzie jak mroweczki. Snieg…
~aseret73
26 Luty 2009 10:35
Po prostu Raj i wytchnienie dla dla duszy umęczonej szarością dnia codziennego-PIĘKNE!!
~kula
25 Luty 2009 23:46
super, takie czyste…mniam