Nie wolno przestawać marzyć

Cudowne są Twoje zdjęcia. Wzruszają mnie do łez. Zachwycają przedstawionym na nich pięknem. Potrafisz to „coś” uchwycić. To takie zdjęcia z DUSZĄ. Dziękuję, że pozwalasz mi je oglądać.p.s.Masz rację, nie wolno przestawać marzyć..

Zupełnie jakbym czytała o sobie:bez śniadania (bo szkoda czasu-może zaraz to wszystko zniknie?),zgrabiałe ręce mimo 2 par rękawic (5 poniżej zera to dla mnie Syberia) i radość w duszy…I ten cud natury trwa nadal;co więcej-dziś na kilka godzin wyszło słońce-więc była powtórka.Trochę nas było -z obłędem w oczach ganiających z aparatami …Piękny prezent świąteczny dostaliśmy…

…i mówisz, że niby ja od obowiązków kulinarnych Cię odciągam, tak?A kto mnie tu w przestrzenie śnieżne chce wyprowadzić i omamić na nowo rozbujane już zbytnio marzenia o zimowych górach?… niektóre zdjęcia pamiętam – np. „Żar” w swoich ognistych płomieniach splątanych z gałęziami i białymi pnami brzóz jest ponad racjonalnym i rzeczywistym zjawiskiem – cynobry i oranże niesamowite.Ale do innych fotografii nie powracam, bo znajomi nie dostaną maili ze świątecznymi życzeniami Już od dwóch godzin wybieram dzisiejsze foto, by załączyć je do życzeń i nie mogę sie zdecydować.Pod wpływem fotografii Waldka i słów o marzeniach oraz za sprawą Jolki, która wczoraj wspomniała o sesji (dopowiedziałam sobie fotograficznej) nie mogłam doczekać się, żeby zobaczyć jak osadzający się szron będzie wyglądał za dnia. Budzę się rano, a tu…. BAJKA za oknem… pełno światła, bieli i błękitu. Umyłam, ubrałam się szybko i pędem po zdjęcia Ale było cudownie i choć nie tak pięknie jak TUTAJ to radości z fotografowania wiele.I tu ślę jeszcze raz przeogromne podziękowania dla Waldka, który swoimi obrazami tak bardzo potrafi zaczarować moje myśli, zainspirować, ucieszyć i pokrzepić, że… ach cieszyłam się jak dziecko, jak beztroskie, błogie dziecko. Nie wiem czy bez TUTEJSZYCH pejzaży miałabym tele zapału i ochoty na fotografię i szwędanie się o poranku, na głodnego za ulotną chwilą. I gdybym mogła to uściskałabym mocno i serdecznie Naszego Czarodzieja za Jego fotografie… tyle radości, energii i miłości do najmiejszej igiełki szronu we mnie było.Dawno się tak nie czułam… pomijając takie codzienne uciechy (bo je zupełnie inaczej się odczuwa) to o ile sobie przypominam ostatni raz w takim szczęśliwym upojeniu byłam, gdy szłyśmy Carrmelito Bukowym Berdem do Mucznego, a później gdy sama byłam na Haliczu (pod Kopą Bukowską i o zachodzie na Tarnicy)….trochę czasu już minęło. Ale tak już jest, kiedy brak czasu by na trochę wyrwać się z ciasnoty miasta, a mi najlepiej tam gdzie wolne powietrze i rozległe przestrzenie.Z hipnozy fotografii, szronu i światła wybudzili mnie głód – wyszłam bez śniadania i mróz – trochę łapska sobie odmroziłam. Już są bledsze i nie bolą, ale nadal szczypią i nie chcą być ciepłe. Ale to nie szkodzi, przynajmniej z zimą się przywitałam, a następnym razem będę pamiętała, by wziąść trzecią parę rękawiczek, jak dwie już nie wystarczają Dobra zmykam stąd, bo czas leci i nie zdążę do rana powysyłać maili, a około 11:00 wyjazd i muszę się jeszcze spakować :/Pozdrawiam i trzymam kciuki za grzybową i śledzie i sos kurkowy też

Do kroć set tysięcy, fur beczek, keksów i makowców ! Znowu mi się robaczki makowe rozsypały, przepraszam ;-P

Zima, którą nam ślesz w prezencie przekracza często najśmielsze marzenia. Rzuciłam na godzinę fartuch, gary i mielenie śledzi i zatopiłam się w Twoich śniegowych fantazjach. Zrobiłam ZIMOWĄ LISTĘ PRZEBOJÓW ( nie ważna kolejność, ważny skład ). Cofnijmy się w czasie …- 20 XII 2007 2-gie zdjęcie ‘Czekając na światło’ – tak mnie zaczarowało, że aż mi się ‘zrymowało’,- 17 XI 2007 ‘Pocztówka stąd …’ – tak się mojemu kotu spodobało, że postanowił zostać Alpinistą,- 27 II 2007 ‘Ciągle śni mi się …’ – często błądzę po tym szlaku ze światła i magii,- 24 XII 2996 ‘Świątecznie’ – zimowa tęcza barw i moja ulubiona choinka,- 22 II 2006 ‘Idąc’ – w tak hipnotyzującym świetle siadamy w śniegu na kurtce i opalamy twarz,- 15 II 2006 ‘Radość’ – brzoza zmieniona w świąteczną choinkę,- 27 I 2006 ‘ Żar’ – w zapatrzeniu spaliłam się przy nim na popiół,- 20 I 2006 ‘Ten rodzaj ciszy’ – zawsze mnie korci, by pociągnąć za tą gałąź i zrobić śniegowy prysznic,- 13 I 2006 ‘Dobry początek dnia’ – ‘Czy pozwolimy słońcu ciągle świecić, czy porąbiemy je na piętnaście kawałków’ ( z płyty ‘Deep Forest’ )- 18 II 2005 ‘Nadchodzi’ – obawa i niepokój mogą być fascynująceCzy ktoś zagłosuje na moje typy, a może dopiszecie swoje własne ? Miłej zabawy. Idę kończyć w kuchni, to co zaczęłam …

P.S. ale jeszcze dzisiaj rehabitituję się, mam w przydzile klejenie pierogów i uszek

Nie przejmuj się łazankami, moja grzybowa prawie się wygotowała od tego zapatrzenia w Czadowe pejzaże. Waldku, grozi nam klęska kulinarna przed Wigilią ! ;-D A wszystko przez Ameli, bo ‘puściła farbę’, że znów sypiesz śniegiem na blogu . Cóż, ale i tak nie przestanę buszować po Twoich zaspach. Marzenia są jak lawina …

Wspaniałych Świąt Czado i wielu udanych pejzaży …..

…pewnie przeszło Twoje najśmielsze marzenia Waldku, ile tak naprawdę ludzi owe świąteczno-zimowe zdjęcie wraz z życzeniami otrzyma. Dajesz wiarę, że warto marzyć…bezustannie.Dziękuję za zimowe zachwyty, Światło…i marzenia…zwłaszcza wtedy, gdy przychodzą chwile kiedy zwątpienie bierze górę.

Nie wolno, bo bez pięknych marzeń nie ma dobrych czynów.Wyślij tę kartkę i mnie:)

… kto nie marzy, ten nie żyje…marzę o Bieszczadzie.. ..