Z wizytą u przyjaciela…

Nigdy specjalnie nie zastanawiałam sie nad proporcjami zdjęcia, ale rzeczywiście muszę przyznać, że te obecnie publikowane wydają sie być ciakwasze jesli chodzi o kadry, niż te z poczatków istnienia blogu…nie jest tak tłoczno na zdjęciach i zdecydowanie bardziej czuję się przestrzeń – może to właśnie zasługa innych proporcji. Bo jakby nie było, wciskanie rozległej panoramy w kadr zbliżony do kwadratu jest nie lada wyczynyem, rzadko pomyślnie to wychodzi, ale patrząc na Twoje zdjęcia jest to mozliwe

Nie wydaje mi się, by nieba było za dużo, zresztą to bardzo subiektywne odczucie i jak zauważył Wiktor „tylko autor zna historię swojego zdjęcia”.Gdyby jednak nieba było więcej, kosztem ziemi, zyskałaby tu treśc zdjęcia, bo tak naprawdę chciałeś Waldku powiedziec o drzewie, a ono na tle większej przestrzeni nieba byłoby jeszcze bardziej wymowne.

UWIELBIAM takie niebo…Jestem tu pierwszy raz, zachwyciłam się!CUDOWNE zdjęcia w serii „Takiego…….. ” tam niebo jeszcze wspanialsze!Na moje oko mocny wyż, z północy lub ze wschodu )Na moich zdjęciach (nie w blogu) często jest więcej nieba, niż czegokolwiek innego, bo właśnie ten czysty, krystaliczny błękit najbardziej mnie urzeka…Ale i to, co jest pod tym błękitem – przepiękne! Szczególnie to zdjęcie z choinką w bieli, tak wyrazistą, że aż „wyskakuje” z otoczenia.Póżniejsze, te „suszki” pokryte szadzią, pełne uroku – nie znoszę zimy, ale zimowe widoki bywają naprawdę przepiękne; oczywiście nie w mieście, gdzie śnieg szarzeje błyskawicznie, tylko właśnie a takich miejscach jak na tych zdjęciach – to prawdziwa rozkosz dla oczu. Ta nieskalana biel i błękit – żeby tak zawsze wyglądała zima…Będę tu wracać z wielką przyjemnością, pozdrawiam!

ciekawa perspektywa.. i baardzo wciagajacy horyzont. Pozdrawiam ;P

Miło, że zauważyłaś taki szczegół. Generalnie nie przepadam mówić, pisać o zdjęciach. Wolę słuchać (czytać) co widzą inni. Gdybym jednak musiał wytłumaczyć się dlaczego opublikowałem tę fotkę, to głównym powodem było światło. Nie miłem okularów, a było tak jasno, że spod zamknietych powiek łzy płynęły jak z kranu. Ostanio bardzo mi takiego światła brakuje i jak sądzę nie tylko mnie, więc pomyślałem, że przyjemnie będzie popatrzec na takie miejsce przy tej pogodzie. Pozdrawiam

Jak dla mnie to zdjęcie żyje a dzięki tej gałązce po lewej z przodu osiągnąłes efekt trójwymiarowości ) chyba że tylko ja tak dziwnie widzę pozdrawiam

Płakać mi sie chce bo tak jest tak spokojnie i pieknie a mnie jest tak źle … -mroweczkab